जादवाची हारशी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

‘हय राजा पूण एक सांगतां, हे हारशेंत पळयतना आनीक कोणेंय दुसऱ्यान पळयल्यार, ताचें रुप पयलीं पळयता ताका येतलें.’ अशें तिणें राजाक सांगलें. राजान बरें म्हूण ती हारशी मागोवन घेतली आनी ते चलयेक तिच्या घरा धाडली.

विक्रम नांवाचो राजा एका व्हडल्या राज्याचो राजा आशिल्लो. तागेले खूब सैनिक आशिल्ले आनी वचत थंय तागेले किल्लेय आशिल्ले. खूबश्या दुसऱ्या राज्यांनी युद्ध करून ताणें त्या राज्यांचेर जैत मेळयिल्लें आनी थंय आपलें व्हड व्हड किल्ले बांदून दवरिल्ले. मागीर मनाक येता तेन्ना तो आपल्या सगळ्या राज्यांनी भोंवत रावतालो.
एक दीस काळखाचो सांगात घेवन ताणें आनी तागेल्या सैनिकांनी तांच्याच लागसारच्या राज्याचेर हल्लो केलो आनी त्या राज्याचेर जैत मेळयलें. मागीर कांय दीस तो थंयच रावलो.
राजाक एक चली आशिल्ली. तिचें तो खुबूच लाड करतालो. तशी चली पळोवपाक खुबूच सुंदर गोरीपिट्ट बावली कशी आनी तिगेल्या त्या घारश्या दोळ्यांनी ती आनिकूय सुंदर दिसताली. चली सांगता तितलेंय राजा आयकतालो. तिगेले सगळे हट्ट पुरे करतालो. ती या म्हणाली थंय तिका घेवन वतालो. राजाक आपले सुंदर चलयेचेर खूब गर्व आशिल्लो. आपले सारकी चली आनी कोणागेरूच आसची न्हय अशें ताका दिसतालें. देखून तो आपल्या राज्यांत कोणूय सुंदर चली दिसल्यार तिका धरून बंदखणींत घालतालो आनी आपले चलये परस कोणूच ह्या राज्यांत सुंदर आसूंक जायना अशें तांकां सांगतालो. हो सगळो उरफाटो न्याय पळोवन राज्यांतली प्रजा सगळी बेजारिल्ली. पूण राजाक भियेवन कोणूच कांयच उलयनाशिल्लो.
राजा आनी तागेली चली सद्दां सांजच्या वेळार आपल्या राज्यांत पासयेक वतालीं तेन्ना सगळे लोक आपल्या सुंदर दिसपी चलयांक घरा भितरूच दवरताले. नाजाल्यार घरा भायर राजाक दिश्टी पडल्यार राजा तांकां व्हरून बंदखणींत घालतलो हें तांकां खबर आसतालें. आपले परस आनीक कोणूच सुंदर आसची न्हय अशें राजाचे चलयेकूय दिसतालें.
राजाले चलयेन आपल्या राजवाड्यांतूच रावन आपलें भुरगेंपण शेणयलें. ती कोणा वांगडाच खेळनाशिल्ली, फकत आपल्या बापाय वांगडा हांगा थंय भोंवताली आनी तिचे फाटोफाट तिणें पोशिल्लें तें तांगेलें माजर, तें खंय वता थंय आपूणय वतालें. राजाली चली फकत त्या माजाराक वेंगेंत घेवन खेळटाली.
