आमकां आमचो नीज सभाव कळूंक जाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जिणेंतलो मोलादीक असो वेळ आमी भौतीक मौज – मजा भोगपाक आनी हेर मनशां आड दुस्मानकायेच्यो भावना रुजोवपाक व्हगडावक जायना.

-प्रदीप लवंदे

9923292022

विज्ञान आनी तंत्रगिन्यान ह्या मळांचेर इतली आकांताळी उदरगत जावन लेगीत आमची ही धर्तरी सुखा-समाधानान रावपा सारकी सुवात उरुंक ना ही एक विसंगती, तेच परी दुखदिणी गजाल जावन आसा. देशा – देशां मदीं नसाय आनी अविस्वास वाडत आसा तें दिसून येता आनी तिसऱ्या म्हाझुजाची कीट खंयच्याय खिणाक पेटून पुराय मनीसजात ना नपयत जावपा सारकी भिरांकूळ आवतिकाय सद्याक उप्रासल्या.

असल्या ह्या जगांत मनीसधर्म म्हळ्यार खरें कितें हें लोकांनी जाणा जावप सामके गरजेचें. मनीस आनी हेरां मदीं वंयों कित्याक उबारता हाचे अजाप दिसता. दुसऱ्या मनशा विशीं मोग आनी भावपण दिसपा वाट्याचें ताका तांचे विशीं दुस्मानकाय कित्याक म्हूण दिसता काय? गणेशपुरीचे संत स्वामी मुक्तानंद हांच्या मतान मनीस आपल्या – आपणांकूच सारके बरे वळखतात, देखून हें अशें घडटा. मनशांची मनां कितलीं व्हड आसतात हें तांकां खबर ना. आपूण सामान्य आनी दुबळो आसा आनी आपलें जिवीत म्हळ्यार कसलीच मोख नासलेलें काळाच्या झोता सांगातान व्हांवपी कशें आसा, अशें मनशाक दिसता. पूण ताणें जर आपले भितर निरखून पळयलें जाल्यार ताका गमतलें कीं जण एका मनशा भितर देव लिपलेलो आसता म्हूण. आनी प्रत्येकाक हाची प्रचिती घेवपाची तांक आसना म्हूण..

मनशाचो जल्म लाभप ही एक व्हड भाग्याची गजाल, अशें कबीर आनी नानका सारके म्हान संत एक सारके सांगत आयल्यात. कित्याक तर मनशाचे कुडी भितर दैवी चेतना घोळटा आनी आपूण म्हळ्यार देवूच हें जाणा जावपाची तांकूय फकत मनीस जातिकूच आसता. खरेंपणानशी मनशाची कूड हें एक देवूळ आसा आनी आत्म्याच्या रुपान देव तातूंन राबीतो करता. कबीर म्हण्टा, ‘‘तुवें जर तुजो आत्मो अणभवुंक ना, तुका जर तुज्या काळजांतल्या ग्रंथींची जाणविकाय जावंक ना आनी तुवे जर तुज्या चित्ताचेर सांचलेली घाण धुंवन उडोवक ना जाल्यार मागीर तूं मनीस म्हूण जल्माक येवन कांयच फायदो ना. मनशाचो जल्म ही एक दुर्मीळ अशी ईश्वरी देणगी आनी जिणेंतलो मोलादीक असो वेळ आमी भौतीक मौज – मजा भोगपाक आनी हेर मनशां आड दुस्मानकायेच्यो भावना रुजोवपाक व्हगडावक जायना.

तर मागीर प्रस्न असो येता कीं आमचे भितर आसलेल्या आत्म्या कडेन आमी कसो म्हूण संपर्क सादप? आपणाल्या ‘‘योगसुत्रां’’त पतंजली विस्कटावन सांगता कीं जरींकय आमचे भितर आत्मो धगधगता आसलो, तरींकूय आमचे हुळहुळें चित्त म्होडें घालता. तें आडखळ करता. अदिक करून भितरल्या गहन अशा चेतनेचो सोद घेवपाक आमची अंतर्गत यंत्रणा फावो तितलीं सक्षम ना.

स्वामी मुक्तानंद विस्काटावन सांगतात कीं जण एका मनशा भितर एक व्हड दैवी शक्त आसता. तिका कुंडलिनी म्हण्टात. मुखार स्वामिजी सांगतात एखाद्या सदगुरुच्या कृपेन ही सुप्त शक्त जागृत करप गरजेचें आसा. कारण जेन्ना ती क्रियाशील जातली आनी आमचे भितर प्रकट जातली तेन्नाच आमची भितरलीं यंत्रणा आत्म्याचो अणभव घेवपाक समर्थ थारतली.

स्वामी मुक्तानंद सांगता ‘‘जर प्रत्येक मनीस ह्या भितरल्या सत्याचो अणभव घेयत, जर प्रत्येक मनशाक आपणालो नीज सभाव कळत जाल्यार मागीर मनशा – मनशां मदीं दुस्मानकाय उरचीना. हाचे उरफाटें तांचे मदीं इश्टागत, मोग आनी विश्वीक भावपण नंदतलें. जेन्ना मनिसपणाची खरेली जाणीवकाय जाले उपरांत आमी आमकांच निरखून पळयतले तेन्ना आमकां तसलेंच मनिसपण जण एकल्या भितर दिश्टी पडटलें. मागीर आमकां गमतलें कीं संवसारातलो जण एकलो मनीस हें देवाचेंच भुरगें आसा म्हण.’’

( मूळ लेखक : अनुप तनेजा)