भारत जोडो यात्रा : नव्या फुडारपणाची सुलूस

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एका काळार राजकी टिका ही तात्वीक बुनयादीचेर आदारिल्ली आसताली. आयज ती दुस्वासाच्या पांवड्यार पावल्या, ही लोकशायेचे नदरेन खंतीची आनी दुख्खाची गजाल.

बाबा आमटे हे भारताच्या इतिहासांतले एक भोव आदरणीय समाजीक कार्यकर्ते. गांधीवादी विचारसरणीचे प्रखर पुरस्कर्ते!
1985 वर्सा डिसेंबर म्हयन्यांत भलायकी इबाडिल्ली आसून लेगीत कन्याकुमारीच्यान ते पुराय भारताचे भोंवडेर भायर सरले. तत्कालीन धर्मीक दुस्वास आनी समाजीक दुराय पयस करून एक संघटीत भारत घडोवपाचो तांचो हे भोंवडे फाटलो हेत आशिल्लो. कन्याकुमारी ते काश्मीर आनी गुजरात ते आसाम अश्या भारताच्या विंगड वाठारांनी भोंवन तांणी भारतीयांक एकचाराचो आनी भावचाराचो संदेश दिलो. वंगडा आशिल्ले शंभर दादले आनी सोळा अस्तुऱ्यो. ब्यात्तर वर्सांच्या बाबां वांगडा चलपी सगल्यांची पिराय पस्तीस वर्सां परस उणी! वाटेर हजारांनी लोक बाबांच्या मार्गार वांटेकार जावन तांकां तेंको दिताले आनी एकचार आनी भावचाराचो संकल्प करताले.
‘भारत जोडो’ ही मूळ संकल्पना बाबांचे वांगडी आशिल्ल्या यदुनाथ थत्ते हांची. 1973 सालांतली! पूण प्रत्यक्षांत साकारली ती 1985 वर्सा. कारण आशिल्लें दिल्ली तशेंच उत्तर भारतांतल्यो धर्मीक दंगली. गांधीजींच्या तत्वांनी भारावन गेल्ल्या आनी पुराय जिवीतभर तांच्या सत्य, अहिंसा ह्या तत्वांचें अनुकरण केल्ल्या बाबां खातीर ह्यो दंगली अस्वस्थ करपी आशिल्ल्यो. आनी देखूनच भलायकी थीर नासतना लेगीत हो म्हामानव लोकांक जोडपाचो संकल्प घेवन भारतभर 5042 किलोमिटर अंतर भोंवलो.
सद्याक राहूल गांधीची भारत जोडो यात्रा गाजता. राहूल गांधीची भारत जोडो यात्रा बाबा आमटेंच्या प्रेरणेंतल्यान घडून आयिल्ली आसली तरी दोनय यात्रां मदीं फरकय आसा आनी कांय साम्यांय आसात. बाबांचे यात्रेक राजकी संदर्भ नाशिल्लो. ती पुरायपणान समाजीक स्वरुपाची आशिल्ली. दोनय यात्रांक धर्मीक दुस्वासांची फाटभूंय आसली तरी राहूल गांधीची यात्रा राजकी स्वरुपाची आसा. पूण अशें आसलें तरी बाबांक यात्रेच्या मार्गभर मेळिल्लो तसोच उपाट प्रतिसाद राहूल गांधीच्याय यात्रेक मेळटा. बाबांची भारत जोडो ही त्या काळाची गरज आशिल्ली जाल्यार राहूल गांधीची यात्रा ही आयच्या काळाची गरज आसा.
राहूल गांधीच्या भारत जोडो यात्रेक आतां मेरेन सगल्या थरांतल्या लोकांनी येवकार दिला. विंगड विंगड राज्यांतल्यान ही यात्रा फुडें वचत आसा. राहूल गांधी कडेन आतां मेरेन फकांडांनी पळोवपी कोट्यांनी लोकांक ताचे मदीं हे यात्रेच्या काळांत एका परिपक्व फुडाऱ्याचो दिश्टावो जावंक लागला. विरोधी पक्ष हो लोकशाहींतलो म्हत्वाचो घटक. विरोध हो दरेकल्याचो संविधानीक अधिकार. ह्या यात्रेंतल्यान विरोधी पक्ष संघटीत जाता, निर्भय जाता, ठाम अशी भुमिका घेता ही लोकशाय मानपी जनते खातीर खात्रेन खोशयेची गजाल आसा.