एक दीस सदां भाशेन राजा आनी तागेली चली पासयेक गेल्ली. तेन्ना राजवाड्यांत परततना तांकां एक सुंदर चली दिसली. तिका पळयना फुडें राजा चवताळ्ळो. ‘ही चली आपले चलये परस खुबूच सुंदर दिसता.’ अशें ताणें आपल्या मनांत म्हणलें. ते चलये इतली सुंदर चली ताणें आनीक खंयच पळोवंक नाशिल्ली. तीं दोगांय ते चलयेक पळयत उरलीं. ते चलयेक धरून बंदखणींत घालपाचें लेगीत ती विसरून गेल्लीं. मागीर थोड्या वेळान राजाक जाग आयली पळयल्यार ती चली थंयची गेल्ली. ती थंय ना तें पळोवन राजा आनिकूय चवताळ्ळो आनी आपल्या सगळ्या सैनिकांक तिका सोदपाक धाडलें. ‘तिका कशेय करून धरून आपल्या फुड्यांत हाडात’ म्हूण तांकां फर्मायलें आनी राजा आपल्या राजवाड्यांत आयलो आनी चिंतेस्त जावन थंयच पासयो मारीत रावलो. तितले म्हणसर एक सैनिक रकाद घेवन आयलो. ‘राजा आमी ते चलयेक धरून हाडल्या.’ राजान आनी कळाव केलो ना तो सोमतोच ते चलये फुड्यांत गेलो आनी तिका प्रस्नार प्रस्न विचारपाक लागलो. तेन्ना कळ्ळें ती एका कुमाराची चली म्हण. मागीर राजान तिका धपकायली. ‘पळय, तुका तुजो जीव जाय जाल्यार म्हाका सांग तूं इतलें सुंदर कशें तें?’. पूण ती चली मात लेगीत भियेली ना.
‘म्हजे कडेन जादवाची हारशी आसा’ चलयेन राजाक सांगलें.
‘एक हारशी तुका इतली सुंदर कशी करूंक शकता ?’ म्हूण राजान तिका विचारलें.
‘हांव सदां सकाळचें आनी सांजेचें ते हारशेंत पळयतां आनी अशें पळोवन पळोवन हांव इतलें सुंदर जाल्या.’
‘तशें जाल्यार ती हारशी तुवें म्हाका दिवची पडटली.’
‘तुका जाय तशें. राजा, पूण म्हजी एक अट आसा.’
‘सांग तुजी अट कितें ती.’
‘तुमी सगळ्या भुरग्यांक बंदखणींतल्यान मुक्त करचें पडटलें.’ अशें चलयेन राजाक सांगलें.
हारशी मेळत जाल्यार आपली चली खुबूच सुंदर जातली हें चिंतून राजान चलयेची अट मान्य केली आनी सगळ्या भुरग्यांक बंदखणींतल्यान सोडलीं.
‘आतां तरी दिता न्हय म्हाका ती हारशी.’
‘हय राजा पूण एक सांगतां, हे हारशेंत पळयतना आनीक कोणेंय दुसऱ्यान पळयल्यार, ताचें रुप पयलीं पळयता ताका येतलें.’ अशें तिणें राजाक सांगलें. राजान बरें म्हूण ती हारशी मागोवन घेतली आनी ते चलयेक तिच्या घरा धाडली.
आतां राजा खुवूच खूश आशिल्लो. आपली चली सगल्यां परस सुंदर जातली म्हण मुमुरकोच हांसतालो. राजाली चलीय खूब खूश जाल्ली. तें जितलें हारशेंत पळयतालें तितलें आनीकय सुंदर जावंक लागिल्लें.
अशेंच एके सांजेर राजाली चली ते हारशेंत पळयत आशिल्ली. आपूण आतां खुबूच सुंदर जातली म्हूण सपनां रंगयताली. इतल्यान केन्ना काय तिगेलें तें पोशिल्लें माजर तिचे फाटल्यान रावन हारशेंत पळोवंक लागलें, पूण माजर हारशेंत पळयता म्हण राजाले चलयेक मात लेगीत कळ्ळें ना. मागीर ती आपूण सुंदर जातली हें सपन घेवनूच न्हिदली आनी सकाळ फुडें उठून उमेदीन पयली हारशे फुड्यांत गेली आनी हारशेंत पळयत जाल्यार कितें ? तिचें रूप सगळें माजरा सारकें जाल्लें. तेत्रा चलयेन अशी एक किंळाच मारली की सगळो राजवाडोच हाल्लो आनी आपले धुवेक कितें जालें काय म्हूण पळोवपाक थंय राजाय धांवून आयलो आनी आपले धुवेचें तें तोंड पळोवन कपलार हात मारून बसलो.

संजय बोरकार

फोंडें