रुक्मिणीचें अपहरण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायण

तो सरळ गेलो आनी आपल्या रथांत बसलो. ताचे फाटल्यान रुक्मिणी आशिल्ली. त्याच वेळार कृष्णान रुक्मिणीचो हात घट्ट धरून तिका ओडीत व्हरुन आपल्या रथांत बसयली.

असोच काळ फुडें फुडें वचत रावलो आनी एक दीस विदर्भ राज्यांतल्या एका हेरान कृष्णाक बातमी धाडली. विदर्भ राज्याचो राजा भीष्मकान आपले चलयेचें, रुक्मिणीचें लग्न चेदी राज्याचो राजा शिशूपाल हाचे कडेन करपाचें थारायलां. शिशूपाल जरासंधाचो मांडलीक राजा आशिल्लो. हे लग्न जालें जाल्यार जरासंध शिशूपालाचे मजतीन विदर्भ राज्याचेरूय आपलो शेक दवरतलो आशिल्लो. जरासंधाक द्वारकेचेर घुरी घालून कृष्णाक सतोवपाक आनीक बरें पडटलें आशिल्लें. कृष्णाक हेच नाका आशिल्लें. मथुरेंत आसताना याद‌वांनी जरासंधान दिल्ले खूब त्रास सोंसले. पूण आता तांकां परत असले त्रास नाकात. हे खातीर कितेंय करून हें लग्न मोडपाचें अशें कृष्णान थारायलें.

ताणें आपले नारायणी सेनेचो एक पंगड आपले वांगडा घेतलो आनी बलरामाचो निरोप घेवन विदर्भ राज्याची राजधानी कुंडिनपुराचे वाटेक लागलो. थंय पावतकच तो एकदम कुंडिनपूरांत भितर गेलो ना. ताणें आपलो तळ कुंडिनपूरा भायर शिमेर उबो केलो. रुक्मिणीच्या लग्नाक व्हडले व्हडले राजा एकठांय जाल्ले. मगधाचो सम्राट जरासंध स्वता आपल्या सगळ्या मांडलीकां सयत हाजीर आशिल्लो. ह्या सगळ्या राजांची उठबस रुक्मिणीचो भाव रुकमी करतालो. सबंद कुंडिनपूर खूब उमेदीन आशिल्लें.

तेन्नाचे प्रथे प्रमाण लग्गा दिसा लग्न मंडपात वच्चे पयलीं व्हंकल गांवातल्या देवळांत वचून देवीचो आशिर्वाद घेताली. ही प्रथा कृष्णाक खबर आशिल्ली. देवीचे देवूळ गांवा भायर आशिल्लें. हो सगळो विचार करुन कृष्णान थंय सावन रुक्मिणीचें अपहरण करून द्वारकेंत व्हरची अशें थारायलें. ते प्रमाण कृष्ण आपले सैनीक घेवन देवीच्या देवळा कडेन व्हंकलेची वाट पळयत उबो रावलो. कांय वेळान रुक्मिणी आपल्या घरचीं सोयरी- धायरीं, इश्टीणी सयत थंय आयली. रथांत तिचे वांगडा तियो भाव रुकमी आशिल्लो. भोंवतणीं कांय शिपायूय आशिल्ले. देवळाच्या प्रवेश दारार कृष्णाचो रथ आनी ताचे सैनीक पळोवन रुकमी काचाबूल जालो. पूण ते म्हणसर कृष्ण आपल्या रथात‌ल्यांन देंवलो आनी रुकमीच्या रथा कडेन गेलो. रुकमीन कृष्णाक तो थंय कित्याक रावला काय म्हणून विचारलें. तशें कृष्णान ताका आपूण शिशुपालाच्या लग्नाक हाजीर रावपाक आयला अशें सांगलें. कृष्ण शिशूपालाचो मामेभाव लागता हें रुकमीक खबर आशिल्लें. तेन्ना कृष्ण सांगता तें खरें आसतलें अशें रुकमीक दिसलें. आमी देवीक पाया पडून येतात मागीर वांगडाच लग्न मंडपांत या, अशें ताणें कृष्णाक सांगले आनी तो रुक्मिणीक वांगडा घेवन देवळांत गेलो.

रुक्मिणी देवळांत वतकच कृष्ण थंयच देवळाच्या प्रवेश दारार उबो रावलो. देवीक पाया पडून व्हंकल परत आयली. कृष्ण दारारूच उबो आसा तें रुक्मिणीन पळयलें. रुकमीक कृष्ण आपणें सांगिल्ले प्रमाण वांगडा वचपा खातीर ताची वाट पळयता अशें दिसलें. ताका कसलोच दुबाव मारलो ना. तो सरळ गेलो आनी आपल्या रथांत बसलो. ताचे फाटल्यान रुक्मिणी आशिल्ली. त्याच वेळार कृष्णान रुक्मिणीचो हात घट्ट धरून तिका ओडीत व्हरुन आपल्या रथांत बसयली. तो मागीर आपल्या रथांत केन्ना चडलो, रथाचें तोंड ताणें केन्ना द्वारकेचे दिकेन घुंवडायलें आनी केन्ना घोड्यांक आमुडले हें कोणांक कळ्ळे लेगीत ना. कृष्णाचो रथ वचूंक लागलो. तशें ताचे सैनीक ताच्या फाटोफाट वचपाक लागले. गर्देत कितें जालें हें काय वेळ कोणाच्या लक्षांतूच येवंक ना. कितें घडलें हें कळपा खातीर रुकमीक मात्सो वेळ लागलो. ते कळना सरशीं रूकमीन आपले शिपाय वांगडा घेवन आपलो रथ कृष्णाच्या रथा फाटल्यान धांवडायलो. पूण कृष्ण तो मेरेन बरोच पयस पाविल्लो. तरी लेगीत रुकमीन फाटलाव करपाचो सोडलो ना. कुंडीनपूरा सावन खूब पयस पावले उपरांत कृष्णान आपलो रथ थारायलो आनी रुकमी थंय पावतकच ताचे आड लडाय करपाक सुरवात केली. 

