कृष्ण हस्तिनापूरांत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायण

(तेन्ना तुमी हस्तिनापूर वचप हेंच म्हाका योग्य दिसता.’ कृष्णान अशें सांगिना फुडें पांडव हस्तिनापूर वचपाक तयार जाले…. आतां मुखार..)

पांडवांनी सांगिल्ली कर्मकाणी आयकूंन कृष्णाक दुर्योधनाची भयंकर तिडक आयली. हस्तिनापूराच्या राज्यार राज्य केल्ल्या पंडू राजाची बायल आनी तिच्या चल्यांक जिवे मारपाचो यत्न करून तांचेर भीक मागपाची पाळी दुर्योधनान हाडली, ताचे वयल्यान तो कितलो दुश्ट आसा हे कृष्णाच्या लक्षांत आयलें. असल्या मनशांक सारकी बुद्द शिकोवपाक जाय इतलेंच न्हय तर ताका मारून उडोवन हे धर्तरेचो भार उणो करपाक जाय, असो विचार कृष्णाच्या मनांत आयलो. ते खातीर पांडवांक जाता तितले फाटबळ दिवपाक जाय, अशें ताणें थारायलें. आतां पांडवांक तांचो हक्क वेवस्थीत मेळोवन दिल्या उपरांतूच द्वारकेंत वच्चें असो ताणें निर्णय घेतलो. ताणें मागीर विदूराक आपूण आनी बलराम पांडवा वांगडा हस्तिनापूर येतात आनी कांय दीस थंय रावून मागीर द्वारका वतात, अशें सांगलें. ते प्रमाण विदूरान तसो निरोप धृतराष्ट्राक धाडलो.

काय दिसांनी विदुर, कुंती, पांच पांडव आनी द्रौपदी हांकां घेवन हस्तिनापूर आयलो. तांचे वांगडा कृष्ण आनी बलरामूय आशिल्ले. हस्तिनापूराचे शिमेर स्वता भीष्म धृतराष्ट्रा सयत उबो आशिल्लो. सबंद हस्तिनापूर पांडवांक येवकार दिवपाक भीष्मा वांगडा हाजीर आशिल्ले. इतले लोक एकठांय येवपाक तशी कारणांय आशिल्लीं. वारणावताक राविल्ले थंय जे पांडव जळून मेले अशें लोक समजताले ते आतां परत आयिल्ले. इतलेंच न्हय तर तांचे वांगडा पांचालांची राजकन्या द्रौपदी तांची बायल म्हणून हस्तिनापूरांत पयलेच फावट येताली तेन्ना ती कशी दिसता तेंय तांकां पळोवपाचें आशिल्लें. हें सगळें जालेंच, पूण कंसाक मारपी, भांगराची द्वारका वसोवपी कृष्ण आपलो भाव बलराम हांचे सयत पांडवा वांगडा येता तेन्ना तोय कसो दिसता हेंय तांकां पळोवंक जाय आशिल्लें. ह्या सगळ्या कारणां खातीर लोकांनी हस्तिनापूराचे शिमेचेर झुंबड केल्ली.

पांडव शिमेर पावल्या उपरांत लोकांनी तांकां वाजयत-गाजयत राजवाड्या मेरेन व्हेले. राजवाड्याच्या दरवठ्यार गांधारी आनी हेर कुरु घराण्यांतल्यो बायलो हाजीर आशिल्ल्यो. द्रौपदी थंय पावतकच गांधारीन तिची आरत दाखोवन दिश्ट काडली आनी तिका राजवाड्यांत भितर घेतली. लोक मागीर आपआपल्या घरा गेले. वतना सगळ्या लोकां भितर द्रौपदीचे सुंदरकायेचीच चर्चा चालू आशिल्ली. पांडवांक येवकार दिवपाक राविल्या लोकां भितर दुर्योधनूय आशिल्लो. ताणें कृष्णाक आपल्या म्हालांत रावपाक आपयलो, पूण कृष्णान ताका आपणांक आपले आते वांगडा म्हणल्यार कुंती वांगडा रावपाचें आसा अशें सांगून न्हयकार दिलो. बलराम मात दुर्योधनाच्या म्हालांत रावपाक गेलो. त्या दोगांयचें उलोवणें चालू आसतना बलरामान ताका आपूण कांपिल्य नगरांत कांय दीस आशिल्लो. त्या वेळार भीमान आपले कडल्यान गदायुद्धाचे कांय धडे घेतले अशें सांगलें. जालें! ते कळना फुडें दुर्योधनानूय बलरामा कडेन गदायुद्धाचो सराव करपाक लागलो. गदायुद्धान दुर्योधन भीमा परस सरस आसा, हें बलरामाच्या लक्षांत आयलें. आनी ताणें तशें मागीर कृष्णा कडेन उलोवनूय दाखयले.

