भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांनो,
हे दीस चवथीचे. धाय दिकांची देवता आनी ज्या देवाक मानता, विद्येची देवता मानतात, तेच प्रमाण चौसश्ट कलांची देवता मानतात त्या देवा गणपतीचे पुजन घरांनी भौशीक सुवातांनी जायत आसा. भोंवतणचें वातावरण भक्तीमय जाल्लें आसा. जळी-मळी तांचो जयजयकार आनी होरावणी जाता ती पळोवन मन प्रसन्न जाता. उमेदीन दीस पासार जातात. या भक्तीमय वातावरणांत कथा-किर्तनांतल्यान गणपती काणयो आयकन आयकन दिसतात. तुमी आयकल्यात त्यो तुमी केन्नाच विसरचीं ना. हेंय म्हाका खबर आसा. चवथ म्हणली म्हण्टकच याद येतात त्यो जाण्टेल्यांनी सांगिल्लो गणपतीच्यो काणयो.
भावंडांनो, आवय – बापूय, आमच्या देरेकल्याचें पुराय जगूच आसा. तोच आमचो खरो संवसार. तांची सेवा करप हो सगळ्यांत व्हड धर्म आसा. तांचे सेवेंतूच आमकां बरें पुण्य मेळटा. जो आवय – बापायचें उतर, सांगणी आयकता, जो आपल्या आवय-बापायचो मान राखता तोच खरो शाणो आनी गुणी. ही शिकवण आमकां देवा गणपतीच्या कामांतल्यान मेळटा. दुसरी गजाल. दर एकल्याक आपलें कर्तव्य पुराय करपा खातीर कसलो तरी त्याग करचोच पडटा. कामांत केदीय आडमेळ अडचण आयल्यार लेगीत काम केन्नाच अर्दकुटें दवरचें न्हय वा सांडचें न्हय. चिकाटी दवरून ताचेर उपाय-येवजण सोदून काडपाक जाय. ह्या गजालींची देख आमकां गणपती देवाच्या काणयांतलान मेळटा.
भावंडांनो, अश्योच काणयो कांय महत्वाच्यो देखी दिवपी देवा गणपतीच्यो काणयो आज तुमकां सांगतां. आयकात.
एकदां खंय सगळे देव कैलास पर्वताचेर जेवणा खातीर पंगतींत बशिल्ले. पार्वती देवी म्हळ्यार गणपतीचे, आवयन जेवणा खातीर वेगवेगळे जिनस केल्ले. तातूंत मोदकय आशिल्ले. गणपतीक मोदक खूब आवडटाले. जेवणांत मोदक पळोवन गणपती खोशी जातो. ताका आनीक मोदक खायन दिसले. पुणून मोदक मर्यादीत आशिल्ले. गणपदीक एकल्याकूच कशे चड दिवचे? देखून सगळ्या देवांनी थारायलें. जो सगळ्यांत पयलीं तिन्ही लोकांचो भोंवतडो मारून येतलो ताकाच मोदक चड दिवचे. सगळ्यांक म्हणणें मान्य जातकच सगळे आपआपलें वाहन घेवन भोंवताडे मारपाक फुडें सरले. ते नेटान मुखार गेले. गणपतीन मात घाई गडबड केली ना. सगळे देव फुडें सररतक गणपतीन आवय पार्वती आनी बापूय महादेव एके सुवातेर बसोवन आदले सर्तीवरीच तांचे चरणाकडेन नतमस्तक जावन नमस्कार केलो आनी तांचे भोंवतणी तीन प्रदक्षिणा घातलीं आनी म्हळें, ‘म्हजे आई-बाबा म्हजे खातीर तीन्ही लोक’ आसात’ आनी तो आपल्या आवय-बापायच्या चरणां कडेन बसलो. सगळे देव तिन्ही लोकांची प्रदक्षिणा काडून परते जेन्ना आयले तेन्ना गणपतीक देव महादेव आन देवी पार्वतीच्या चरणां कडेन पळोवन अजापले.
भावंडांनो, हीय सर्त देवा गणपतीन आदले वरींच बुद्धीचे कळाशेन जिखिल्ली. देखुनूच त्या जेवणाचे पंगती उपरांत देवा गणपतीक सगल्यांत चड मोदक खावपाक मेळ्ळे. अशीच आनीक एक गजाल आयकात.
अशेच जेवणाचे पंगतींत आवय बापूय, कार्तीकय आनी गणपती बशिल्ले. जेवण सोंपता सोंपता शेवटाक एकूच मोदक उरिल्लो. तो कोणाक दिवचो हाचेर विचार करतां करतां देवा महादेवान जो कोण शाणो आसा ताका तो दिवंचो अशें सांगलें. देखून कार्तिकेय आनी गणपती हांचे भितर शाणेपणाच्यो गजाली सांगपाची सर्त लागली. त्या वेळार गणपतीन शाणेपणाची गजाल सांगतना म्हणलें ‘‘जो आवय बापायची सेवा करता तांकां मान दिता, तांचें उतर आयकता तोच खरो शाणो.’’
ह्या वेळारूय गणपतीन सांगिल्ली शाणेपणाची गजाल देवा महादेवाक आवडली आनी निमाणो उरिल्लो मोदक ताकाच दिल्लो.
भावंडांनो, तुमकां खबर आसा, महाभारत कोणें बरयिल्लें तें? हय! खरी आसा तुमची जाप. तर गणपती आनी व्यासमुनी महाभारत बरोवंक बशिल्ले. तेन्ना एक गजाल घडली. दोगूय महाभारत बरोवंक बशिल्ले. व्यासमुनी कथा सांगताले आनी गणपती ती बरोवन काडटाले… ती बरयतना दोगाय मदीं एक अट आशिल्ली. ती म्हळ्यार गणपतीन व्यासमुनीक बरोवचेलें उतर दितना सांगिल्लें की कथा सांगतना व्यासमुनीन मदीं थांबप ना. थांबनासतना ती कथा सांगप. कथा सांगपाचें थारलें जाल्यार आपूण फुडें ती बरोवन काडची ना. बरयतां बरयतां अचकीत गणपतीची लेखणी मोडली. पुणून भावंडांनो, गणपतीन आपली अट मोडची न्हय म्हूण कितें केलें जाणांत? गणपतीन आपली सोंड तोडली आनी लेखणेवरी तिचो बरोवपाक वापर केलो. ताणें बरप चालूच दवरलें. अशें म्हणटात की गणपतीच्या ह्या त्यागा खातीर अख्खें महाभारत बरोवन जालें.
उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
