कांय जाणांक…..

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कांय जाणांक पयशे आसल्यारच खोस दिसता, नाजाल्यार जिवीत अर्थहीन. केन्ना केन्ना आवय- बापूय, बायलो, भुरग्यां परस पयशांचेर चड मोग करपी जायते लोक मेळटात.

संवसारभर भोंवून लेगीत रंगाक सारक्यो जुळपी दोन व्यक्ती मेळप कठीण. दिसपाक सारकेंपण आसूं येता, पूण अस्तित्वांत
फरक नक्कीच आसतलो. एकामेकां सारके दिसपी जुळ्यां मदीं लेगीत भितरल्यान फरक आसता. स्वार्थी- निस्वार्थी, मोगाळ-कठोर, मोठ्यान उलोवपी, भिरांकूळ- शूर आनी हेर जायते गूण तांचे मदीं नक्कीच जाणवतले. कांय लोक खूब मोटवे आनी कांय लोक खूब उंच आसतात. कांय जाण सुखी मूडाचे आसतात.
जागो आनी वेळा प्रमाण व्यक्तीं मदीं वेगवेगळ्या प्रकाराचें अंतर आमकां जाणवता. ऑफिसांत काम करपी लोकां परस शेतांत काम करपी लोक हांसून, लागीं येवपी मनशाक नमस्कार करपी. ऑफिसांत काम करपी लोक सदांच खरखरीत वागतात, अशें दिसता. एकांतांत तांच्या तोंडा वयली कळी उक्ती आसता, पूण कोण तरी तांचे वटेन येता तें पळोवन मळबांतल्या कुपां भशेन तांचें तोंड ल्हवू ल्हवू काळें जाता. सात जल्माचे दुस्मान आशिल्ल्या सारके ते ताचे कडेन तिरस्कारान पळयत रावतात. आपलें काम भावार्थान करचे परस जायते जाण आपलो वेळ आपल्या वरिश्ठांक खोशी करपांत आनी दुसऱ्यांच्यो गजाली करपांत पिड्यार करतात.
कांय जाणांक पयशे आसल्यारच खोस दिसता, नाजाल्यार जिवीत अर्थहीन. केन्ना केन्ना आवय- बापूय, बायलो, भुरग्यां परस पयशांचेर चड मोग करपी जायते लोक मेळटात. मोग, करुणा, आपलेपण, दया हीं उतरां तांणी सदांच आपल्या शब्दसंग्रहांतल्यान धांवडावन घाल्यांत. पयशे फकत स्वता खातीर आसले काय जाले. शारा भायर गेले उपरांत दीसभर जेवण- उदक नासतना भोंवतले, पूण चार पयशांनी कितें तरी विकतें घेवन पोट भरून खावपाचो विचार लेगीत ते करिनात…
कांय जाणांच्या बुद्दीचेर आशिल्लें सगळें नियंत्रण दुसऱ्याचें आसता. स्वताची बुद्द घाणाक दवरून कळसुत्री बावल्यां भशेन दुसऱ्यांच्या सुरा- तालाचेर नाचपी जायते लोक समाजांत आसात. थोड्यांक डींग मारपाचो व्हड अभिमान दिसता. कांय जाण घडिल्लें सांगपाक खूब आडखळटात. कांय व्हड विभूती लाखांनी काळजाचेर आपलें नांव कोरांतून काडटात, जाल्यार कांय जाणांक आपल्या बायल- भुरग्यांच्या काळजांत पुराय जिवितांत सुवात मेळोवपाक यश मेळना.
कांय जाण इतले अभिमानी आसतात की आपूण कोणा खातीर काम करतां, हें तांकां कळना. विचारांत आनी आचरणांत धर्तरी आनी मळबाचे अंतर आशिल्ले भोवसंख्य, पूण विचारा प्रमाण वागपी खूब थोडे. जमदग्नीचे अवतार आशिल्ले कांय जाणांच्या पुराय आंगान उजो लासता. हातांत कोळसो घेवचो, पूण तांचे कडेन वाद घालून मन वायट करून घेवचें न्हय. अशा लोकां मदीं सुदारणा करप कशेंच शक्य ना. कितलोय पयसो ओतलो तरी.
ह्या संवसारांत सगळ्यांत चड काम आपणाक मेळटलें, म्हजें नशीबूच तशें, अशें जायत्या जाणांक दिसता. आमचे बगर कसलेंच काम जावंक शकना असो तांचो गोड गैरसमज. वंशापरस गुणवत्तेन सारके आशिल्ल्या लोकांचें बेगीन जुळटलें. समान विचारांच्या लोकांची इश्टागत सदां खातीर तिगून उरता. दोगांय एकाच धागेंत गुंथिल्ले आशिल्ल्यान तांकां एकामेकांक दोश दिवप परवडना. बारीक आंग आशिल्ल्या मनशाक घटमूट आंग आशिल्ल्या मनशाचें आकर्शण जाता. आमी ताचे इतले सुंदर आसले जाल्यार कितलें बरें आसतलें आशिल्लें, ही मार्मिक गजाल एका खिणाक तांच्या मनांत स्पर्श करता. व्हड कुडीचो आकार आशिल्ल्या लोकांक चड करून ल्हान कुडीच्या लोकांचें अनामिक आकर्शण आसता.
संवसारांतलो सगळ्यांत बरो मनीस जावप कठीण आसलें तरी मनीस म्हणून आमी आमचो विवेक वापरून समाजीक हिताची वाड व्यापक अर्थान करतात आनी आमची स्वार्थी वृत्ती सोडून थोडी परोपकारी वृत्ती आपणायल्यार कितें चुकीचें? दुसऱ्यांक उपेगी पडप हो व्हड सद्गुण आसता.

गौरी भालचंद्र
9422373926