समाज माध्यमांचेर हे यात्रेक उपाट प्रतिसाद मेळटा, तेच वांगडा सकयल्या पांवड्यार वचून केल्ली हिणसावणीय अणभवपाक मेळटा. राहूल गांधीच्या सांगातान चलपी कांय तरनाट्या चलयांचे तशेंच अस्तुऱ्यांचे फोटे वापरून ताका बदनाम करपाचो यत्न जाता, ही खंतीची गजाल. ह्यो अस्तुऱ्यो कोणाच्यो तरी आवयो आसतल्यो, कोणाच्यो तरी धुवो आसतल्यो हाचेंय भान हे लोक दवरिनात हें दुर्दैव.
फाटल्या दिसांनी श्रद्धा हे अस्तुरेच्या मर्णाची खबर भारतभर गाजली. जे तरेन तिचो खून जालो तें पळयल्यार कोणाकय राग येवपाचोच आनी दुख्खय जावपाचें. राहूल गांधीक यात्रेच्या मार्गार तेंको दिवपी हजारांनी अस्तुऱ्यांच्या चारित्र्याचे लाखांनी कुडके करून समाज माध्यमां वरवीं संवसारभर उडोवप हेंय तितलेंच असंस्कृतपण. आफताब आनी ह्या लोकांच्या मानसिकतायेंत इल्लोय फरक ना. आफताब आसत वा हे धर्म दुस्वासी लोक, खंयच्याच धर्माचें ते प्रतिनिधी जावंक शकनात. ते कुशिल्ले मानसिकतायेचे प्रतिनिधी. कारण असल्या आफताबांक आपल्या धर्माचो मोग नासता, तांकां आसता फकत दुसऱ्यांच्या धर्मांचो दुस्वास. ‘भारत जोडो’ न्हय तर ‘भारत तोडो’ हो तांचो मंत्र आसता.
एकदां एक शिक्षक वर्गांत फळ्यार खोडू घेवन एक वळ काडटा. वळ पुसनासतना तिचो आकार ल्हान करपाक तो विद्यार्थ्यांक सांगता. भुरग्यांक जाप कळना. उपरांत तो त्या वळीच्या वयर एक व्हडली वळ काडटा. आपसूकच आदली वळ ल्हान जाता. आपणें व्हड जावपा खातीर दुसऱ्याक ल्हान करपाची गरज ना हें शिकोवपी ही देख.
राहूल गांधीच्या विरोधकांनी ताची ‘पप्पू’ ह्या नांवान निंदा नालस्ती करपाचो सदांच जाणीवपूर्वक यत्न केला. ताच्या भाशणांचे वा चलपा- भोंवपाचे फोटे तंत्रज्ञानाचो वापर करून तोडून- मोडून समाज माध्यमांचेर वापरप आनी ताचेर विनोद करप हें आतां सदचेंच जालां. पूण कोणेय विरोध करूं आपणें आपल्या ध्येया कडेन कसलीच पर्वा करनासतना चलत रावप, हो मंत्र राहूल गांधीक होलमला अशें दिसता. देखून ह्या भारत जोडो यात्रेंत ताचेर फटीचे आरोप, टिका, ताची निंदा करतना तो ती मुकाट्यान आयकत मुखार वचत आसा.
महात्मा गांधीजी वा पंडीत नेहरूक ल्हान करून सावरकर व्हड जावचो ना. राहूल गांधीक ल्हान करून मोदी व्हड जावचो ना हें आमी मतींत दवरूंक जाय. आपूण ज्या फुडाऱ्याचें समर्थन करतां ताचें व्हडपण गायतना दुसऱ्या फुडाऱ्याक आपूण ल्हान करचो ना, हाचें भान दरेका राजकी पक्षाच्या समर्थकांक आसपाक जाय. एका काळार राजकी टिका ही तात्वीक बुनयादीचेर आदारिल्ली आसताली. आयज ती दुस्वासाच्या पांवड्यार पावल्या, ही लोकशायेचे नदरेन खंतीची आनी दुख्खाची गजाल.
भारत जोडो यात्रेचो राजकी फायदो सत्तेर येवंक राहूल गांधीक कितलो जातलो हें काळच थारायतलो. पूण एक मात्त खरें, राहूल गांधीन आपले मदीं एका परिपक्व फुडाऱ्याचे सगले गूण आसात म्हणपाचें हे यात्रे वरवीं दाखोवन दिलां.

अनंत अग्नी
9422439903