भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांक निहालाचें बरप आयकुन बरें दिसलें.
“आमकां असलीं शेतां आनी तांतुत खेळपी पिलां पळोवंक जाय.”
“आमी शारांत रावतात न्हय”.
“पूण तुमी हें आयकुक शकतात, मजा आयली पळयात “.
सगळेंच जरी पळोवक आयलें ना तरी निहालान सांगलां, एक एक पत्र धाडटलों.
“आयकुवया, घट मतींत दवरया.” म्हणलें भुरग्यानीं. तांकां कसलोच दुस्वास जालो ना. पूण, आज तीं चड उर्बेन भरिल्लीं.सुकण्याचीं पिलां, शेतां तांकां आवडिल्लीं.
“निहालाक काय बरें न्हय? “अशें एकामेकाकडेन उलयत, हांसत मजा करतालीं. गोंयातल्या गांवाची तुस्त आयकुन बायुलाची बावली आनी घरचीं सामकीं आनंदीत जाल्लीं. रायन, रेवा, प्रणव आनी उमेशाक आपुण गांवांत पावलो अशें दिसपाक लागिल्लें.
“आमी जायते फावट तशीं वचुन आयल्यांत, मामागेर, आजेगेर” रायन, रेवा, प्रणवान म्हणलें. भुरग्याचें तें अपुरबायेचें उलप आयकुन बावली मनांतल्या मनांत मळबांत उडलीं.
“कितलीं सोबीत मनांचीं हीं माणकुलीं?!”
“तुमी कितलीं बरीं तुमकां खबर आसा?” बावलेन म्हणलें. हे आयकुन तीं मोट्या मोट्यान हांसली. तांकां कांयच कळुंक ना. पूण बावली मात हुशार तिणें म्हणलें, सांगता आयकात.
“तुमी म्हणल्यार ल्हान फुलती फुलां. फुलां, पानांत झाडार जशीं सोबतात तशीं तुमी घरांत आनंद हाडटात “
“आमी, आमी “म्हणलें भुरग्यांनीं.
“आमकां काणी बरोवंक बरें जालें. आमी निहालाची काणी इस्कोलांत सांगतलीं” म्हणलें रेवान.
“म्हाका सांगांत तुमकां मातयेंत खेळपाक आवडटा?”
“हय पूण मम्मा पापा बी मातयेंत वचपाक दिनात.”दिसभर आमी अभ्यास, ट्युशन आनी उरिल्लो वेळ एसायनमेन्ट पूर्ण करपाक घालतात.
“पूण अदींमदीं शाळेंत मैदानार खेळ खेळटा तेन्ना मजा येता न्हय?” बावली हांसली भुरगींय हांसली.
“तुमी जाणांत वोतांत रावल्यार कितलें बरें!!”
“मम्मा, टिचर बी सांगता आमकां”.
” पूण इतलें वतांत कितें भल्ला..? ” रेवान विचारलें.
“विटामीन डी जीवनसत्व म्हणटात ताका”..बावली उलयली.
“म्हाका धाकटो भाव जाल्लो तेन्ना मम्मा ताका वताक घेवन बसताली.”
“पूण आतां आमी चडसो वेळ एसीत बसतात. थंड दिसता म्हूण.” म्हणलें रॉयान.
“आमची मॉं तर दिसुयभर एसींत आसता. कॉम्पुटर आनी ऑफिस काम ऑन लायन .”
“म्हजो भावय तसोच फकत एसीत बसुन कामा करता. आमकां न्हीदतनाय एसी जाय, नातर न्हीद पडना.”
“पूण इतले बोवाळांत आमकां वत लागना.”म्हणलें बावलेन.
जाणटी तशीच भुरगीं तुमी दीसभर फ्लेटातच भितर उरतात म्हूण डी व्हीटामीन मेळना.आमकां वेग वेगळे त्रास जातात दोतोर सांगता, पूण आमी मनांर घेनात.. बावली सांगत रावली. भुरगीं आयकत रावली.
“केदो वेळ भुरगीं ही खबर आपले मदीं उलयत आशिल्लीं.
आमी वतांत चड वचनात. म्हूण तांकां समजलें. पूण वतांत रावप कशें ? एकामेकाकडेन भुरगीं उलयतात म्हणल्यार
प्रस्न सुटावो करपाचो यत्न करतात. हे पळयात हांव एक सांगता ….
” कितें तें “?
“आयताराक चडसो वेळ भायर वतांत उबीं रावल्यार कशें ? ” म्हणलें बावलेन.
“खरेंच बरी आयडिया” म्हणलें भुरग्यांनी .
“आमी घरा वचुन मम्मा पापाकुय सांगतलीं .
बायुलाची बावली उमेदीन फुलली. तिका दिसलें खरेंच ह्या भुरग्यांचे आदाराक वचप भोव गरजेचें. भुरगीं केन्ना काय वचून घरच्याक सांगया म्हूण बेगबेगीन फ्लॅटार धांवली.
“पळयलें जाणटे जावं भुरगीं वतांत रावप चडच म्हत्वाचें “, म्हणलें बावलेन हांसत हांसत.सुर्याचें म्हत्व कितलें, ताजें तेज तितलें.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
