मोबायलाचें वेसन, जिवाक घातक

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमी पालकांनी भुरग्यां फुडे मोबायलाचो वापर खुबूच कमी करपाक जाय. आमकांच मोबायल, टिव्ही सिरीयली, सिनेमां पयलीं लागता. म्हण्टकच आमचीं भुरगीं कित्याक पळोवचीं नात? दोश दिवपाचो जाल्यार आमकांच दिवया.

आजचो विद्यार्थी म्हणा वा तरनाटो, जाण्टें तशेंच नेण्टें, दादले तश्योच बायलो, सरसकट सगलेच आपणालो चडसो वेळ
मोबायलाचेर वगडायतना सर्रास दिश्टी पडटा. ह्या भुरग्यांची शिकपाची, वाचपाची, बरोवपाची आनी उलोवपाचीय संवय मोडल्या. दीस- रात मोबायलान व्यस्त उरिल्ल्यान तांकां मोबायल सोडून दुसरें कांयच येवजना. तांचो मेंदू कसलेंच काम करूंक सोदिना. इतले ते एडिक्ट जाल्ले आसात. ग्रामीण वाठारांत हें प्रमाण चड सापडटा. हायस्कुलांनी मोबायलाक आदीं बंदी आसली, पूण कोविड महामारीच्या काळांत तांच्या शिक्षणांत खंड पडूंक जायना म्हूण सरकारानूच आॅनलायन शिक्षण पद्धत आपणायली. ताका लागून प्रत्येक विद्यार्थ्यांच्या हातात मोबायल आयलो. तोवूय स्मार्ट फोन. ग्रामीण वाठारांत टॉवर उबे केले. दोन वर्सां मोबायलाचेर शिक्षण जाल्ल्यान आनी सतत मोबायल हाताळिल्ल्यान आतां भुरगे मोबायलांत इतलें व्यस्त जाल्यात की ते ताचे बगर एक मिनिट रावूंक शकनात. जर पालकान रिर्चाज केलोना जाल्यार भुरगो मोबायल जमनीर आपटिता.
कांय भुरगे आवय- बापायक शाणपणां सांगतात. तांकां आपलो स्वताचो भुरगो आटापाक येना, तो लोकांक आयकता? हो सगळो मोबायलाचो परिणाम. भुरगें खुबूच शेफारल्यात. आतां त्या भुरग्यां कडलो मोबायल कसो काडून घेवप वा ताचो वापर कसो कमी करप हो मोठो यक्ष प्रस्न पालकां मुखार, शिक्षकां मुखार आसा. मोबायलाक लागून भुरगो बिघडला इतलें मात खरें. पालकांचो मर्णकाळ जाला. भुरग्यांक तापयलो, मोबायल काडून घेतलो जाल्यार भुरगो, भुरगें जिवाचें बरें वायट कितें करीत जाल्यार ह्या भयान आवय- बापूय भुरग्यांक कांय एक म्हणनात. देखून हाचेर सरकारान लक्ष घालून दर एका हायस्कूलान कांवन्सिलर (समुपदेशक) नेमपाची गरज आसा. काय हायस्कुलांनी ते आसात.
शिक्षकांनीय मोबायलाचेर कसलोच अभ्यास दिवपाक जायना. इतलें न्हय तर आदलें सगळें ग्रुप डिलीट करपाक सांगपाची गरज आसा. मॅसेज धाडपाचेच आसत जाल्यार पालकांच्या नंबरार धाडूं येतात. पूण खंयचेच परिस्थितीन भुरग्यांनी सांगपाक जायना, की टिचरीन वा सरांन मोबायलाचेर, ग्रुपार नोट धाडल्या म्हूण. आमी म्हण्टात, हांवे इल्लेंशें धाडलां, पूण स विशयांचो अभ्यास मोबायलाचेर धाडीत जाल्यार, भुरगो मोबायल पळयतलोच न्हय. सगळो दोश भुरग्यांचो आसा अशें आमी म्हणूंक शकनात.
