भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हे वटेन उत्तर दिकेंतल्यान दुर्योधनान आपलें सैन्य घेवन मत्स्य देशाचेर घुरी घाली आनी थंय आशिल्ल्यो विराटाच्यो गायो घेवन परत हस्तिनापूराक वचूंक लागलो. राखणे बावडे कौरव सैन्या मुखार कांयच करूंक शकले नात. कांय राखणे राजाक सांगपाक विराट नगरांत आयले. पूण नगरांत आता फकत विराटाचो पूत उत्तर आशिल्लो. राखणे थंय पावले तेन्ना उत्तर आपले आवयच्या म्हालांत आशिल्लो. कौरव सैन्य तांच्यो गायो चोरून व्हरता तेन्ना त्या सैन्याक आडावंक जाय अशें राखण्यांनी उत्तराक सांगलें. विराट राजान चडशें सैन्य आपल्या वांगडा व्हेलें. ते खातीर नगरांत व्हडलेशे सैन्य नाशिल्लें. हें लक्षांत घेवन उत्तराच्या मनांत कौरवा आड लडायेक वचपाचें नाशिल्लें. आपले कडेन बरो सारथी ना तेन्ना आपणाक लडाय करपाक जमचे ना अशें उत्तरान राखण्यांक सांगले. दुर्योधन गायो व्हरता जाल्यार ताका व्हरू दी अशें उत्तरान म्हणलें. सुदेष्णेच्या म्हालांत तेन्ना द्रौपदी आशिल्ली तिणें उत्तरान कितें म्हणलें तें आयकलें. तिणें मागीर म्हणलें, “बृहन्नडाक रथ चलोवपाक बरो येता. तिका तूं तुजे वांगडा व्हर आनी गोरवांचे रक्षण कर.” ते आयकल्या उपरांत उत्तरान बृहन्नडेक आपयली आनी तिका सारथ्याचें काम जमत काय म्हणून विचारलें. ब्रृहन्नडेन आपूण यत्न करता अशें सांगिना फुडें उत्तर लडपाक तयार जालो आनी नगरांत आशिल्ले सैन्य घेवन कौरव सैन्याचो फाटलाव करपाक भायर सरलो.
कांय वेळान वांगडा आशिल्ल्या सैनिकांक थंयच रावात अशें सांगून बृहन्नडेन म्हणल्यार अर्जुनान रथ शिमेर आशिल्ले मसंडे वटेन व्हेलो. उत्तराक बृहन्नडा अशें कित्याक करता हें समजलें ना. रथ शमीच्या झाडा कडेन पावतकच अर्जुनान रथ थारायलो आनी सकयल देंवून बेगी-बेगीन त्या झाडाचेर चडलो आनी धोलींत आशिल्ले शस्त्रांचे बोचकें सकयल देवयलें. ते म्हणसर उत्तरुय रथा वयलो देंवून थंय आयलो. अर्जुनान बोचकें उगडीना फुडें भीतर आशिल्ली तीं शस्त्रां पळोवन उत्तराक अजाप जालें. ताणें अर्जुनाक विचारले, “बृहन्नडे, हीं शस्त्रां कोणांची? आनी तीं तुंशी काडता?” अर्जुनान ताका ती शस्त्रां पांडवांची अशें सांगलें, तेन्ना उत्तरान म्हणले,” पांडवांची शस्त्रां? आमच्या राज्यांत? म्हणल्यार पांडव आमच्या राज्यात आसात तर?” अर्जुनान ताका सांगलें, उत्तरा, हय, फाटलें वर्सभर पांचूय पांडव तुमच्या राजवाड्यांतूच कामाक आसले. तुमी तांकां वळखूंक शकले नात. आतां आयक, हांव अर्जुन, कंक हो युधिश्टीर, बल्लव हो भीम, ग्रांथीक नकुल आनी सहदेव आयकून उत्तराक कितें उलोवचें हें सुचलें ना. येदो व्हडलो धोणूर्विर अर्जुन बायलेच्या भेसांत आपल्या मुखार केन्ना तरी उबो आसतलो ही कल्पनाच तांणें करुंक नाशिल्ली. इतले म्हणसर अर्जुनान आपले गांडीव धोणू भायर काडून बोचके बांदले आनी धोलींत व्हरुन दवरले. अर्जुनान मागीर उत्तराक ताणें आपल्या रथाचो सारथी जावचो आनी आपूण लडायेत कितें मजा करता ती पळोवची अशें सांगलें. बृहनड्डा ही अर्जुन हे कळतकच उत्तर अर्जुन सांगता सांगता तें सगले आयकूक लागलो. उत्तरान मागीर आपलो रथ ताचे सैन्य आसले थंय घेवन आयलो.
ते उपरांत लडायेची सगली सुत्रां आर्जुनान आपल्या हातांत घेतली. कौरवांचे सैन्य विराटाच्या सैन्याची वाट पळयताले. पूण दुर्योधन तांचे मदीं नाशिल्लो. पयसल्यान अर्जुनाक दुर्योधन काय सैनिकां सयत विराटाच्यो गायो आमडीत व्हरताना दिश्टी पडलो. अर्जुनान आपल्या सैन्याक दुर्योधन आसा थंय चलात आनी सगल्यांत पयली ताच्या चपक्यांतल्यान गायो सोडयात अशें सांगले. ते प्रमाण अर्जुनान मुखेल कौरव सैन्याक थंयच सांडलें आनी तो आपल्या सैन्याक घेवन दुर्योधनाच्या फाटल्यान लागलो. अर्जुनाच्या बाणांचो मारो दुर्योधनाच्या सैन्याक सोसूंक जालो ना आनी ते भियून पळूंक लागले. विराटाच्या राखण्यांनी मागीर सगल्यो गायो एकठांय केल्यो आनी तांका आमडीत नगरावटेन गेले. आपणे चोरिल्ल्यो गायो एके बायलेन सोडोवन व्हेल्यो हें पकोवन दुर्योधन सामको काचाबूल जालो. आनी आता किते करचें ह्या विचारांत तो पडलो.
ती संद सोडून अर्जुनान दुर्योधनाचेर बाण सोडपाक सुरवात केली. आपलो राजा संकश्टांत पडला ते पळोवन, कर्ण, अश्वत्थामा, शकुनी सगले ताचे मजतीक रथ घेवन आयले. पूण अर्जुनान एका फाटल्यान एक अशें बाण सोडून तांका जखमी केले. घायांनी बेसुद्ध जाल्ल्या कर्णाक ताच्या सारथ्यान रथांत घालून थंयच्यान पळ काडलो. अर्जुनान दुर्योधनाच्या रथाच्या सारथ्यांक आनी घोड्यांक मारून उडयले ते सरशी दुर्योधन भियेलो. तो शकुनीच्या रथार चडलो आनी सारथ्याक रथ हस्तिनापूराचे दिकेन व्हर अशे फर्मायले. दुर्योधनूच फासळूंक हे पळोवन कौरव सैन्याचो धीर सुटलो आनी तें हस्तिनापूरा वटेन पळत सुटले. अशें तरेन दुर्योधनान केल्ली येवजण एका अर्जुना खातीर फुकट गेली.
फुडें चलता
अनील नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
