गैरसमज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एका गांवांत एक गिरेस्त घराबो रावतालो. सुमार तीस वर्सां जाल्लीं, त्या घराब्याची आनी तांच्या गाडयांची राखण जॉनी करतालो. पूण त्या घराब्याचो धनी रॉनी त्या जॉनीक सामकी उणेपणाची वागणूक दितालो. दर दिसा जेन्ना जॉनी घर धनी रॉनीचे गाडयेचें दार उकतें करून ताका नमस्कार करतालो. तेन्ना ताचो गिरेस्त धनी रॉनी आपली एकूय जाप दिनासतना, आपणाले वाटेक
लागतालो. आपल्या धनयाची ही वागणूक पळोवन राखणो जॉनी मनांतल्यान दुख्खी जातालो.
घरधनी रॉनी आपल्या घरांत आंतऱ्या- पयऱ्यान आपल्या इश्टां सांगाता मेळावे घडयतालो. तांचे सरीं मज्जा करतालो. त्या मेळाव्यांत खूब खाणां – जेवणांचो इबाड जातालो. जॉनी हो राखणो गरीब आशिल्लो. ताच्यान जेवणाचो इबाड जाल्लो पळोवंक नज जातालो. देखूनच मेळावे सोंपतकच, सगळीं इश्टां घरा वतकच उरता तें जेवण जॉनी आपल्या भुकेल्ल्या बायल, भुरग्यांक घेवन वतालो. असोच एक दीस मेळावो सोंपलो. पूण जेवणाच्या मेजार जेवण उरूंक ना. तें पळोवन जॉनीक कच्च जालें. तो कोयराच्या पोतयांनी जेवण उडयल्लें आसा जाल्यार पळोवंक लागलो. आपलो राखणो कोयरा पोतयांनी जेवण सोदता, हें रॉनी चोरयां आपल्या घराच्या जनेलांतल्यान पळयता. पूण सदचे भशेन तोंडांतल्यान एकूय जाप भायर काडीना.
दुसऱ्या दिसा कोयराच्या पोतयां लागसार खाणां- जेवणांच्यो वस्तू घालून दवरिल्ली एक पोती राखण्याचे नदरेक पडली. राखणो खूब खोशी जालो. देवाक आर्गां दिलीं. ती पोती जॉनीन आपल्या घरा व्हरून बायलेच्या हातांत घाली. सदांच अशेंच घडलें. आनी राखण्याचो घराबो खुशालकायेन आपले दीस सारूंक लागलो. पूण एक दीस सगलेंच कितें बदल्लें. अचकीत घराचो धनी रॉनी संवसाराक अंतरलो. त्या दिसा सावन जॉनीक जेवणा-खाणाची पोती मेळपाची बंद जाली. खुशालकायेन दीस सारपी जॉनीचो घराबोआतां दुख्खाच्या दर्यांत बुचकळपाक लागलो. कांय एक उपाय सुचना जावन, एक दीस जॉनीन घर धनयाची घरकान्न रोजलीनाची भेट घेतली. घडिल्ली परिस्थिती तिच्या कानार घाली. आनी म्हणलें, “रोजलीन बाय, म्हज्या पगारांत थोड्यां पयश्यांची वाड कर. म्हारगाय जीण सोंपयता.” रोजलिनाक अजाप जालें.
“अशें कितें जालें, तुका तुजो पगार आतांच कित्याक उणो पडपाक
लागलो? हे पयलीं तुवें अशें केन्नाच
येवन आमकां सांगूक ना कित्याक? तिणें म्हणलें.
तिच्या प्रस्नांक राखणो जायतीं असलीं- तसलीं निबां सांगपाचो यत्न करपाक लागलो. पूण अखेरेक मागीर ताणें खाणां -जेवणाचे पोतयेची खबर तिका सांगली. ही खबर आयकून ती खूब रडली. तिका रडटा ती पळोवन राखणो जॉनी अख्खोच भियेलो.
“ताका कितें करूं तें कांय एक समजना जावन तो तिचे लागीं वचून माफी मागूंक लागलो.”
“माफी मागपाची गरज ना! तुका खबर आसा ती खाणां – जेवणाची पोती तुका हाडून कोण दवरतालो तो. तो जावन आसलो तुजो धनी रॉनी’’. आपलीं दुकां पुशीत तिणें राखण्याक ही खबर दिली. हें आयकना फुडें जॉनीच्या आंगाक शेळो घाम सुटलो. पूण तो चिंतूंक लागलो. आपणाक केन्नाच जाप करी नासलो तो म्हजो कुसडो गर्विश्ट धनी रॉनी, म्हजे थांय इतलो उदार, दयाळ आनी मोगाळ कसो जावं येता? ताका हें सत्य पचोवंक खूब कठीण जालें.
दुसऱ्या दिसा सावन जॉनीक ताच्या खाणा- जेवणाची पोती परतून मेळूंक सुरू जाली. धनयाचो एकलोच अपुरबायेचो पूत जावन आसलो रॉबीन. काल रातीं रॅाबीनान जॅानीची आनी आपले आवयची गजाल भितर रावन आयकिल्ली. आपल्या बापायच भशेन रॅाबीन जॉनीक अन्नदान करूंक लागलो. राखणो हें जाणा आशिल्लो देखून तो ताका मेळटा ते पावटी दिनवासतालो, पूण रॅाबीन आपल्या बापाय भशेन ताका आपली एकूय जाप दिनाशिल्लो. एक दीस रागान भरून राखण्यान रॅाबीनाच्या कानांत ‘थँक यू’ हीं उतरां आड्डलीं. ते बरोबर रॅाबीनान राखण्याक अशें म्हूण आपली जाप दिली…..
‘‘म्हाकाय म्हज्या बापाय भशेन आयकूंक येना.” रॅाबीनाचे हे जापेन राखण्या जॅानीक तटास आनी मोनो करून उडयलो.

मॅलिसा सिमाॅयस