चूक कोणाची ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

म ळब दाटून आयले. चोंय वटेन थंड वारे सुटलेलें. धूल्ल, पत्र्याची धुळवट चारूय दिकांनीं धुमशेण कांडी. कोगळाचे साद कानार पडपाक लागले. आतां पावस येतलो, ह्या हुसक्यान सगलीं लाकडां- बडयांक आसरो करपाक लागलीं. गोरवां, दुकरां तश्योच कोंबयो आसऱ्याक जळथळीं धांवताल्यो. ह्या सगळ्या बोवाळांत लिंडाचो पाय, आगुस्ताच्या मनांत मात वेगळोच हुसको दिसतालो. बल्कांवांतल्यान ताची नदर रस्त्यार थिरावल्ली. कार्मून आगुस्ताक उलो मारलो ‘आगुस्त दुकरां धोण भितर दोवोर, कोंबयांक घुडांत घाल.’ कार्मू बडबड करीत आसलो तरीय आगुस्ताचें लक्ष नासलें.
‘आगुस्त कित जालें?’ कार्मून परत एकदा विचारल्लें. ‘आगुस्त शीतीत ना तुजें.
‘कित जालें इरमाव?’ आगुस्तान विचारलें. कार्मू, आगुस्त हे दोगुय भाव- भाव. एकाच घरांत ल्हानाचे व्हड जाले. आतां जाण्टेंपण. सुनो, धुवो आनी नातरांनी भरलेलें घर. तातून लिंडा मात मिठाचो खडो. लिंडा आगुस्ताची एकटीच धूव. शिक्षण अर्धवट, वायट संगत आनी रात- दीस घरा भायर रावप. केन्ना- केन्ना तर सोरो पिवन वा घुंवळे वखदां घेवन मेळत थंय पडप. आगुस्तीन मात ताका सुदारपाक अपेशी ठरलो. घरान सगळ्यांनी लिंडाक समजावपाचो यत्न केलो, पुण सगळें फुकट. सगल्यांचीं उतरां आयकून -आयकून आतां आगुस्त भेरेल्लो. निमणो ताणें लिंडाक काजार करपाचें थारायलें, पूण सुदारता तें लिंडा कसलें? काजरा दीस लिंडा कोणा बरोबर पळून गेलें. गांवभर ही खबर पातळ्ळी.
लोक उलोवपाक लागले.
परत एकदा घरच्यांक चार
चवगां मदीं मान सकयल घालची पडली.
दीस उलगले, अचकीत एके रातीं कोणें तरी दारार मारलें. कार्मून दार उगडलें. पळयत तर दारांत लिंडा. ताका पळोवन कार्मू खुबळ्ळो. ‘लोजेन घालुन आमकां धावलें वशीमेर इंगसोल्ले’ म्हणत कार्मून ताका धांवडायत दार बंद केलें. लिंडान दारार बसून रात काडली. सकाळीं आगुस्तीन पासयेक वचपाक भायर सरलो तेन्ना ताची नदर लिंडाचेर पडली, ताची दशा पळोव नज जाली. लिंडाक गर्भावस्थेंत पळोवन तो आनीक थक्क जालो. एदे व्हडले पोट घेवन लिंडा आधाराचे आशेन दारार बशिल्लें.
‘पाय म्हाका भोगशी. जाच्या फाटल्यान धावलें तोच म्हजो हात सोडून गेलो’ म्हणत लिंडा रडपाक लागलें. कार्मू सोडून सगळीं ताका चुरचुरलीं. सगळ्यानीं ताका घरांत घेतलें. दीस भरले लिंडान एका चल्याक जल्म दिलो. लिंडाच्या घोवाचो मात पत्तो नासलो. आपल्या नातवाक बापायचें नांव मेळचें म्हूण आगुस्तिनान ताचो सोद लायलो, पुण ताचो थांगपत्तो लागलो ना.