हे परिस्थितीक पालक आनी शिक्षकूय तितलेंच जापसालदार आसात. पालक म्हण्टा आपणाचो भुरगो कांयच आयकना. अभ्यास कर म्हूण सांगले जाल्यार, केलो म्हूण सांगता. सांजभर खेळून रातच्या 9 वा 10 वरांचेर घरांत भितर सरपी भुरगें वाड्या वाड्यार आसात. सामकी वायट संवय ही. भुरग्यांक बरी संवय सुरवाती पासून लावपाची गरज आसता. खंयच्याच भुरग्याचें शिक्षणां कडेन लाड करूंक फावना. तशें केलें जाल्यारूच भुरगो शिकूंक पावतलो.आयज- काल जाला कितें भुरग्यांक मागतां तें तें मेळपाक लागलां. घरांत एकलो एकुलतो भुरगो जाल्यान, आवय-बापायच्यो नस्त्यो अपुरबायो चल्ल्यात. हाका लागून भुरगीं हाता भायर गेल्यांत. मुळांत पालकूच बेजबाबदार वागिल्यान आतांची भुरगीं संस्कार शुन्य वाडल्यात, हातूंत इल्लोय दुबाव ना. कांय पालकांनी आपल्या भुरग्यांक बरें संस्कार दिवन वाडयल्यातूय, ना अशें ना. पूण, संस्कारी आनी मनीसपणान वागपी भुरग्यांची संख्या खुबूच उणीं आसा. फुडाराक ती देंवत वतली काय अशी भिरांत दिसता. बरे नागरीक घडोवपाक समाजूच खंय तरी उणो पडटा, अशेंच म्हणणें पडटलें.
टेलिकॉम कंपनीं कस्टमराक भरपूर सवलती दितात. काॅल फ्री, जाय तितलो उलय. लोक मागीर वरांची वरां कानाक मोबायल लावन वायफळ उलयत रावतात. टायमपासाक गरज नासतना फोनार उलोवप. कांय कंपनीं अमुक डेटा फ्री दिता. आवाळो दिवंन कुवाळो काडपाचेच हे प्रकार. मोबायल वापरपी लोकांच्या हें लक्षांत येना. वरांची वरां काना कडेन मोबायल लावन उलयिल्ल्यान कान दुखता आनी तकलीय दुखता. आनी हाचो परिणाम नकळटां मेंदवाचेर जाता. विसरभोळेपणा वाडीक लागतात. खंयचेंच गजालीन लक्ष लागना. परिणाम 10 वर्सानी ब्रेन ट्युमराक आमंत्रण दिवप. मोबायलाच्या रेडियेशनाक लागून मेंदवाचो कॅन्सर जाता, अशें मुंबय आयआयटीचे प्राध्यापक गिरीश कुमार हांणी धा हजार लोकांचेर केल्ल्या संशोधना वेल्यान दिसून आयलां. कांय भुरग्यांचेर मोबायलाचो इतलो परिणाम जाला की तें भुरगें दिसूयभर मोबायलान व्यस्त आसता. कोण फ्री फायर खेळटा, तोवूय एकोडो रूमान बसून. खाणां जेवणाचेर तांचे लक्ष आसना. खाण जेवण रूमातूच. सोयरो-धायरो कोणूय आयलो जाल्यार पसून रूमांतल्यान भायर सरनात. भायर वचप ना, कोणा वांगडा खेळप ना. सगळ्यां वांगडा बसप ना, सामकें एकलकोंडे कशें आपल्याच विश्वात.
तांकां कितेंय सांगलें जाल्यार ते चिडचिड करतात. तांकां रोखडोच रागूय येता. तें सांगतल्याचेर बेजार जातात. केन्ना- केन्ना स्वताक जखम करून घेतात. आदळआपट करतात. अशा भुरग्यांचें कावंन्सिलींग जावपाची गरज आसा. हातूंतल्यान भुरग्यांक आस्ते आस्ते भायर काडपाक जाय. पालकांनी तांकां घरच्या कामांत व्यस्त दवरपाचो यत्न करपाक जाय. सोयऱ्या- धायऱ्यांगेर जावपी कार्यावळींनी तांकां सहभागी करून घेवन कांय जबाबदारी दिवपाक जाय. पालकांनी आपणा बरोबर भौशिक कार्यावळी पळोवंक तांकां घेवन वचपाक जाय. दुसऱ्या गजालींनी तांचें मन वळोवपाक जाय. तरूच मोबायलान भितर गेल्लीं भुरगीं भायर सरूंक शकतलीं. आमी पालकांनी भुरग्यां फुडे मोबायलाचो वापर खुबूच कमी करपाक जाय. आमकांच मोबायल, टिव्ही सिरीयली, सिनेमां पयलीं लागता. म्हण्टकच आमचीं भुरगीं कित्याक पळोवचीं नात? दोश दिवपाचो जाल्यार आमकांच दिवया.

काशिनाथ नायक
9158345844