काय दिसांनी धृतराष्ट्रान खाशेलो दरबार भरयलो. पांडव, कौरव, भीष्म, विदूर, द्रोण, कृपाचार्य, शकुनी, कर्ण हे सगळे दरबारांत हाजीर आशिल्लें. हस्तिनापूराचो दरबार कसो चलता हें दाखोवपाक धृतराष्ट्रान कृष्ण आनी बलरामाक मुद्दम आपयल्ले. सगळे जमतकच धृतराष्ट्रान उलोवपाक सुरवात केली. ताणें म्हणलें, तुमकां सगळ्यांक खबर आसाच की आमी जांकां मेले मेले अशें समजताले ते पांडव परत हस्तिनापूरांत आयले आनी आतां ते ह्या समाघरांत हाजीरूय आसात. हांव तांका म्हजेच पूत कशे मानता. तेन्ना ते परत आयिल्यान म्हाका जी खोस जाल्या ती हांव तुमकां उतरांनी सांगूक शकना. पूण आतां म्हजे मुखार एक नवीन प्रश्न उबो रावला. हांवेन युधिश्टीराक राज्याचो युवराज म्हणून नेमिल्लो. पूण जेन्ना पांडव मेले अशें म्हाका कळ्ळें तेन्ना युधिश्टीराचे सुवातेर हांवेन दुर्योधनाक नेमलो. पांडव आता परत आयल्यात तेन्ना ह्यान फुडें युवराज म्हणून कोणाक दवरचो हो प्रस्न म्हाका पडला. तुमचें हाचेर कितें मत आसा तें सांगल्यार बरें जातलें. कांय वेळ कोणूच कांय उलोयलो ना.

कोणूच उलोवपाक तयार ना हें पळोवन भीष्म उठलो आनी ताणें म्हणलें, ‘राजा, पंडू हस्तिनापूराचो राजा आशिल्लो. ह्या राज्याक व्हडपण ताणेंच मेळोवन दिलें. तुवें ह्या राज्या खातीर कांयच करूंक ना हें तुका खबर आसा. ते खातीरुच तुवें युधिश्टीराक युवराज केलो. आतां तो परत आयला जाल्यार ताचो मान ताका परत मेकूंक जाय अशें म्हाका दिसता.’ भीष्माच्या म्हणण्याक विदूरानूय तेंको दिलो. भीष्मान अशें उलयतकच दुर्योधन फट करून उठलो आनी ताणें म्हणलें, ‘हें पळयात म्हजो बापूय हस्तिनापूराच्या शिंवासनार बशिल्लो आसतना तुमी म्हाका युवराजाचो मान न्हयकारूंक शकना. हांव युधिश्टीराक युवराज पद परत दिवचो ना.’

भीष्मान मागीर धृतराष्ट्राक म्हणलें, ‘पळयलें राजा, ह्या दुर्योधनाचे आनी पांडवांचे केन्नाच पटपाचें ना. तेन्ना म्हाका दिसता तूं ह्या राज्याचे दोन कुडके कर. एका कुडक्यार पांडवांक राज्य करूं दी आनी दुसऱ्या कुडक्यार तूं. अशें केले जाल्यारूच पांडव आनी कौरव हांचे भितर जें कितें बरेंपण आसा ते तरी तिगून उरतलें.’

भीष्माचे म्हणणें आयकून धृतराष्ट्र कांय वेळ उलयलो ना. ताणें मागीर म्हणलें, ‘कृष्णा, आमकां सगळ्यांक तुजी खूब व्हडवीक दिसता. तुवें जे तरेन याद‌वांची आनी द्वारकेची उदरगत घडोवन हाडल्या ताची तोखणाय करीत तितली थोडी. तेन्ना तुका हो प्रस्न हांवेन कसो सोडवचो अशें दिसता हे आमकां सांग.’ तसो कृष्ण आसना वयलो उठलो आनी ताणें म्हणलें, ‘राजा, खरें म्हणल्यार ह्या प्रस्नार हांवे उलोवप योग्य न्ही. पूण तुवें आतां विचारलांच म्हणून सांगता. हस्तिनापूराचो एक कुडको पांडवांक दिवन तांकां राज्य करपाची संद दिली जाल्यार बरें जातलें अशें म्हाका दिसता. तुका हातूंत खंत करपाची कांयच गरज ना. तुवें आतांच म्हणिल्या प्रमाण पांडव तुजेच पूत कशे आशिल्यान तुज्या राज्याच्या दोनांय कुडक्यांचेर तुज्याच पुतांचे राज्य आसतले. कुरुंच राज्य करतले. कोण कितलें बरें राज्य चलयता हाचोय नियाळ तुका करूंक मेळटलो.’

कृष्णान जे तरेन धृतराष्ट्राक जाप दिली ती सगळ्यांक मानवली. धृतराष्ट्राकूय कृष्ण सांगता तें पटलें आनी ताणें आपूण आपल्या राज्याचे दोन कुडके करतां अशें तेन्नाच जाहीर केलें. हस्तिनापूर राज्याची पोरणी राजधानी ज्या खांडव प्रस्थाच्या वाठारांत आशिल्ली तो सगळो वाठार ताणें पांडवांचे झोळयेंत घालो. पांडवांनी आपलें नवीन राज्य थंय वसोवचें अशें ताणें तांकां सांगलें. दुर्योधनाक धृतराष्ट्रान जें थारायल्लें तें साप पटलें ना. पूण त्या वेळार तो कांय उलोयलो ना. ताका कृष्णाचें वायटपण घेवपाचें नाशिल्लें. ते खातीर बापायचे येवजणेक ताणें मोन्यांनी मान्यताय दिली.

अनिल नायक

9049079789