कुर्बानीचें म्हत्व

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ईद उल अधा सण जुल हिज्जा म्हयन्याच्या धाव्या दिसा मनयतात. ताका कुर्बानी वा बलिदान म्हणटा.  हो सण इब्राहिम पैगंबर (अब्राहम) (PBUH)  हांच्या व्हड बलिदानाचें प्रतिबिंब आसा, जो सदांच देवाचे इत्सेक, आज्ञेक शरण येवपाक प्रवृत्त आशिल्लो. देखून ह्या कामा खातीर आपलो एकलोच पूत बळी दिवपाक तयार जाल्लो. ताची भक्ती पळोवन ईश्वरान ताचो  बळी पुराय करपाक पुताचे सुवातेर मेंढरो दवरलो.  मागीर ताका लोकांचें फुडारपण दिलें. देखून अब्राहमाक एक आज्ञापालन करपी, एकाच  ईश्वराचो  अनुयायी म्हूण वळखतात, जाणे  त्या ईश्वराचो  संदेश लोकांक सुमार 4500 वर्सां आदीं पावयलो. मोयजेस, जेजू आनी निमाणें मुहंमद (PBUH) सारकिल्ले ईश्वराचे दूत येवपाच्या बऱ्याच आदीं  इब्राहिमाक  ईश्वराचे आज्ञेन नेमिल्ले. ताकाच लागून आयज ज्यू, क्रिस्तांव आनी मुसलमान हांचे मदीं तांकां खूब मान्यताय मेळ्ळ्या.

उगडास करात जेन्ना ताच्या प्रभून कांय गजालींनी अब्राहामाची परिक्षा घेतली आनी ताणें तीं सगळी पुराय केली, तेन्नां देवान म्हणलें, “हांव तुका मनशाकुळाचो फुडारी करतलों”   (कुराण 2: 124) 

प्रेषित अब्राहमाचें (PBUH) जिवीत आमकां शिकयता की देवाक अर्पण केल्ल्या बळीचो हेतू म्हळ्यार ईश्वराची  आज्ञा पाळपाक सतत तयार रावप, योग्य मार्गाचेर चलप. ईश्वरान  थारायिल्लो सत्याचो- योग्य आचरणाचो – न्याय – शांतीचो मार्ग. ते खातीर संवसारीक इत्सा सोडपाक तयार रावप. वाटेर येवपी सगळ्या अडचणीं आड झुजून  जिणेची परिक्षा पास करप हो हे कुर्बानीचो हेतू. तेन्नाच ईश्वर  यश दिता जें ह्या संवसारीक आनी परलौकीक जिविताक फायदेशीर थारता. अब्राहम आनी सगळ्या पैगंबरांनी हीच जिणे पद्दत आपणायल्ली. निमाणो पैगंबर मुहंमद (स. अ. व.) हांणीय हीच पद्दत आपणायिल्ली. बळीच्या मांसाची गजाल म्हणल्यार इस्लाम धर्मांत तें खावपाचेर आनी नात्यांतल्या लोकांक, गरीबांक आनी गरजेवंतांक खावपाक दिवपाचेर भर दिला. ईश्वराक  अर्पण करून ताचो नाश करप निषेध आसा. ईश्वराक  अन्नाची गरज ना. तो सगळ्यांक अन्न दिता. 

तांचें मांस वा रगत अल्लाक पावना, तुमची धर्मीकताय ताचे कडेन पावता. अशे तरेन ताणें जनावरांक तुमचे अधीन केल्यात, जाका लागून तुमी अल्लाच्या दिल्ल्या ह्या मार्गदर्शना खातीर अल्लाची स्तुती करची. हे पैगंबर ! जे बऱ्या मार्गाचेर आसात तांकां खुशालकायेची बातमी दियात “(कुराण 22: 37).

कोणाय खातीर आपल्या मोगाचो, इत्सेचो  बळी दिवंक वापरिल्लो तुमचो वेळ, धन, यत्न जे फक्त  ईश्वराक प्रसन्न करपा खातीर आणि ताचे आज्ञेचे पालन करपा खातीर लायता ती  आमचीं बरीं कर्तुबां म्हणून ईश्वरा कडेन पावतात. ती बळी दिल्लीं  अर्पणां न्हय, हें  वयल्या श्लोकांतल्यान स्पश्ट जाता.

बळी दिवपा खातीर जनावरांक कित्याक मारतात? असो प्रस्न सदांच उपस्थित जाता.  सगळ्या धर्मांत पुर्विल्ल्या काळा सावन पशुबळी दिवपाची चाल आसा. मनुस्मृती 4 :27, अथर्ववेद – 9: 4 ह्या सारक्या हिंदू शास्त्रांत पशुबळीचे श्लोक मेळटात. क्रिस्तांव धर्मांत old  testament  बायबलांत Genesis 22: 2 अब्राहमाच्या बलिदानाची काणी सांगता. जाकोबाच्या बळीचो उल्लेख जेनेसिस 31 :54 त मेळटा.

इस्लाम धर्म मानता की मनशा सयत सगळ्या प्राण्यांचो आनी विश्वाचो स्वामी एक ईश्वरच आसा. ताणें सगळ्यांक  निर्माण केलां आणि जनावर  हे सगळें पर्यावरण यंत्रणेचोच एक भाग आसा . ईश्वरान  तांचे जिणेची पद्दतय थारायल्या आनी ते फकत एक ईश्वराचीच आज्ञा पाळटात. 

