भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सावळी लागीं हाडटना सुर्याचे तिरपेन करपल्ली झाडां आमी विसरतात. मनीस केन्ना केन्ना झाडां भशेन सावळी दिवपी. आपणांक वतान दवरून दुसऱ्या मनशाक सावळी दिता. शक्य तितले तरी तांच्या भावनांची राखण करपाक जाय, अशें म्हाका दिसता.
सध्या मनशाक मनश्याची चवकशी करपाक वेळ ना. ताका स्वता कडेन उलोवपाक वेळ मेळना. कारण तो त्या दोन मिनटांक लागून उरिल्ल्या संवसाराक मुखार वचूंक दिना. प्रवासांत खंयचे गाडयेंत बसचें तें आमी थारावंक शकनात. तुमची सीट प्री-रेजिस्टर आसा. तुमका जनेला लागसार बसपाची सुवात मेळटा, तेन्ना जनेलाचे आरशे जाम जातात. मनांत नाशिल्ल्यान दोळे धांपून न्हिदेचो यत्न करतात, पूण शेजारी तेंय समाधान मेळपाक दिना आमकां. खंयच्याय थांब्यार सादी च्या घेवपाक सांगल्यार लेगीत गाडी सोडून वतली काय हाच्या हुस्क्यान च्याची रुच शेणटा.
केन्ना- केन्ना तो बरो योग जुळोवन सगळें मना प्रमाण जाता. फुडली सुवात, उगडी जनेलां, सोबीत साथीदार, पूण नशीबांत आनीक कितें तरी आसता. उरिल्लें फारीक करपाचो हुस्को करून सगळो प्रवास वता. दोन रुपया कंडक्टराक उरप. जिणे कडेनय तशेंच. दर एका मनश्या भितर एक लिपिल्लो मनीस आसता. तातूंतल्यान आपलें तोंड वांचोवपाची खूबदां गरज आसता. दीस सोंपता म्हणसर तुमी कशें चिंत्तात ती तुमची वृत्ती जाता.
मनशाक रचणाऱ्या कडल्यान एक अपूर्व विचार दान मेळ्ळा. मनश्याचे विचार खंयच्यान येतात? कशे? केन्ना? कित्या खातीर? कोणा खातीर? विचार कित्याक येतात? खंय जल्म घेतात? जल्म घेवपी सगळ्या गजालींचो शेवट आसता. मागीर विचार? विचाराचे आयुश्य कितलें काय? विचार मनांत येतात. मन हो एक फळो. फळो निवळ दवरल्यारच तातूंत नवे विचार घालूंक मेळटात. आतां हो फळो पुसल्यार ते विचार तात्पुरते खंय सांठोवन दवरतात? जीण आमकां कितें तरी शिकयता. आमी भूतकाळ परतून जियेवंक जाय. चुको सुदारून दुरुस्त करपाक जाय…. अशे खूब कितें दिसता, पूण जिवीत हो कितें सिनेमा न्हय. रिटेक करपाक…
एक सांगूं. सगळ्या गणिताच्यो जापो सोदतना, जोड वजा करपाक शक्य तितलें प्रभुत्व मेळोवपाक शिकचें. रातच्या वेळार जेवल्या उपरांत उजव्या हातान उदक सोडपी लोकांक सकाळीं डाव्या हातार उजव्या हाताक उदक सोडचेंच पडटा. जिणेच्या प्रवास आस्वाद घेवपाचो आमी यत्न करपाक जाय. आमचो नातें, आमचीं खोशी आनी दुख्खां सगळीं आमच्या जिविताक पळोवपाचे नदरेक लागून घडटात. पयलीं एक विचार आमच्या मनांत भितर सरता. एकदां तो विचार मुळां धरता म्हणटकच अशी भावनां निर्माण जाता. ती भावना मागीर विचाराक योग्य अशी येवजण तयार करता आनी ते प्रमाण कृती आराखडो तयार करता. एकदां आमी कृती आराखडो मान्य केल्यार मागीर आमचीं पावलां ते प्रमाण पडपाक लागतात. आमी ते दिशेन वचपाक लागतात. म्हाका दिसता आमच्या ओंठांत एक आनी पोटांत एक आसूंक फावना. केन्ना- केन्ना लोक नातें तिगोवन दवरपाक देखावो करतात.
