भांगरभूंय | प्रतिनिधी
‘अशी पाखरी येती आणिक स्मृती ठेवूनि जाती’ अशें एक मराठी गीत आसा. म्हणल्यारच अशीं मनशां येतात आनी यादी दवरून वतात. कांय यादी गोड आसतात, कांय कोडू आसतात. जीं मनशां आमकां संकश्टा वेळार वा गरजेक पाविल्लीं आसतात, ज्या मनशांनी आमची जीण घडयिल्ली आसता, ज्या मनशांनी आमकां योग्य मार्ग दाखयिल्लो आसता वा जीं मनशां आमचें बरें मागते आसतात तीं मनशां आमच्या काळजाच्या कुरकुटांत उरतात आनी जेन्ना तीं आमकां सासणाचीं सोडून वतात तेन्ना तांच्या मरणान आमकां आमच्याच कुटुंबाचो एक वांगडी गेलो म्हणून वायट दिसता, दुख्ख जाता आनी तांच्यो यादी मनांत घोळूंक लागतात आनी देवान तांकां इतले बेगीन तरी व्हरूंक जायनासलें अशें परत – परत मनांत दिसूंक लागता. पूण आमच्या हातांत कांयच नासता, आमच्याच कित्याक त्या मनशाक लेगीत आपलो वचपाचो वेळ आयला हें खबर नासता. फकत देवान आपयलें की म्हजें म्हजें म्हणून जें सांबाळून दवरिल्लें तें सगलें हांगाच सोडून वचपाचें इतलेंच ताका खबर आसता.
कांय मनशां इतलीं बरीं आसतात की तांचो सहवास जाय – जायसो दिसता. तांचें उलोवणें, वागप इतलें म्होंवाळ आसता की तीं मनशां आमच्या मनांत सामकीं दसून उरतात. विसरायेर घालपाचो कितलोय यत्न केल्यार लेगीत तांच्यो गोड आनी म्होंव्यो यादी मनांतल्यान आनी काळजांतल्यान वचुंकूच तयार नासतात आनी म्हणुनूच बाबली नायकाक बिरेस्तारा मरण आयिल्ल्याची खबर रातीं उसरां व्हाॅटस्अॅपाच्या ग्रुपार झळकली तेन्ना दोळ्यांत दुकां दाटून आयलीं आनी ताच्या सहवासांत सारिल्ले खीण जश्याक तशे दोळ्यां मुखार उबे रावले. रातभर न्हीद तर पडलीच ना पूण
वेळांत वेळ काडून आनी सगलीं कामां कुशीक दवरून एक दीस तरी ताका मेळूंक वचूंक जाय आसलें अशें परत – परत दिसूंक लागलें.
सुनापरान्त दिसाळें सुरू जायत सावन आनी तें बंद जाय मेरेन बाबली वांगडा हांव आसलों आनी बाबली सुनापरान्ताची आनी कोंकणीची प्रामाणीकपणान, एकाग्रचित्तान आनी पोटतिडकीन कशी सेवा करतालो हें हांवें पळयलां. मागीर तीं प्रुफां काडपाचीं कामां जावं, टेलिप्रिंटरा वयल्यो प्रेस ट्रस्टाच्यो बातम्यो करपाचीं कामां जावं वा लेखकांचे लेख तपासपाचीं कामां जावं बाबली सगलीं कामां थंडपणान आनी वाजेनासतना आवडीन करतालो. कसलोच गाजोवाजो ना. कसलोच आवाज ना. कसलोच बोवाळ ना. हें हांवें केलां, तें हांवें केलां अशें ताणें केन्नाच कोणाक सांगलें ना. तोंड धांपून सगलीं कामां तो करतालो. कोंकणीची सेवा करपाचें व्रतशें ताणें घेतिल्लें. हो ताचो गूण खऱ्यांनीच आयचे पिळगेन घेवपा सारको आसा. अशीं निस्वार्थीपणान कामां करपी कोंकणीचे सेवेकरी मेळप आयज दुर्मिळूच.