“चिन्नां विशीं म्हणल्यार, फकत धर्तरेचेर हालपी खंयच्याय प्राण्याचेर आनी हवेंत उडपी खंयच्याय सुकण्याचेर एक नदर मारात. तेय तुमचे सारके समुदाय. तांच्या जिविताचे मार्ग आदींच थारावपाक आमी कांयच कमी करूंक ना. मागीर निमाणें ते सगळे आपल्या प्रभू कडेन एकठांय जातात. (कुरान 6: 38).

प्राणी आनी सुकणीं आपलो निर्माता, पुरवणदार आनी पोसपी – एकूच सर्वशक्तिमान ईश्वराची  स्तुती करतात. 

तुमकां दिसना, अल्लाची महिमा, मळबांत आनी धर्तरेचेर आशिल्ले सगळे करतात? सुकणीं लेगीत उडटात तेन्ना.  दरेकल्याक ‘सहजपणान’ तांची प्रार्थना आनी महिमा करपाची पद्दत खबर आसा. आनी अल्लाक तांणी केल्ल्या सगळ्या गजालींचें पूर्ण ज्ञान आसा. (कुराण 24:41)

ईश्वर  सगळ्या जिवांचो निर्माता आशिल्ल्यान ताका आपले सृश्टीच्यो गरजो खबर आसात. म्हुणूनूच ताका तांच्या जिविताच्या आदर्शाचेर परिपूर्ण मार्गदर्शन करपाचो अधिकार आसा…. आनी तोच तें परिपूर्णपणान करूंक शकता. अन्नाची गरज भागोवपा खातीर ईश्वरानं  दरेका जिवाक दुसऱ्यांच्या अधीन केला. देखून मनशा परस नेटान वाडपी जीव पळोवंक मेळटात. दर एका जिवाची गरज भागोवपा खातीर पर्यावरण यंत्रणेचो समतोल कसो दवरचो तें ईश्वराक  खबर आसा.

सांग हे पैगंबर, खात्रीन म्हजो प्रभू आपल्या सेवकां मदल्यान कोणाक जाय ताका उदरनिर्वाहाचीं भरपूर साधनां दिता आनी कोणाक जाय ताका कमी दिता. आनी तुमी जें कितें दानधर्माचेर खर्च करतात तें तुमकां परतून दितलो.  कारण तो सगळ्यांत बरो पुरवणदार आसा . (कुराण 34:39)

ह्या संवसारांत शाकाहारी आनी मांसाहारी अशे दोनूय प्रकारचे प्राणी आसात आनी तेच रितीन ईश्वरानं दरेकल्याक अन्न सेवन करपाक गरजेचे गूण दिल्यात. मनशाक सर्वाहारी केला. ताका शाकाहारी आनी मांसाहारी  अशे दोनूय प्रकार खावपाक जायती खुबी तातूंत घाल्या. देखून जेवणाच्या हेतून मारप हें अनैतिक अशें म्हणप चुकीचें थारतलें. खंयच्याय निरपराधी जिवाक मारप वा जनावरांक वा सुकण्यांक खावपाच्या हेतू परस हेर कारणां खातीर मारप हाका इस्लाम धर्म सक्त मनाय करता .

म्हणून आमी इस्रायलाच्या भुरग्यां खातीर हें विधीन थारायलें: “जो एका अश्या मनशाक  मारता, जो  हत्या करपाचो वा देशांत अराजक पातळावपाचो गुन्यांवकार ना  जाल्यार, अश्या मनश्याक अशे नजरेन पळयतले, जशे ताणें  सगळ्या मनीसकुळाक मारून उडयलां. आनी एक जीव वाचयल्ल्या मनशान सगळ्या मनशांचो जीव वाचयला अशें मानतले ” 

एक फावट मुहंमद पैगंबर (स.अ.व.) हाचे वांगडा एक साथीदारांचो पंगड प्रवास करतालो आनी तो तांकां कांय काळ सोडून गेलो. पैगंबर हांचे  गैरहजेरेंत त्यांनी एक सुकणें ताच्या दोन पिलां वांगडा पळयलें आनी तांणी पिलां घोंटेरांतल्यान भायर काडलीं. आवय सुकणें दुख्खान पाखां फडफडयत हवेंत वळवळटालें, तेन्ना पैगंबर परतलो. ताणें म्हणलें, ह्या सुकण्याची पिलां घेवन कोणे ताची भावना दुखयल्या? तीं तिका परत दिवचें.” (हदीस मुस्लिम )

परतून, निमाण्या प्रेषितान सांगिल्ले प्रमाण, अन्न गरजे खातीर जनावराक मारतना  ताका उण्यांत उणें त्रास  जावचें  हाची जतनाय घेवप गरजेची.  देखून इस्लाम धर्मांत  जनावराक उण्यांत उणी वेदना जातले अशे रितीन मारतात. गरजेवंतांक अन्न दिवपा वांगडाच  पशुबळी उत्पन्नाचो एक स्त्रोत जावन देशाची अर्थवेवस्था वाडपाक आदार करता, गांवगिऱ्या लोकांचें पोट भरता, निरुपेगी पशुधनाच्या खर्चा वयलो ताण उणो जाता, जनावराचे बळीन फकत मांस मेळना तर  मोलादीक उपउत्पादनांय  मेळटात, जीं देशाचे अर्थीक उदरगती खातीर फायदेशीर थारतात. 

अशे तरेन बलिदान व्यक्ती, समाज आनी राश्ट्र हांच्या आध्यात्मिक, समाजीक आनी अर्थीक बऱ्यापणाक योगदान दिता.

– नझराना दरवेश

8975074456