आता रॉयस्टन आठ म्हयन्यांचो जालो. लिंडाचे पांय आता घरांत तिगना जाले. परत एकदा चीट बरोवन ताणें पळ काडली. आगुस्ताक सगळ्यांनी उलयलो आनी आतां नातवाचो भार ताचेर पडलो. दीस मुखार सरताले. आगुस्ताचें जाणटेपण तातूंत नातवाचो भार. रॉयस्टन आतां पयलेक पावलो. वर्गांतलो सगळ्यांत मस्तो भुरगो म्हटल्यार जातालो. वर्गांत सगळ्यांक त्रास दिवप. दर दिसा शाळेंतलीं केस्तांवा आयकून आजो सामको वाजेल्लो. ‘आवय ना बापूय पोराक, ना कोणाचो भंय. करु कितें ?’ म्हणत सदांच कपलार हात मारीत घरा येतालो.
वता थंय सोयरी- धायरी, इश्ट सगळींच रॉयस्टनाक हिणसावपाक लागलीं. दीस मुखार वता तशे आवय- बापाय वयल्यान थोमणें मारपाक लागली. हें सगळें आयकून- आयकून पोराच्या मनाचेर परिणाम जालो. पिराय वाडटा तशे ताका सगळे समजावपाक लागले. हळुहळू ताणे मौन धारण केलें. एकोडोच रावपाक लागलो. टिवी आनी मोबायलाचेर रमपाक लागलो आनी आपलें एकटेंपण पयसावपाक केन्ना वायट गजालींच्या लगाडेक लागलो तें कळ्ळेच ना. सगळ्यो वायट गजाली ताच्यो सुटन- सुटना. घुंवळे वखदां घेवपाक तो आज्याचे पयशे चोरपाक लागलो. पयश्यां आशेक मेळत ती कामां करपाक लागलो. आगुस्ताक ताच्या कारस्थानाची सुलूस लागली. ताका समजवपाचो ताणें यत्न केलो, पूण कांयच फायदो जालो ना. मुखार ताका पुनर्वसन केंद्रांत घालो. रॉयस्टनाची मानसीक भलायकी सुदारची म्हूण खूब वैजकी उपचार केले. सगलें व्यर्थ. एक दीस तर ताका ड्रग घेवपाचो असो सोस मारलो की ताणें गळ्यांतली सरपळी विकून चड प्रमाणात घुंवळे वखदांचो डोस घेतलो तो निमणो. जाणट्यां दोळ्यांक नातवाचे वळवळत प्राण सोडटना पळोवचें पडलें. बीं तशें भात, अशी रॉयस्टनाची गत जाली. तरणाटो जीव रॉयस्टनान वगडायलो.
इगर्जेची घांट वाजली. गांवचे लोक ताच्या इतेराक जमले. गर्देतल्यान वाट काडीत काळ्या लुगटान लिंडा रडत ताच्या कांश्यावाक पोशेपाक लागलें. आयज आगुस्ताचो बांध फुटलो. ‘ थूमेकाल! म्हज्या नातवाच्या मोड्यार रोडपाक तुका कोणे रास्तपण दिलें, वशिमेर हिंगसोल्ले. जितो आसतना तेका वाऱ्यार सोडलो, लोकांच्या उतरानीं तेका अर्दो काबार केलो आनी आतां रोडपाक येयलांय. नातू म्हजो माय – पायच्या मोगाक आशेलो, ह्या समाजान तेका पोखरून खायलो. तेच्या एकसुरपपणान तो वायट मार्गार पावलो आनी जीव वगडावन बसलो. आयज तुज्या चुकांची जाप म्हज्या नातवाक दिवची पडली. देवा धनया भोगशी म्हाका. म्हज्यान नातवाचो सांबाळ करपाक जालो ना. हांव अपेशी थारलों’ म्हणत आगुस्त इगर्जेच्या दारार कोसळ्ळो…… आनी तेवटेन इगर्जेची घांट परत वाजपाक लागली……..

अतिशा सुर्लीकार
7262849923