बरें कार्य आनी बरे विचार

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
केल्लें बरें कार्य आनी बरे विचार सदांच चड जाणांच्या काळजांत कायमचे उरतात. देखुनच, मनशान सदांच बरें कार्य आनी बरें उतर उलोवचें,
संवसाराक माया-मोग दिवचो होच खरो धर्म. ही शिकवण आमकां नेमान दिवपी, आपल्या बरपांतल्यान तशेंच विचारांतल्यान मनीसपण, समाजीक सुदारणा आनी देशप्रेम आदी मुल्यांचें सातत्यान दर्शन घडोवपी नामनेचे साहित्यीक म्हळ्यारच साने गुरुजी. नांवां प्रमाणेच सगळ्यांचे, वाचन करपी भुरग्यांचे आवडीचे गुरुजी. तांचें संस्कारमय बरप. वाचपी दरेक भुरगो तांचे सावन नवी प्रेरणा घेता, उर्बा मेळयता.
भावंडांनो, दरेक भुरग्याचें सर्वस्व, प्रेरणास्थान हें ताची जन्मदाती आवयच आसता, हो सुंदर विचार साने गुरुजी आपल्या बरपांतल्यान, विचारांतल्यान जण एकल्याच्या काळजांत किल्लयता. आवय होच पयलो गुरु, आवय होच कल्पतरू आनी आवय म्हळ्यार सगळें. ही शिकवण घेतना आवयचें आमच्या जिणेंतलें म्हत्व आमच्या लक्षांत येता. साने गुरुजीनी बरयल्लें, “श्यामची आई” हें पुस्तक म्हणल्यार दरेक विद्यार्थी वा वाचन करतल्या भुरग्यांचें प्रेरणा स्थान. तांची ती अज्रंवर साहित्य निर्मणी, “बलसागर भारत होवो” सारकिल्लें सुंदर देशभक्ती गीत आयजय आमच्या ओंठार घोळत आसा.
दरेक भुरग्याक आदर्श विचार आनी उर्बा दिवपी व्यक्तिमत्व म्हळ्यार परमपुज्य साने गुरुजी, म्हणल्यारूच पांडुरंग सदाशीव साने, 24 डिसेंबर 1899 दिसा रत्नागिरी जिल्ल्यांतल्या पालगड गांवांत ते जल्मले. ते बरे पैकी अश्टतांसी साहित्यीक. कथा, कादंबऱ्यो, लेखन, निबंद, चरित्रां सारकिल्ल्या तांच्या संवेदनशील बरपांतल्यान विद्यार्थ्यांचेर बरे संस्कार घडत आसता.
साधनां, सेवादल तशेंच आंतरभारती ही तांची आत्मविलोपनाची आस्थापनां आशिल्लीं. देसांतल्या साबार राज्यांतल्या लोकांची संस्कृताय समजून घेवन सगळ्यांनी मायेमोगान रावचें ही मोख सांबाळून ते आंतरभारतीय चळवळींत वांटेकार जाल्ले. साधनां सातोळ्यां सयत ताणी 73 पुस्तकां बरयल्यांत.
जो भुरग्यांची मनरिजवण करता, तांचे देवा कडेन नातें जुळटा. सैमाची पुजा करात. तीच आमची आवय. घर म्हणल्यार एकमेकां भितर मनीसपण हाडपी शाळा. तशेंच निर्बळांची राखण करप तातूंतच बळग्याचें खरें जैत आसा. अशे तरेचे सुंदर विचार, साने गुरुजीनी आमच्या काळजांत रुजयले.
भावंडांनो, दरेक मनशाचे जिणेंत दुख आसताच. पुणून दूख पचोवन जो खोशयेन दीस सारता तेंच खरें मनीसपण हाची देख साने गुरुजी आमकां दिता. फट केन्नाय उलोवचें न्हय., मन केन्नाय म्हेळें दवरचें न्हय. दीन-दुबळ्यांची सेवा करची. अशे तरेचे संस्कार आवय कडल्यान जाल्ल्यान आनी ते संस्कार गुरुजींनी आपले जिणेंत आपयल्ल्यान ते नेमान गुणी, कश्टाळू, सालस, परोपकारी, सत्यनिश्ठ, प्रामाणीक उरले. ते मनान खूब हळवे आशिल्ले. देशसेवा करचे हेतान ते राजकारणांत भितर सरले. पुणून सुटके उपरांत देशांत घडिल्ल्यो कांय घडणुको पळोवन अस्वस्थ जाले. तातूंतच 11 जून 1950 दिसा ते ह्या संवसाराक अंतरले.
भावंडांनो, तांचे जयंती निमतान तांचे सेवेचो, विचारांचो आदर्श आमी सदांच आमच्या काळजांत तिगोवया. आमचें जिणें सदांच उजू मार्गान चलोवपाचो संकल्प करीत ते नदरेन यत्नांचेर भर दिवया हां. बरें तर..
उल्हासभाई