म्हान आमचो देश

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जाणांत तुमी?

भारत स्वतंत्र जावन 76 वर्सां जालीं. 15 आॅगस्ट 1947 दिसा आमचो देश ब्रिटिशांच्या चपक्यांतल्यान सुटलो. विज्ञान, तंत्रज्ञान, वैजकी, शिक्षण, समाज अशा सगल्याच मळांचेर आमी फाटीं आशिल्ले. कांय कडेन तर शून्यच म्हणल्यार जाता. गरिबी खूब आशिल्ली. 70 टक्क्यां वयर लोक शेता- भाटां- पोरसां- रानां- गोरवांचेर जगताले. निरक्षरांचो आंकडो व्हडलो आशिल्लो. पूण, कालांतरान ल्हवू ल्हवू करून देश वयर सरलो. आतां तर कांय वर्सांनी आमचो देश सगळ्या बळिश्ट देशांक फाटल्यान उडोवन संवसारांत पयल्या क्रमांकाचेर पावतलो, असो अदमास कांय संस्थांनी उक्तायला.
14 आॅगस्ट 1947 दिसा रातचें संसद अधिवेशन जाल्लें. पं. जवाहरलाल नेहरू हांणी भाशण केल्लें. तें प्रत्येक नीज भारतीयान आयकुपा सारकें. Tryst with Destiny नांवान तें लोकप्रीय आसा.
आमकां स्वातंत्र्य मेळचें म्हूण लाखांनी स्वातंत्र्यसैनिकांनी घरा- दाराचो त्याग केलो. जीव दिलो. करियराची वाट लायली. तांणी सुवार्थ केन्ना पळयलो ना. देशा खातीर ते झुजले. आमचो देश आतां मेरेन महासत्ता जावपाचो. पूण, असाक्षरताय, भ्रश्टाचार, व्हड लोकसंख्या, फटिंगपणा, धर्मीक- जातीय- प्रांतीय- भाशीक… दुस्वास, दंगली अशा बऱ्याच कारणाक लागून फाटीं उरला. सगले लोक समृद्ध जावचे, निदान तांकां दोन वेळाचो नाश्तो, जेवण, शिक्षण, म्हयन्याक उणेच 20 हजार मेळटले अशी नोकरी, वेवसाय, दुयेंसांचेर बरे उपचार, मानसीक शांतताय मेळची. सरकार यत्न करता. पळोवया. आमीय एकवटान रावन सुखी, समाधानी, गिरेस्त जावपाचो यत्न करूया, अर्थांत कायदेशीर मार्गान. सगलें सरकाराचेर सोंपोवन हात कंवळून बसप योग्य न्हय. सगल्यांक स्वतंत्राय दिसाचीं परबीं.

डी. महेश

व्हिडियो लिंक – काँग्रेस पक्ष, युट्यूबाच्या बरेपणान