भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनीस खूब खेपो आपल्या दुर्गुणांचेर चड विचार करीत रावता. केन्ना केन्ना आपल्या दुर्गुणांक विसरप म्हळ्यारच ताका जिखपाचो मार्ग दिसता. हांव असो वायटच आसतां, म्हाका कशें ब्रह्मचर्य जमतलें, हांव सुदारपाचो ना, असो रडत जर हांव म्हणपाक लागलो तर हांव तसोच उरतलों. दुर्गुणाचो विचार करपाक लागल्यार तें चडच घट जातात. “पंचवीस दुणे पन्नास” हें म्हाका विसरूंक जाय असो सारको जप करीत रावलो जाल्यार ते पंचवीस दुणे पन्नास आमी केन्नाच विसरचे नात. हाचें उरफाटें तें सासणाचें म्हज्या ओंठार आनी तकलेंत उरतलें. जागेपणांत, सपनांत पंचवीस दुणे पन्नास दिसतलें. जें तुमकां नाका ताची
याद करूंक नाका. हांव बरो आसां, हांव बरो जातलों, मनान घट जातलों, हांव फुडेंच वतलों अशें म्हणत रावपाक जाय.
ऽभारतीय संस्कृताय बर्या संकल्पनांचेर भर दिता.
“अहं ब्रह्मास्मि, शिवः केवलोsहम।” म्हणल्यार “हांव ब्रह्म आसां, हांव सर्वशक्तिमान आसां” अशें ध्यान करीत राव, अशें सामकें मनांत थाराय, अशें म्हणीत राव, तशेंच जातलें. आपली श्रद्धा आपले जिणेक आकार दिता.
आयज राष्ट्रीय ध्येया खातीर झगडपी लोक दिसना. सगळ्याक निराशा, उदासीनता, निरुत्साह आसा. हांव गिन्यान मेळयतलों, हांव म्हजें आंग व्यायामान घटमूट करतलों,
हांव व्हडलो जातलों अशें तरणाट्यांच्या मनांतच येना. म्हत्वकांक्षा सगळ्याक मेल्या. खेळपाक उत्साह ना. अभ्यासाक उत्साह ना. राष्ट्र कशें तरी जगता. तरणाटे कशे तरी वागतात. ब्रह्मचर्य ना जावपाक हें एक व्हडलें कारण सगळ्या दैण्याचें आसा.
उत्कृश्ट ब्रह्मचर्यातूनच उत्कृश्ट गृहस्थाश्रम मेळटा, म्हजें ब्रह्मचर्य उत्कृश्ट नासत जाल्यार म्हजो गृहस्थाश्रम रडकोच जातलो. मानसीक, बौद्धीक आनी शारिरीक सामर्थ्य मेळोवन जर हांव गृहस्थाश्रमांत आयलों तर म्हज्या गृहस्थाश्रमाक तेज येतलें, तरच म्हजो गृहस्थाश्रम सुखाचो जातलो. घोव-बायलेची भलायकी जर बरी नासत तर गुटगुटीत भुरगीं घरांत कशीं आसतलीं? रोगी, किरकिरीं भुरगीं पळोवप म्हळ्यार आवय बापायक कितलें दुख्ख! ल्हान भुरग्यांचो हांसो म्हळ्यार एक पवित्र गजाल. ह्या
हांशांत व्हडली ताकद आसता. त्या हांशान फातरा सारकीं काळजां सामकीं मोव जातात. त्या हांशान दुख्ख एका खिणांत ना
जाता.
एका स्टेशनार हांवें असो प्रसंग पळयलो, “एक आवय आपल्या भुरग्याक हांडीर घेवन वताली. तिगेलो घोव आनी हेर भुरगीं बाळां आशिल्लीं. त्या भुरग्याचें मुखामळ पळोवन तिकीट तपासपी थंड पडलो. ताणें तिकेटी कितल्यो आसात अशें विचारलेंच ना. त्या बापायन तिकेटी मेजून घेयात अशें म्हणटकर तो तिकेट तपासपी म्हणपाक लागलो, असो गोड भुरगो पळयतगीर हांव तिकेटी कित्याक मेजूं? चलात, सगळीं जाणां चलात.” अशीं हांसपी गुटगुटीत भुरगीं घोव बायलांच्या खर ब्रह्मचर्यांतल्यानच जल्माक येतात. जे जमनीचो कस बरो आसा थंयच मनगटा सारकीं भरिल्लीं कणसां येतात. तेच तरेन जांचे जिणेचो कस चुकना तांचेच जिणेंत अशीं बरीं फुलां फुलतात.
फुडें चालू…
मूळ लेखकः साने गुरुजी,
अणकारः पांडुरंग नाडकर्णी
पांडुरंग नाडकर्णी
9326139252
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