आमी आमची बदलिल्ली जिणे पद्दत सांबाळपाक इतले व्यस्त आसात की आमच्या अस्तित्वाच्या केंद्रस्थानार आशिल्ल्या आनी आमकां एक अस्मिताय दिवपी आमच्या भोंवतणच्या लोकां कडेन आमी लक्ष दिवंक ना. खरें म्हणल्यार आमी कशें तरी आमच्या आरशांत पळयतात त्या आभासी प्रतिमेच्या मोगान इतले पडटात की प्रत्यक्षांत कोणाच्याय दोळ्यांत स्वताक पळोवपाची निखटी मजा लेगीत आमकां कळना. आमी आरशांत पळयतात ती प्रतिमा आमकां भोंवतणी आशिल्ल्या आशीर्वादांच्या उजवाडाक मोलादीक आदार आसा, हें आमकां कळपाक जाय. म्हाका सदांच दिसता की दरेक वर्तमान खीण आपली खाशेली भेट हाडटा. कांय जाणांक तें कळटा, कांय जाणांक ना. पूण दर एका खिणाक कांय प्रमाणांत मोल आसूंक जाय. आतां आमी सगळेच सगळ्या गजालींचें मोल जाणून घेवपी ज्वेलर्स न्हय. म्हूण आमकां ह्यो गजाली लेगीत दिसनात.
आयच्या युगांत मनशाच्या जिवितांत खूब बदल जाला. ताका खंयच्याच गजालीं खातीर रावपाक नाजाल्यार वाट पळोवपाक वेळ ना. सावळी लागीं हाडटना सुर्याचे तिरपेन करपल्ली झाडां आमी विसरतात. मनीस केन्ना केन्ना झाडां भशेन सावळी दिवपी. आपणांक वतान दवरून दुसऱ्या मनशाक सावळी दिता. शक्य तितले तरी तांच्या भावनांची राखण करपाक जाय, अशें म्हाका दिसता.
सद्याच्या सुखांतल्यान चड सुखांत बदल जावप हें ताका जाय, पूण तें शक्य तितले सोंपेंपणान साध्य करचें अशी मागणी तो करता. एक मजेशीर गजाल सांगूं? आमच्या जिवितांत आमकां इतलें जाय आनी तें आमकां मेळटा तेन्ना आमकां कित्याक दुख्ख जाता. एक तर शंबर टक्के लोक शंबर टक्के मागतात आनी आयज, एकदम आमकां जाय. केन्ना केन्ना ऐशीं, केन्ना सत्तर टक्के देवा कडसून मेळटात. आमचो मनीस स्वभाव असो की हातांत येवपी सत्तर, ऐशी टक्के सुखाची परब मनयचे बदला आमी दुख्खांत बसतात. आमी चुकयतात त्या तीस टक्के गजालींचो हुस्को करीत बसतात.
दर एका प्रस्नाक आपली जाप आसता. फक्त तें गणित सोडयतना आमची पाटी रिती दवरपाक शिकपाची गरज आसा. सगल्याच्या जिवितांतले प्रस्न सारके दिसूं येतात तरी जाप सोदपाक गणिता सारको थारावीक नमुनो ना. हांगासर दरेक पावल वेगळें. एकदां गणित सोडयलें म्हणून सुशेगाद सुस्कार मारता मेरेन जापांतल्यान नवे कोडे उक्ते जाता. गणित सोडयल्या उपरांत सदांच खात्री करपाक तपासपाची इत्सा आसता. पूण शक्य आसा तरी जिणेचें गणित सोडोवंक मेळना. म्हणून दरेक पावल काळजीपूर्वक मारचें पडटा.
आपल्या प्रस्नांची जाप मेळना, मेळ्ळी जाल्यार थंय पावपाचो मार्ग धुक्यांतल्यान वता. अज्ञात मार्गाचेर कोणूच पावल दवरपाक तयार ना. सगल्यांची येसस्वीपणाच्या उंचायेर पावपाची आपली- आपली पद्दत आसता, पूण ताकतीक करीनासतना वाट पळयल्यार जिणेचें गणित सोंपें जातलें, अशें म्हाका प्रामाणीकपणान दिसता.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
