परत एकदां तेच प्रस्न

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

तशे आमच्या गोंयांत प्रस्न उणे नात. कोणाक शेक धोरण सारकें ना म्हणपाचें कळटा तर कोणाक 31वेर सनबर्न नाका जाता. कोणाक गांवांत फोनाक रेंज मेळना ती जाय आसता तर कोणाक मोबायल टॉवर नाका आसता.

खंयचीय वेंचणूक लागीं पावली म्हणजे लोकांचे प्रस्न राजकारण्यांक कळूंक लागतात. पयलीं असले प्रस्न आसात
 हाचें भानूय तांकां आसना. हे प्रस्न आसात आनी ते सोडोवंक जाय म्हणपाचें तांकां कळूंक वेंचणुको येवच्यो पडटात. कोणाक मागीर पोरण्यां गोंया जावपी कोयरा प्रकल्पाची याद जाता जाल्यार कोणाक पोरण्या गोंयचो मास्टर प्लान जावंक ना म्हणपाचो उगडास येता. पोरण्या गोंयचो बंगलो जाचे खातीर उपोशण बी जाल्लें आनी फाटले वेंचणुके उपरांत सगळेच ताका विसरल्यात ताचीय परत याद जाता. त्या वाठारांत बांदकामां येवंक दिवचीं न्हय म्हणपाचीय मागणी जाता. मजा म्हणल्यार आपले जागे विकप्यांक पोरणें गोंय हें दायज थळ म्हणपाचें पडुनूय गेल्लें ना. ते आपल्यो जमनी विकत सुटल्यात. आतां जमनी घेवपी कितें त्यो उशा पोंदा घेवन बसतले? तांणी घेतल्या त्यो कसले तरी प्रकल्प हाडपाक. तांकां कशे आडायतले आमी? मागीर लोकांक आंदोलनां सुचतात. हेच लोक त्यो जमनी घेवन सांबाळून कित्याक दवरिनात काय? बरें हें सगळें वेंचणूक येता तेन्नाच याद जाता आनी उपरांत विसरूनय वतात.
तशे आमच्या गोंयांत प्रस्न उणे नात. कोणाक शेक धोरण सारकें ना म्हणपाचें कळटा तर कोणाक 31वेर सनबर्न नाका जाता. कोणाक गांवांत फोनाक रेंज मेळना ती जाय आसता तर कोणाक मोबायल टॉवर नाका आसता. कोणाक टॅक्सी स्टँड जाय तर कोणाक टॅक्सी एप नाका. कोणाक पूल जाय तर कोणाक पूल नाका. दर एका कामांत चुको दवरपाची आमची संवय. घडये उपरांत सोडोवपा खातीर त्यो दवरतात आसूंक जाय. मागीर कोणतरी राजकारणी हे प्रस्न घेवन मुख्यमंत्र्या कडेन वता आनी भिवपाची गरज ना हो मंत्र घेवन भायर सरता. इतल्यान तांकांय प्रसिद्धी मेळटा आनी मुख्यमंत्र्यांकूय कितें तरी केलें, लोकांचे प्रस्न सोडयले हाचें समाधान मेळटा.
जशी जशी वेंचणूक लागीं पावता तशे हे प्रस्न वाडूंक लागतात. खंय तरी खांची कोनश्याक पडिल्ले, लोकांनी नाका म्हणून घरा धाडिल्ले फुडारी मुखार येवंक लागतात. तांचीय म्हणून चूक करूं नजो. मुखार आयले नात जाल्यार ते आसात म्हणपाचें जनतेक कशें कळटलें. जनते वांगडाच हायकमांडाकूय हे अजून आसात म्हणपाचें कळूंक जाय न्ही? नासल्यार तिकेट कशी मागूंक मेळटली? तातूंत मतांचें धृविकरण जावपूय गरजेचें. म्हणटकून आशिल्ले नाशिल्ले प्रस्न घेवन लोकां मदीं येवप गरजेचें. म्हणटकूच कोणाक पोरणें गोंय दायज थळ म्हणून याद जातली तर कोणाक पोरणे गोंयचो संत गोंयचो सायब कसो हो प्रस्न पडटलो. कांय दीस हाचेर काथो कांडपाचो आनी दोन समाजां मदीं धोशी घालूंक पळोवपाच्यो. लोकूय पिशे कशे हे प्रस्न घेवन बसतले.
