खंय गेलो कृष्ण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जे लोक गुन्यांव करतात, ते मेकळेपणान भोंवतात. लोक तांचो सन्मान करतात. असले दोशी म्हणून धरतात फक्त बायलांक. तिणें अशें कित्याक कपडे घातले. तें इतले रातचें कित्याक भोंवतालें? ताणेंच ताका आपयला आसतलो असो आरोप करून समाज फक्त अस्तुरेक धारेर धरता.

परित्राणाय साधूनाम् विनाशाय च दुष्कृताम्। धर्मसंस्थापनार्थाय सम्भवामि युगे-युगे॥
जे न्ना जेन्ना अर्धमाचो नाश जाता तेन्ना तेन्ना धर्म स्थापना
करपा खातीर देव ह्या धर्तरेचेर प्रगट जाता. अशें वर्णन आमच्या धर्मीक पुस्तकांनी केलां. पूण सध्याची परिस्थिती पळोवंक गेल्यार खरो देव आसा कांय ना असो प्रस्न सगल्या मुखार उप्रासता. दिसानदीस बलात्काराचीं प्रकरणां वाडत आसात. द्वापारयुगांत एक द्रौपदी खातीर महाभारत घडिल्लें. पूण आयज पावला-पावलाक द्रौपदीचें चिरहरण जाता. ह्या वेळार कृष्ण खंय गेलो? कृष्णेक वाटावपा खातीर कृष्णान तिका चीर दिलें पूण आयचे द्रौपदीक वाटावपाक ना कृष्ण आसा, ना तिच्या अपमानाचो सूड घेवपा खातीर भीम.
एका तेपार राजा राम मोहन रॉय, ईश्वरचंद विद्यासागर, ज्योतिबा फुले सारक्या म्हापुरसांनी स्त्री शिक्षणाक लागून, सती प्रथा बंद करपा खातीर झगडले. लोकां कडल्यान उतरां-गाळयो, मार खाल्लो. पूण आयज तोच पुरूस अस्तुरेच्या अस्तित्वाचेर, जिणेचेर एक प्रस्नचिन्न उबें करता.
आयज बायलमनीस खंयच सुरक्षीत ना. ना घरांत, ना तिच्या कामाच्या जाग्यार. सोर्‍याच्या नेटार वा वासनेच्या धुंदेन बापूय आपलेच चलयेचेर हात घालता. राखी दिसा भयणीचें रक्षण करपाचें वचन दिवन लेगीत आपल्या वान्सेच्या नांवान तोच आपल्या भयणीचें भक्षण करता. काका, मामा सारकीं नातीं आतां उरूंक नात. सगळ्यांक आतां फक्त आपली भूक मिटोवपाची आसा, आनी तांचे भुकेक भकीक पडटात तांच्याच घरांत जल्मल्ले चलयेचो.
हालींच बंगालच्या हॉस्पिटलांत एका दोतोरकी शिकतल्या चलयेचेर लिंगीक अत्याचार जालो. काम करता आसतना तिचेर हें संकश्ट आयलें. ही गजाल आयकतनाच प्रत्येक काम करतल्या बायलांच्या आंगार कांटो फुल्लो. जी गजाल ह्या चलये वांगडा जाली ती आपले वांगडा केन्नाय घडपाक शकता हो भंय जिवीत जालो. आपूण ज्या जाग्यार काम करता, तो जागो आतां सुरक्षीत उरूंक ना ही चिंता आता दर एकल्या अस्तुरेच्या मनांत आनी तकलेंत घोळटा. कामार वतना, कामाच्या जाग्यार काम करतना आनी कामा वयल्यान घरा येतना कोणूय आपले वाटेक वसपाक जायना हेंच चिंतीत ती आपले दीस सारता. पूण ह्या चितनेक एक दीस खंय तरी पूर्णविराम लागपाक जाय.
जे लोक गुन्यांव करतात, ते मेकळेपणान भोंवतात. लोक तांचो सन्मान करतात. असले दोशी म्हणून धरतात फक्त बायलांक. तिणें अशें कित्याक कपडे घातले. तें इतले रातचें कित्याक भोंवतालें? ताणेंच ताका आपयला आसतलो असो आरोप करून समाज फक्त अस्तुरेक धारेर धरता. तेन्नाच जर त्याच वेळार त्या नराधमाक शिक्षा मेळिल्ली जाल्यार खंय तरी ह्या गुन्यांवाचेर विराम बसतलो आाशिल्लो. पूण आमचो समाज आनी कायदो ह्या दोनूय बाबतींत असमर्थ आसा हे आमकां मान्य करचेंच पडटलें.
तेन्ना ह्या द्रौपदीन कोणाचीच वाट न पळयता. स्वताचें रक्षण स्वता करप भोव गरजेचें जावन आसा.

आकृती नायक
7218065944