बाबली नायक हाणें कोंकणी चळवळींत जो वावर केला ताची तुळाच करूं नजं. कोंकणी प्रजेच्या आवाजाच्या आंदोलनांत ताचें योगदान खूब व्हड. कोंकणी खातीर तो तळमळीन वावुरला. कोंकणी भाशेचें म्हत्व लोकांक पटोवन दिवन तांच्या काळजांत कोंकणीची ज्योत पेटोवपाचेंय काम ताणें केलां. सगल्यांक एकठांय करून लोकचळवळ कशी उबारप हें बाबलीन दाखयलां आनी नवे पिळगे मुखार आदर्श दवरला. तो राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाचो कार्यकर्तो आशिल्ल्यान ताच्या रगतांत शिस्त आसलीच. तो सगलीं कामां शिस्तीन करतालो आनी सगल्यांनी शिस्त पाळची असो ताचो आग्रो आसतालो. सगलें कितें शिस्तीन केल्यारच जैत मेळटा अशें ताचें सांगणें आसतालें आनी कोंकणी चळवळी वेळार तें आमकां दिश्टी पडटालें.
बाबलीच्या रगतांत आनी शिरंतरांनी कोंकणी इतली भरिल्ली की कोंकणीचे आड कोणूय उलयत जाल्यार ताका तिडक मारताली. तो तिडकतालो आनी कोंकणीक नखलामी करप्यांक वा कोंकणीक हिणसावप्यांक आपले पद्दतीन जाप दितालो आनी तांचीं तोंडां बंद करतालो. ताचो कोंकणी भाशे विशींचो मोग, निश्ठा सामकी अफलातून आसली. आमचे कडेन कोंकणी उतरां आसतना आमी मराठी उतरां कित्याक वापरचीं अशें ताचो आग्रो आसतालो आनी त्या मराठी उतराक सोब सारकें कोंकणी उतर मेळ्ळें ना जाल्यार स. चंद्रकांत केणी हांचे कडेन चर्चा करतालो आनी केणीबाब मुदयेक थीक कशें मराठी उतराक कोंकणी उतर तयार करताले.
दानी वृत्तीन आनी थंड सभावाक लागून तशेंच भुरगो जावं जाणटो ताचे कडेन नमळायेन उलोवपाचे वागणुकेक लागून बाबलीन खूब इश्ट जोडले. ताचो इश्ट परिवार वाडत गेलो. कोंकणीची सेवा करप हो ताणें आपलो धर्म मानलो आनी काम होच देव मानलो. ताका लागून खंयच्याय कोंकणी संमेलनांनी, मेळाव्यांनी वा महोत्सवांनी ताणें वचप टाळ्ळें, पूण कोंकणीची सेवा मात निरंतर, निश्ठेन करीत रावलो. सुनापरान्त हो ताचो जीव आसलो. सुनापरान्त गोंयच्या सगल्या लोकां मेरेन पावूंक जाय हो ताचो ध्यास आसलो. ते खातीर तो आपले परीन यत्न करतालो. आपल्या बोल्सांतले दुडू मोडून कोंकणीची आनी त्याच वांगडा सुनापरान्ताची सेवा करतालो आनी हें करतना ताका सुवार्थ आफुडनासलो.
पूण कोंकणीची अखंड आनी निसुवार्थीपणान सेवा करूनय बाबली कुशिनूच उरलो. उपेक्षीत उरलो. तो माचयेर केन्ना बसलो ना. कसलेंच पद मिरयलें ना. ताचो केन्ना कोणें सत्कार केलो ना, पुरस्कार दिवन कोणें ताचे सेवेची दखल घेतली ना वा कोणें ताका मुखेल सोयरो वा मानाचो सोयरो म्हणुनूय आपयलो ना. आनी अशी अपेक्षाय ताणें केन्ना केली ना. बाबली सारके अशे कितलेशेच कोंकणीचे सेवेकरी आसात जे तोंड धांपून मोन्यांनी कोंकणीची सेवा
करतात. अश्या उपेक्षितांक उजवाडाक हाडून तांचे सेवेची दखल घेवपाची गरज आसा, तांचो भोवमान करपाची गरज आसा, तांकां तांचे सेवेची पावती दिवपाची गरज आसा.
आयज धवो शर्ट, काळी पँट आनी धवें खाड आशिल्लो बाबली आमचे मदीं ना. पूण ताच्यो गोड यादी परत – परत उफाळून वयर येतात. ताणें केल्लीं कोंकणीचीं कामां दोळ्यां मुखार येतात. मनीस येता, वता, उरतात त्यो फकत यादी. बरें केल्यार तो आमच्या मनांत, काळजांत सदांकाळ उरता इतलेंच. तसो बाबली आमच्या काळजांत घर करून आसा. ताका नमळायेचीं आर्गां. ताणें केल्लो वावर कोंकणी इतिहासांत अज्रंवर उरचो इतलीच इत्सा.
अतुल र. पंडित
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