कृष्णाचे नारायणी सेनेच्या पंगडान रुकमीच्या सैनिकांक मारून उडयले. कृष्णान रुकमीची वाट वाट लायली. रुकमीच्या हातांत लडपा खातीर एकूय शस्त्र उरले ना. शेवटाक कृष्णान ताका मारपाक आपली तरसाद वयर उखल्ली. तेन्ना रुक्मिणी मदीं पडली आनी तिणें कृष्णाच्या पांयांर घालून घेतलें. आपल्या भावाचो जीव घेवं नाका अशें कृष्णाक विनयलें. रुक्मिणीचें सांगणें आयकून कृष्णान रुकमीक मारलो ना. पूण थंयच आशिल्ल्या एका झाडाक ताका दोऱ्यांनी घट्ट बांदून दवरलो. रुकमीक मागीर थंयच सोडून कृष्णान रुक्मिणीक घेवन आपल्या सैनिकां सयत द्वारकेची वाट धरली.

हे वटेन द्वारकेंत आशिल्ल्या बलरामा मुखार व्हड प्रस्न उबो जाल्लो. कृष्ण शिशुपालाचे लग्न मोडपाक गेला खरो पूर्ण तशें जालें जाल्यार थंय व्हडलो बोवाळ जातलो. लग्नाक आयिल्ले राजा ओगी रावचे ना. कृष्णाक त्या सगळ्या राजां आड लडचें पडटलें. कृष्ण एकटो आनी ते खूब जाण आसतले. हो विचार मनांत येतकच बलरामान नारायणी सेनेचो आपलो पंगड वांगडा घेतलो आनी कृष्णाक मजत करपाक ताणे कुंडिनपुराची वाट धरली. वाटेरुच ताका कृष्ण रुक्मिणीक घेवन येतना मेळ्ळो. द्वारका थंय सावन बरीच पयस आशिल्ली. थंय पावपाक बरोच वेळ लागतलो आशिल्लो. रुक्मिणीचे अपहरण करून कृष्ण तिका घेवन आयलां. पूण शिशुपाल आपले सैन्य घेवन येवन रुक्मिणीक सोडोवन व्हरचे पयलीं कृष्णान रुक्मिणी वांगडा रितसर लग्न केल्लें बरें अशें बलरामाक दिसलें. ते खातीर तो कृष्णा सयत थंय लागीच आशिल्ल्या माधवपुर गांवात रावलो. ताणें मागीर एका सैनिकाक धाडून थंयच्या देवळांतल्या ब्राह्मणाक आपोवन घेतलो. तो येतकच बलरामान त्या ब्राह्मणा कडल्यान कृष्ण आनी रुक्मिणी हांचे लग्न थंयच्या देवळांत लावन घेतलें. अशें तरेन रुक्मिणी कृष्णाची रितसर बायल जाली. तिका घेवन कृष्ण मागीर सगळ्यां सयत द्वारकेत परत आयलो. द्वारकेंतल्या याद‌वांनी कृष्ण आनी रुक्मिणीक मोठ्या दबाज्यान येवकार दिलो.

ते वटेने कुंडिनपूराक लग्नाच्या मंडपांत, कृष्ण शिशूपालाचे व्हंकलेक उखलून घेवन द्वारकेंत पळून गेलो ही बातमी पावली. कृष्ण हे नांव आयकना फुडें मंडपांत आशिल्लो जरासंध चक्रावलो. कृष्ण अजून जिवो आसा? मथुरेक ताच्या राजवाड्याक आमी उजो घाल्लो तेन्ना तो जळून मरुंक ना? तेन्नाय ताणें आपली सुटका करून घेवन पयस पळून गेलो? जरासंधाक भयंकर तिडक आयली. ताणें शिशुपाल आनी हेर सगळ्या राजांक आपले वांगडा घेतले आनी तो कृष्णाक बुद्द शिकोवपाक ताचे फाटोफाट गेलो. वाटेत तांकां झाडाक बांदिल्लो रुकमी दिसलो. ताचे शिपाय हे वटेन ते वटेन मरून पडिल्ले. शिशुपालान रुकमीक सोडयलो आनी कितें घडलें तें सगळें ताचे कडल्यान आयकलें.  कृष्णाक धरून रुक्मिणीक सोडोवपाक या अशें जरासंध शिशुपालाक सांगतालो. पूण रुकमीची कृष्णान केल्ली दशा पळोवन शिशुपाल भियेलो आनी ताणें आपूण येना अशें सांगलें. शिशुपालाकूच आपले व्हंकलेचें कांय पडिल्ले ना जाल्यार आमी आनीक हे भानगडींत कित्याक पडया अशें हेर राजांनी जरासंधाक सांगलें. ते आयकतकच तांणी कृष्णाचो फाटलाव कर‌पाचो विचार सोडून दिलो आनी ते सगळे रुकमीक वांगडा घेवन परत कुंडीनपूराक आयलें. रुकमीक ताचे राजधानीत सोडून सगळे राजा मागीर आपापल्या राज्यांनी गेले. अशें तरेन कृष्णान शिशुपालाचें लग्न मोडलें. रुक्मिणीक आपली बायल म्हणून द्वारकेंत व्हेली आनी जरासंधाक व्हडलो धपको दिलो.

अनिल नायक

9049079789