गृहस्थाश्रम फुडार घडयता

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गृहस्थाश्रम म्हणल्यार सगळ्या समाजाचो आदार. गृहस्थाश्रम फुडार घडयतात. गृहस्थाश्रमाची व्हडविकाय सगळ्यांनी सांगल्या. “धन्यो गृहस्थाश्रमः” म्हणल्यार हो गृहस्थाश्रम धन्य आसा. पूण, ही धन्यता सहज मेळना. ती यत्नांतल्यान साध्य करपाची आसता, कश्टांतल्यान साध्य जाता. गृहस्थाश्रमांत घोव- बायलो निरोगी जाय तशेंच तांचें मनय निरोगी जाय. घोव बायलेन एकामेकां कडेन निश्ठेन वागपाक जाय. जे लग्नाचे विधीन घोव बायलेचें नातें निर्माण केलां ते लग्न विधींतले कांय कांय मंत्र खुबूच सुंदर आसात.
वाडःनिश्चयाच्या वेळार भट म्हणटात, “समानी व आकूतिः समाना ह्रदया-निवः। समानमस्तु वा मनः यथा वःसुहसासति।।” म्हणल्यार “तुमचो हेत एक आसूं, तुमची मनां एक आसूं, तुमचीं काळजां एक आसूं. तुमच्या सगळ्या संघटनाक बळगें येतलें अशे तरेन वागात.”
लग्नहोमाच्या वेळार भट म्हणटात, “घौरहं पृथ्वी त्वं सामाहमृक्त्वम्| संप्रियी रोचिष्णु सुमनस्यमानौ जीवेत शरदः शतम।।” म्हणल्यार, “हांव मळब आसां, तूं धर्तरी आसा. हांव सामवेद आसां, तूं ऋग्वेद आसा. आमी दोगांय एकामेकांचेर मोग करया, एकामेकांक सोबया, एकामेकांक आवडया, एकामेकां कडेन कसलेंच कपट न करतां शंबर वर्सां जगया.”
सप्तपदी उपरांत जेन्ना घरप्रवेश जाता, त्या वेळार न्हवरो म्हणटा, “हे व्हंकले, तूं माय-मांवाचेर, नणंदो-देरांचेर प्रेमाचो अधिकार चलोवपी जा. सगळे देव आमचीं काळजां मेकळीं करूं. उदक आमची मनां निर्मळ करूं. मातृश्र्वर, विधाता आनी सरस्वती आमची जीण एकामेकां कडेन जोडूं.”
घरप्रवेशाच्या वेळार मंत्र म्हणटात, “हे व्हंकले, तूं ह्या कुळांत येता. हांकां तुका संतती जावन आनंद मेळूं. ह्या घरांत खरे घरकान्नीचीं कर्तव्यां तूं योग्य तरेन पुराय कर. ह्या तुज्या घोवा सयत तूं आनंदान राव. तुमी ह्या घरांच चड काळ रावन सुखी आसात अशें लोकांक म्हणूं दी.”
“चाळणीन आमी धान्य निवळ करतात. तेच तरेन ह्या घरांत निवळ संयम आशिल्ली वाणी वापरतात. ह्या खातीर ल्हान-व्हडांची ह्या घरा कडेन इश्टागत जुळटा. अशी गोड भास उलोवप्यांचे जिबेर लक्ष्मी आसता.”
विवाहसुक्तांत व्हंकलेक अघोरचक्षु आनी शिवा, सुमना आनी तेजस्वी, वीरप्रसु आनी श्रध्दाळू अशी विशेशणां लायल्यांत. अघोरचक्षु हें विशेशण व्हंकल आनी न्हवरो दोगांनीय लक्षांत दवरपा सारकें आसा. एकामेकांची नदर प्रेमळ आसुंदी. भयानक, क्रूर आसची न्ही. लग्न म्हणल्यार कितें वयल्या वयर लग्न न्ही. काळजाचें लग्न, मनांतलें लग्न, व्हंकलेन न्हवर्‍याक माळ घालप, न्हवर्‍यान व्हंकलेक माळ घालप म्हणल्यार एकामेकांची निर्मळ अशीं काळजां एकामेकांक अर्पण करप असो हाचो अर्थ आसा. अग्नी भोंवतणी सात पावलां चलप म्हळ्यार जन्माचे जन्म बरोबर चलप, एकामेकांक सहकार्य करप, घोव बायल सुखांत आनी दुखांत सदांच बरोबर आसतलीं, बरोबर चलतलीं, बरोबर पडटलीं, तांच्या भोंवतणी सूत गुंठलायतात. घोवा बायलेची जीण आतां एकठांयच विणपाची. आतां वेगळेंपण कांयच ना.

फुडें चालू…
मूळ लेखकः साने गुरुजी,
अणकारः पांडुरंग नाडकर्णी

पांडुरंग नाडकर्णी
9326139252