भांगरभूंय | प्रतिनिधी
केदेंय व्हडलें पद मेळ्ळें तरी तें पिराय वाडिल्ल्यान एक ना एक दीस सोडचें पडटा. वाडपी पिरायेर विसरपय जाता, घाळपणय जावंचे ना अशें न्हय. सकारात्मकतेन जाण्टेपणाक पळेल्यार विसरप जालें तरी घाळपण पयस दवरुंक येता. घाळपणातय माफी कित्याक नासची? तीच तर ज्येश्ठनीत, कोणाची? जाण्ट्या लेखक, कवी, साहित्यिकांची, आई आनी बाबाची.
कवी, कवयित्री, लेखक, लेखिका, साहित्यिकांचीं भुरगीं सगलीं सदांच साहित्यीक जावंची नात. साहित्याची भूक तांकां आसता, तांचें वाचप, तांचीं पुस्तकां नवीं, नवे वाटेर वचपी. तांचींय पुस्तकां छापून येतात, एकादरे उसरांय. ताचो लाव समाजाक मेळटा तेन्ना चुको आसूनय गुरुंपरस व्हडपण ल्हानाक मेळटा. ल्हान आनीक ल्हानपण घेवन गुरुंक सांगता, व्हड जालें तरी आमी गुरुंक विसर ना. खीणभर विसरायेर पडलें, विसरप जालें तरी घाळपण जावचें ना ही जापसालदारकी घेतना उतर दिवचें पडटा.
विसर पडप चांटे पावलाकय जातलें तेन्ना तें आयज दुयेंसाचें फास्केत बांदिल्लें दुयेंस जाता. जाण्ट्यांक मात तो जाण्टेपणाचो एक पावंडो असो दिसता. त्या पावंड्याची माह्यती दितना भास सादी, सोंपी आसल्यार विसरायेर पडटना आपल्याक आपलीच चूक दिसता, चुको कळटात. पत्रकारीता भोवमाध्यमी जातना चुकोच चुको जाल्यार माफी मागून फुडें सरचें पडटलें. जिणेंत फुडार म्हत्वाचो आसता, मात्शें फाटल्यान पळोवपय.
म्हाळ म्हयन्यात ज्ञानपीठकार दामोदर मावजो – भाईंची पुस्तकां उजवाडाक आयलीं. तेय आमचे गुरु, कथा, कथिकेचे. सुधारक सातोळ्याचे पत्रकार गोपाळ गणेश आगरकर हांकां मानपी. एक कप च्या, वाडगो, पेलोय आदलोच आसलो तरी तो भोवरंगी. तीच तर ज्येश्ठनीत, धर्म, समाजा पलतडची, भासांक लागीं हाडपी मात व्हडवीकाय आवयभास कोंकणीचीच.
पिराये विशीं बरयतना ज्येश्ठतेंत तुमी आमी वतात, वरिश्ठय जातात. पिरायेन ज्येश्ठ मुखार, अक्षरयात्रेंतल्या पिरायेंतले वरिश्ठ माचयेर तेन्ना भासाभासेंत वांटो घेवपाची इत्सा आशिल्ले हजार. मुखेल एक दोन. कार्यावळ वरा देड वराची जावप बेस बरें. ती हांवें समजून घेतिल्ली ज्येश्ठनीत. उदकाची बाटली आपणेच हाडल्यार बरी, ए सी सभाघरांत ती गरजेची.
पिरायेचे ज्येश्ठतेंत विसरप, घाळपण जाता तेन्ना आपल्याच मोबायलार दिसपटी दवरपी आसतात. मोबायलार वॉटसअॅप दिसपटी करुंक येता तुमच्याच मोबायल नंबराचो उपेग करुन.
ज्येश्ठतेंत पावतकीच कांय वेळा घर दोगांचेच, घराय दोगांच अशें चित्र गोंयांतय दिसूंक लागलां. भुरगीं लागीं आसूनय पयस, पयसुल्लीं येतात लागीं. सांगात शंभर दोनशे मोबायलावाल्यांचो, टी व्ही चॅनेलांचो नांवां याद दवरप सोंपें न्ही. तातूंत घुस्पावन घेवचे परस दिसाक एक दोगां कडेन उलोवप बरें. आवाज वळखुपाक कितल्यांक येता? मोबायलार आवाज कातरत वता तेन्नाय तो वळखूपाची तांक आसची पडटा. ती शिक्षणा परस अणभवांतल्यान आयिल्ली आसल्यार निमणेमेरेन विसरायेर वच्चीना. काल अणभव खूब म्हत्वाचो आशिल्लो आयज शिक्षणाक म्हत्व आयलां. अणभवातल्यान शिक्षण कालचें, शिक्षणाच्या उपरांत अणभव, प्रत्यक्ष प्रशिक्षण ल्हानाक व्हड करपी आसता.
ल्हान म्हान जातना ज्येश्ठां मुखार बागवल्यार ते आनीक व्हड जातात. बागवतना ज्येश्ठ गोडेमूताच्या दुयेंसात घुस्पल्ले आसल्यार न बागोवप, पांयांक हात न लावप तांकां लावाचें. तांचो लाव तुमकां, आमकां लावाचो.
विसरप, घाळपण जाता तेन्ना ज्येश्ठतेची याद करुन दिवची पडटा आपणाकय, दुसऱ्यांकय. म्हायती तंत्रगिन्यान गिन्यानाचो दिवो म्हणपी तातुंतले दोश दाखोवपाक लागल्यात तेन्ना नवें कितें येता तें तरी अचूक आसतलें? म्हायती तंत्रगिन्यानांतली मोबायल पिळगी चोवीस वरां मोबायल हातांत घेवन रावपी. कार्यावळींत सूत्रनिवेदनां मोबायलार करतात ल्हान आनी सान तेन्ना तांची तोखणाय करात. मोबायलार वाचल्यार न्हिद बेगीन येता अशें सांगपी मेळटले. पुस्तक वाचात न्हिदतना आपसूक न्हीद येतली अशें सांगपी ज्येश्ठनीत तशीच.
कालचे पिळगेक दिसाळीं सकाळीं च्या घेतना आजय वाचपाक भावता, नवी पिळगी चलता भोंवतनाच न्हय येरादारी करतनाय वाचता. अक्षरां बरोवप, अक्षर वाचप आनी अक्षययात्री जावप जाण्ट्या भुरगेपणाचे यादींतले पान. कालचें पाचवें पान ज्येश्ठनितींत वतना सदां ताज्जें कशें उरतलें? कालच्यो यादी जागयतना मनाच्या कवाडांत, आरशेंत नितळ दोळ्यांनी पळेल्यार समाजाचीं, घराब्याचीं, वेवसायाची, बँकेची, राजकारणाची, बाजाराचीं पानां ताजीं जातलीं. विसरायेर वचप, घाळपण जातलेंच तेंच मेकळ्या मनान बरयात, उलयात तीच ज्येश्ठनीत.
सुहासिनी प्रभुगांवकार
9881099260
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
