भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पूण लेखक हो एक असो मनीस की तो सगले तरेचें लेखन करता. ताची लेखणी सत्य बरयता, ताची लेखणी काल्पनीक लेगीत बरयता.
आयच्या दिसांळ्याचेर वाचलां रे तुवें? कितें सणसणीत लेख बरयला रे ताणें.. ताच्या लेखणेक सुरये भशेन धार आसा न्हय..खरेंच व्वा व्वा! अशेंच म्हणपा सारखी ताची वाक्यां…एक एक ओळ वाच…कितें अर्थ आसता न्हय..?
“ना वाचूंक ना?”
“खयं,आसता खयं तू…! वाचन करून पळय. वाचतना तुमच्या लक्षांत येतलें की बरोवप इतलें सोंपें न्हय, जितलें आमी वाचतकूच उलयतात. तेन्ना तें सोंप्पें मरे बरोवंक कितें जालां…अशें सहज म्हणटात.
लेखक जीण ही सगळ्यां परस वेगळी. तो आपलें कागद आनी पेन घेवनूच भोंवता. ताच्या तकलेन उट सुट विचार गोळत आसतात. हें थोडेंशें म्हज्या मनांतले विचार लेखन करपा विशीं …लेखक लेखक आसता. तो एक मनीसूच. तो सातत्त्यान बरयत आसता. ताच्या लेखणेची धार ही सत्य कितें आनी कशें हेंच बरोवन दाखयता. दोतोर दुयेतींक तपासता, इंजिनियर आपलीं कामां करता, वैज्ञानिक विज्ञानाचे सोद लायतात, बिल्डर, कॉन्ट्रॅक्टर घरां बांदतात, कांय जाणांक दोन तीन पद्दती जमतात …पूण लेखक हो एक असो मनीस की तो सगले तरेचें लेखन करता. ताची लेखणी सत्य बरयता, ताची लेखणी काल्पनीक लेगीत बरयता. तो आपल्या लेखणींतल्यान सगले विशय हाटाळटा. लेखक कितें बरयता तातूंतल्यान तो न्हिदिल्ल्या मनशांक जागो करता. वाचन करतलो लेखक कितें सांगूंक सोदता तें जुस्त वळखता.
तो भुरग्यांक आपल्या लेखणेंतल्या खूब सांगता…तुमी हें वाचन करात आनी तातूंतल्यान बोध घेयात म्हणून सांगता. बरयत रावता तेन्ना तो खूब अणभव घेता. कोणूय लेखक जाता? अशें आमी ना म्हणूंक शकना. तुका बरोवंक जमता…फक्त एकदां न्हय तर तें सातत्यान बरोवप आसूंक जाय. खरें न्हय..? तुज्या मनांतलें…तुका ताचे वयल्यांन कितें केल्यार कितें जातलें हें लेगीत तो सांगता…
कांय जाण तुमचें आमचें असलें कितें तें बरयता…कित्याक बेश्टींच कागदां पिड्ड्यार…अशे विचार चड…तेच विचार जर केन्नाय बरे स्वरुपाचे तुवें जगा मुखार मांडले जाल्यार कितें वायट जातलें ? ना…पूण तुमचें विचारूच नॅगेटीव्ह… हय कांय ना. मनांत दिसता उलयात, मनांत येता बरयात. कांय गजाली राज्य चलयतल्यांक लक्षांत येना…त्योवूय तुवें बरयल्याड घडये तांच्या लक्षांत येवं येता…सारकें? सारकें जाल्यार सारकें म्हणा… ना जाल्यार सोडात.. बाकी अशें करपी खुबूच..
आयज काल वाचन करपाक कोणाक वेळ आसा ? ना…वाचपी लेगीत थारावीक. श्शे, कितें वाच वाच म्हणटा गे… ना कितें ते घेवन बसप…आतां काना लाय आनी आयक… ही आयची परिस्थिती. फुडले पिळगेचें कितें कोणाक खबर..
लेखक मोग दाखयता, लेखक राग बी दाखयता, तो सामाजीक, राजकी, इतिहासीक, भुगोलीक तरेकवार लेखन करता… तो सैमाचें देखणें रूप आपल्या साहित्यांत रंगयता… तो नाचयता… जेन्ना ताच्यो कविता गाण्यांचें रुप घेता…तो हांसयता…जेन्ना ताची लेखणी नाटक, काणयो… बरयता…तो भुरग्यांक तांचीं कवना बरोवन मनरिजवण करता… तांचे बुद्धींत भर घालता… लेखक तुका ओग्गी असो बसना…ताचें पेन कागद ताचें इश्ट आसता…तो काम करता तेन्ना लेगीत कितें ना कितें तकलेन हाडीत आसता.. थोडक्यांत तो असो आसता….ताच्या बद्दल सांगता तितलें उणें…चडशीं ज्ञाना ताचे कडेन आसता म्हणल्यार बी जाता…तो आमच्या तुमच्या सारखो मनीस…एक कित्याचेर काळोख पडला ताचेर उजवाड घालप हे ताचे खाशेले गूण……..!! बरयन दिसलें बरयलें .
सोनाली सु. पेडणेंकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
