शिवराम हरी राजगुरू

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
देशाचे स्वातंत्रतायेचो दीस आमी उमेदीन मनयलो. तो मनयतना आमी साबार भुंयपुतांच्या त्यागाचो उगडास काडलो, आनी आयजवेर काडटात. तांकां आर्गां ओंपतात. आमकां स्वतंत्रताय मेळोवन दिली, नवो संवसार पळोवंक दिलो, देखून तांची याद काडून तांकां आर्गां ओंपप ही आमची लागणूकच. तेचपरी तांणी परकी सत्ते सावन मेकळो केल्लो देश आमी राखप हेंय आमचें कर्तव्य आसा हें आमी विसरूंक फावना. भावंडांनो, देशा खातीर आपल्या संवसाराच्यो समिधा स्वतंत्रतायेच्या होमखणांत ओंपपी त्या म्हान क्रांतिविरांची याद काडटना राजगुरुंची याद येता. आपले ल्हान पिरायेंतूच स्वतंत्र देशाचें सपन पळोवपी आनी ते खातीर तळमळीन वावुरपी आपलो जीव व्हगडावन देशा खातीर शहीद जाल्लो राजगुरू फक्त तेवीस वर्सां पिरायेचेर व्हड पराक्रम करीत शहीद जालो.
राजगुरू म्हळ्यार क्रांतीवीर शिवराम हरी राजगुरू. 24 ऑगस्ट 1908 दिसा पुण्यांतल्या खेड वाठाराक आयज ‘राजगुरुनगर’ म्हूण वळख मेळ्ळ्या थंय जल्माक आयलो. भुरगेपणा सावन परकी सत्ते विशीं तिडक उप्राशिल्ल्यान, तांचे सावन देशाक मेकळो करपाची तळमळ ताका लागिल्ली. देखून ताणें भगतसिंग, सुखदेव हांचे वांगडा रावून चळवळ फुडें चलयली.
लाला लजपतराय हांचेर इंग्रजांनी केल्ल्या लाठीमारा वरवीं तांकां आयिल्ल्या मरणाचो बदलो घेतना राजगुरुंनी लाहोरांत पुलीस अधिकारी जे. पी. सांडर्स हाची हत्या केली. त्या गुन्यांवा खाला अटक जातकच राजगुरू भिलो ना. मृत्यूदंडाची ख्यास्त हांसत्या मुखान आपणायली. 23 मार्च 1931 दिसा बंदखणींत आसतना भगतसिंग, सुखदेव हांचे सयत ताका फांसार चडयलो. पूण मरतना लेगीत ‘भारत माता की जय’ ही घोशणा दिवनच तांणी जीव सोडलो. तांचो त्याग, शौर्य, देशभक्ती भारतीय स्वातंत्रतायेच्या इतिहासांत भांगरा उतरांनी कोरांतून उरल्या. आयजवेर ते लोकांक प्रेरणादायीच थारल्या. तांचे यादीन 24 ऑगस्टाक आमी तांकां आर्गां ओंपुया आं.
आनी म्हत्वाचें, भांवडांनो आयली चवथ…
भावंडांनो, आमची-तुमची सगल्यांची व्हड उर्बे उमेदीची, खोशयेची आनंदाची वर्सुकी परब, चवथ तीन दिसांनी येता. हांव जाणां… तुमी सगलीं… तुमीच कित्याक आमी जाण्टीं लेगीत सगलींच उमळशिकेन रावल्यात. देवा गणपतीच्या येवकारा खातीर सगली तयारी करून पवित्र मनान आमी तांची सेवा करपाक तयार रावल्यांत. बुधवारा दिसा आमी देवा गणपतीक वाजयत, गाजयत आमच्या घरांत व्हड उमेदीन, भावार्थान हाडुया आनी पुजेक बसोवया. तांकता ते परीन देड, पांच, सात, णव, इकरा दीस ताची मन लावन पुजा सेवा करुया. तुमी सगल्यांनी घरां सजयल्यांत. कांय जाण अजून सजोवपाचे आसात. ते उमळशिकेन तुमी आसात. ह्या वेळार तुमकां मायेमोगान एक सांगता, मना सावन आयकात आनी म्हजें उतर पाळात.
भावंडांनो, अती उमेदीच्या दिसांनी तुमी तुमची काळजी घेयात. कितें म्हणटात? कसली काळजी? सांगतां, भावंडांनो, चवथी निमतान सजावट करतना तुमच्या जिवाची काळजी घेयात. विजेची रोशणाय, सजावट करतना विजेच्या उपकरणां कडेन सादुरतायेन वागात. बोनेरांची सजावट करतना उंचायेर वावुरतना जतनाय घेयात. देव गणपतीचे पुजे वेळार, आरत्यां वेळार तुमी लायतात त्या फोगा सावन म्हळ्यार माराण, फोगोट्यो, नारंगां, सुरसुरीं, बाण वा हेर फोगा कडेन सादूर रावात. इतलेंच न्हय पुजा सेवे उपरांत, विसर्जना वेळार लेगीत विसर्जनाचे सुवातेर, उदका कडेन, फोगा कडेन शिटूक रावात. विसर्जनाची, फोगाची मजा तुमी लुटातूच पूण, जाणट्यांच्या सांगातान रावून लुटात. उज्या कडेन मस्ती करूं नाकात. फोग तुमच्या जिवाक घातक थारचो न्हय, देखून सादुरतायेन, शिटुकसाणीन रावात हीच म्हजी तुमकां मायेमोगान, आपुलकायेन, सांगणी.
भावंडांनो, देव गणपती मुखार जर तुमी बरी वागणूक दाखयली जाल्यार तो लेगीत तुमकां वर्सभर बरे तरेन सांबाळटलो. तुमची काळजी घेतलो आनी तुमकां तुमच्या यत्नांक बरें फळ दितलो. देखून म्हणटां, देवाक आनी घरच्यांक तुमी खोशी दवरात आनी चवथीची मजा, आनंद लुटात आं. तुमकां सगल्यांक चवथ उर्बे उमेदीचीं आनी फळादीक आंवडेतां.
‘मंगलमुर्ती मोरया, गणपती बाप्पा मोरया’.
उल्हासभाई