इतल्यान भागना जातकूच कोणाक भाऊसायब याद जातलो तर कोणाक भाई पर्रिकाराची याद येतली. कोणाक शिवाजी येवजतलो आनी थोड्यांक परशुरामाचो उगडास येतलो. हें सगळें वेंचणूक जायसरूच उपरांत सगळें विसरून वचपाचें. पूण ह्यो वेंचणुको येवन वता म्हणल्यार हे राजकारणी समाजाचें कितलें लुकसाण करतात तें तांकांच कळना.
कांय जाणांक अजुनूय गोंय महाराष्ट्रांत गेल्लें जाय काय दिसता. तांच्या उलोवपांतल्यान तसो दुबाव मारता. गोंयचो फुडार थारावंक इतिहासीक असो सार्वमत कौल जालो. गोंयचो फुडार थारलो. गोंयची भास थारली, गोंयांक घटक राज्य दर्जो मेळ्ळो. गोंयांत चाळीस आमदार वेंचून येवंक लागले तरी कांय जाण अजून विलिनीकरणाचीं सपनां पळोवंक लागल्यात काय दिसता. हेच लोक एका वेळार मडगांव पावतकूच कोंकणी आनी पेडण्यां पावतकूच मराठी म्हणटाले. तांकांच आतां भाऊसाहेब बांदोडकारांक विलिनीकरण कित्याक जाय आसलें तें कळूंक लागलां. कसेल त्याची जमीन कायदो जावन युगां गेलीं. हेच लोक सत्तेर आसले तेन्ना. कायदो जालो पूण तो मुखार व्हरपाचें कोणेंच पळेलें ना. गोंयांतूच न्ही जाल्यार केंद्रांतूय हांणी सत्ता भोगली. जायना कांय म्हयन्यां खातीर पूण तेन्नाय हो कायदो चालीक लावपाचें हांकां सुचलें ना. आनी आतां सत्ते भायर पावतकूच इतले तेंपान तांका कुळकायद्याची याद जाता. कुळांक जमनी मेळच्यो म्हणून विलिनीकरण जाय आसलें खंय. हांणी महाराष्ट्रांतलो कायदो सारको अभ्यासला काय कितें हाचो दुबाव येता. गोंय जर महाराष्ट्रांत विलीन जाल्लें जाल्यार महाराष्ट्रांतले जमनीचे कायदे गोंयांक लागू जातले आसले हातूंत दुबावूच ना. पूण महाराष्ट्रांत आनीक एक नेम आसा तो म्हणल्यार कमाल जमीन. दर एका मनशाक वीस एकर मेरेन जमीन आपणा कडेन दवरपाचो अधिकार आसा. उरिल्ली जमीन कुळाक दिवपाची. हो कायदो गोंयांक लागू जाल्लो जाल्यार कुळांक जमीन मेळपाची? गोंयांत इतले व्हडले भाटकार आसले? वेल्यान गोंयांत एका मुंडकारा कडेन चार भाटकारांच्यो जमनी आसल्यो. महाराष्ट्राचो कायदो गोंयांत लागू जाल्यार भाटकार फायद्यांत आसपाचे.
पूण गोंयांत जो कायदो केलो तांतल्यान फायदो जालोच जाल्यार तो राजकारण्यांचो. भाटकार आनी मुंडकार हांचे मदीं झगडीं लावन हे राजकारणी व्हडले भाटकार जाले. जमीन भाटकारा कडेन उरली ना आनी मुंडकाराकूय मेळ्ळी ना. हे राजकारणी नवे भाटकार जावन बसले. जाणें जाणें म्हणून कुळकायद्यांत लक्ष घालून आपूण मुंडकारांचो मसिहा जावपाचें नाटक केलें तो भाटकार जावन बसलो हो इतिहास. कोणेय मुद्दम अभ्यास करचो. आतां परत एक फावट कोणतरी नव्यान ह्या प्रस्नांत लक्ष घालूंक पळेता. पेडणेंच्यान सुरवात जाल्या. ह्या कायद्याक लागून आमच्यो जमनी भायल्यांच्या हातांत गेल्यात. उरिल्ल्यो तरी सांबाळून दवरपाचें कोणूय पळयत काय? काय दर एके वेंचणुकेंत तोच भंय घालून गोंयच्यो उरिल्ल्योय जमनी कोणाक तरी विकूंक लायतले?

अभय वेलिंगकार
9423884687