संदीचो फायदो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एकदां गांवांत एक धर्मीक मनीस रावता. एक दीस गांवांत हुंवार येता. लोक गांव सोडपाक लागतात. जेन्ना ते ताका आपल्या वांगडा येवपाक सांगतात, तेन्ना तो येवपाक न्हयकार दिता. देवाचेर आपलो विस्वास आसा आनी देव म्हजी राखण करतलो अशें तो तांकां सांगता.
उदक वाडटा आनी सगळो गांव व्हांवून वता. एक खांपो पेंवपी मनीस ताच्या घरां कडल्यान पेंवत वता.
तो ताका फाटीर बसोवन व्हरपाची तयारी करता; पूण धर्मीक मनीस तें न्हयकारता. थोड्या वेळान एक व्हडें येता; पूण तातूंत तो मनीस बसना. निमाणें हेलिकॉप्टर पावता आनी धर्मीक मनशा कडेन दोरयेची निसण उडयता, पूण तो ती लेगीत न्हयकारता.
निमाणें हुंवाराचें उदक वयर सरता आनी ताचें घर बुडटा. तो मरता. एक बरो मनीस म्हणून तो सरळ स्वर्गात वता. देवाक मेळटा तेन्ना तो ताचे कडेन कागाळ करता की ताची देवाचेर इतली भक्ती आसून लेगीत देवान ताका वांचयलो ना. तेन्ना देव व्हडल्यान हांसता आनी म्हणटा, तुका मजत करपाचो हांवें खूब यत्न केलो. एक मनीस धाडलो, मागीर व्हडें. निमाणें एक हेलिकॉप्टर धाडलें. तुवे एकेय संदीचो फायदो घेतलो ना.
देख ः जिणेंत अश्यो जायत्यो संदी येतात आनी वतात, पूण ती संद वळखून तिचो योग्य फायदो घेवंक जाय.