सिंदूर

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

(म्हाका तुका हात दिवन, तुजें उपकार मानूंक जाय.” ताणें म्हाका म्हणलें…. आतां मुखार…)
व साप्प गळणसल्लो…कित्याक सर? हांवें तर कोणाकूच आदार केल्लो ना, तरीय !…
“ हांव एका काळार विमानाचो फायटर पायलट आशिल्लों. एक दिसा एका अनवळखी मनशान म्हजे खातीर जेवण विकतें घेवन दिलें. आयज तुका पळोवन तो खीण परतून उगडास आयलो. हांवें ताणें सांगिल्ली ही खबर म्हज्या चल्या कडल्यान आयकल्ली. देशाचे सैनीक घटमूट उरल्यार आमी घटमूट उरतले…इतलेंच.” अशें त्या प्रवाश्यान सांगलें.
अचकींत सगळ्यां कडल्यान ताळयांचो गडगड जालो. खरें सांगपाचें म्हणल्यार हांवें कांयच केलेंच नाशिल्लें !… पूण कोणाक कितें सांगतलो?… ताळयांचे खातीर सगल्यांचे हात जोडून उपकार मानले. आनी हांव तसोच उठून न्हिदपाक गेलों. पूण न्हिद सारकीं लागलीच ना…
फांतोडेर जाग आयिल्ली. कांय मिनटां उपरांत हांव अर्दे न्हिदेंतल्यान पुराय जागो जाल्लो. रेल्वे कारवार काडून गोंयचे शीमे भितर पाविल्ली. म्हज्या चादरीच्या कुशींत एक लाखाटो आशिल्लो. म्हाका अजाप दिसलें. हांवें धाडस करून लाखाटो उगडलों. लाखाट्यांत दुडू आशिल्ले…
रेल्वेन बरोच नेट धरिल्लो. परतून हांवें लाखाटो उगडलो. तातूंत कितल्योश्योच नोटी. त्योय पांचश्यांच्यो आशिल्ल्यो !…
हांवें वॉश बेसिनांत वचून तोंडार उदक मारलें. तो लाखाटो बोल्सांत घालो.
…परतून रेल्वेन आपलो वेग उणो केल्लो. रेल्वे मडगांवा पाविल्ली…ती सवक-सवका गतीन वताली. सगले सैनीक उबे डब्यांतल्यान देंवन आपलें सामान घेवन तांच्या अधिकाऱ्याचीं वाट पळयतना दिसलें.
“ हें पयशे दवर.. हो कांय देशवासियांचो मोग!.. प्रशिक्षणाक वचचे पयलीं गरज पडल्यार खर्च करचो. देंवल्या बराबर हांवें तांच्या अधिकाऱ्यांच्या लागीं तो लाखाटो दिलो.
ते सैनीक, शांतपणान राकेंत उबे राविल्ले. कोणाचे दोळे ओलसार जाल्ले, कोण प्रसन्न आशिल्ले… जाल्यार कोण चिंतेंस्त…
ऑपरेशन शील्ड… आयज चंदीगड, पंजाब आनी हरियाणा हांगा परतून ब्लॅक वट जातलो. तातूंत 32 नागरी संरक्षण स्वंयसेवक वांटो घेतले… चंदीगड, पंजाब आनी हरियाणा हांगा ऑपरेशन शील्ड खाला मॉक ड्रिल घडोवन हाडटले भारतीय सैन्यान हावर्इ हल्ले नाकात म्हणलां… देखून झुजा सारक्या परिस्थितीक तोंड दिवपाची ही कसरत रातींच्या आठ वरांचेर गोंयांतय ब्लॅक आवट जावपाची खर शक्यताय आसा…
अशें करून ते सैनीक झुजाच्यो गजालीं आप-आपसांत उलयताले…तांचे एक गुपीत फुटिल्लें…
“ झूज !…होच निमणो पर्याय…
ते सैनीक आतां देशाच्या बलिदाना खातीर फुडें सरताले..
“ आरे देवा, तांकां सुरक्षीत दवर, तांणी देशा खातीर आपलो जीव हाताच्या तळव्यार दवरलो..”
हांवें म्हज्या देवा लागीं तांचे पासत प्रार्थना केली.
त्या अस्तुरेन दिल्लीं, सिंदुराची डबी मात म्हज्या बॅंगांतल्यान ल्हवूंच हांसताली…
झुजान आमकां सोंपोवचें आदीं, आमी झूज सोंपोवंक जाय. नातर?…
तरीय पूण, निमणी आस म्हूण हांवें हेवटेन – तेवटेन नदर भोंवडायली. पूण ती निरागस अस्तुरी म्हाका खंयच दिसली ना. काळजाक म्हज्या, भावोजीच्या मर्णाचे दुख्ख आनी ती भुरळ घालपी अस्तुरेचें सोबीत रुप. ह्यो दोन गजालीं खरपणान सतायताल्यो. त्यो बेगीन विसरपांत म्हजें जैत आशिल्लें. निमाणें जड मनान बॅंगांतली ती सिंदुराची डबी काडली. डबी उगडली. तातूंतलो सिंदुर हवेंत पयस भिरकटायलो… वाऱ्याच्या प्रवाहांत तो पयस गेलो… सासणाचो… आनी ल्होव मनान खोशी जावन, हांव घरचे वाटेक लागलों…

(उत्तरार्ध)