बाबा मोगाचे…..

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

बाबांची क्रेझ मात्तूय उणी जावंक ना. भक्तांचो आंकडोय देवंक ना. धर्मा कडेन जोडिल्ल्यान ह्या बाबां आड कोण सट करून उतरूय काडिनात.

गोंयकारांचो बाबाचेर काळजा सावन मोग. मागीर तो शिवोलेचो बाबा आसूं, शिरसयचो वा आनीक खंयचो. वादळ, वारें आयलें, भूंयकाप जालो तरी लोक कायम ताचे फाटल्यान रावतात आनी तोय तांच्या. मात बाबा सदांच रेक्त आसता अशें ना. आपूण देवमनीस मानता आसलो तरी ताच्याय हातांतल्यान चूक जाता. केन्ना गुन्यांवूय. शिवोलेच्या बाबा आड पुलिशेंत कागाळ जाल्या. तो हिंदूंचें धर्मांतर करून तांकां ख्रिश्चन (बिलीव्हर्स) धर्मांत व्हरता, ते खातीर अर्थीक हांयस दाखयता, असो आरोप जाला. हो बाबा, उदक काय खोबरेल तेल लावन लोकांक भिरांकूळ दुयेंसां पसून मुक्त करता. स्वता मात हाॅस्पिटलांत वचून अॅलोपथी उपचार घेतात, अशें विरोधक उलयतात. शिरसयच्या बाबाची उपचार पद्दत कसली ती लोकांक हालींच कळ्ळी. ताणें कुंडली दोश पयस करपाक 13 वर्सां पिरायेचे चलयेचे बलात्कार केला, अशें वैजकी तपासांत सिद्ध जालां. तोय बी ते चलयेचे आवय सामकार. आतां ताका आदलें कांयच याद जायना आसतलें. पुलीस म्हणटात, तो कांय उलयना. आंगांत भार आसतना आपल्या हातांतल्यान हें कृत्य घडलें, अशें फाल्यां तो सांगीतूय बी. नेमको कोणाचो भार येता, तें सांगून भक्तांच्यो भावना दुखयना जाल्यार पुरो. कारण ह्या शिरसयच्या बाबाचे भक्त खूब. चडश्यो बायलो. सूर्य उदेंवचे पयलीं ताचें देवस्पण सुरू जातालें, तें सूर्य पलतडी वतकच शांत जातालें, खंय. मात हो बाबा, स्वता मात अशांतूच उरतालो. तें ताणें कृतीन दाखोवन दिलें. भक्तांच्यो अडचणी सोडयता सोडयता तो स्वताच अडचणींत सांपडलो. तशें जातलें हें ताका घडये पयलीं कळूंक ना आसतलें. आतां देवस्पण न्हय, तर कायदो ताचो फुडार थारायतलो.
हालींच ह्याच स्तंभांत बरयिल्लें प्रमाण, भलायकेची कसलीय समस्या आयली काय मनीस सगल्या उपायां वांगडा देवस्पणूय करता. चड करून अंधविस्वास हे व्याख्येंत बसतां तसलें. शिवोले वा शिरसयच्या बाबा कडेन जाताली ती चडशी गर्दी ह्याच गटांतली. शिवोलेचें सगलें हायटेक. आॅनलायन, युट्यूब चॅनलाचेर बी. थंय कितें चलता, तातूंतलें चडशें भौसाक खबर आशिल्लें. मात, शिरसयचें घाडयेंपण पारंपरिक पद्दतीचें. भक्त सोडल्यार हेरांक ताची सुलूस लागूंक ना. पूण कांय गजाली लोकांच्या कानार गेल्यात ते प्रमाण थंय कुंडलींतले दोश पयस करपाक दादले, बायलो वताल्यो. हो बाबा प्रवचनूय दितालो. ताचे पयलीं जात्रा, काले, फेस्तांनी खेळणीं विकतालो. अध्यात्म म्हणल्यार ताका खेळणेंच दिसलें आसतलें. चलये वांगडा ताणें जें कितें केलें, ताचें समर्थन जावंक शकना. ताची ही सदचीच देवस्पणाची पद्दत काय ह्या गुन्यांवा फाटल्या आनीक कितें लिपलां, ताची पुलीस चवकशी करतलेच. ताचे पयलीं बाबाचो वायट अणभव आयिल्ल्या चलयां, बायलांनी आतां मुखार येवन पुलिसांक सहकार्य करपाची गरज आसा.
आमच्या देशांत बुवा, बाबागिरीक मरण ना. कांय बाबा तर पयशांचे राशींत लोळटात, दासी- सेवेकरी सरभोंवतणी घुटमळटात…. थोडे कारागृहांतूय पावल्यात. कितेंय आसलें तरी बाबांची क्रेझ मात्तूय उणी जावंक ना. भक्तांचो आंकडोय देवंक ना. धर्मा कडेन जोडिल्ल्यान ह्या बाबां आड कोण सट करून उतरूय काडिनात. तांकां उतरांनी उजरावपाचे असल्यो शिरसय सारक्यो घडणूक घडटकचूच. कारण तेन्ना भावना दुखपी लोक आपल्या बाबाच्यो करण्यो पळोवन घुंवळिल्ले आसतात.
‘नवसें कन्यापुत्र होती । तरि कां करणें लागे पती’, अशें संत तुकाराम बुवान म्हणलां. 17 व्या शेंकड्यांतलो हो विचार. पूण, संवसार 21 व्या शेंकड्यांत पावलो तरी आमी अंधश्रद्धेक वेंग मारून रावल्यात. अडचणीं, समस्या सगल्यांकूच येतात. देवस्पण करूंकूच जाय जाल्यार धर्मीक थळाचेर वच्चें, स्वताच्या देवाक, कुळदेवाक होरावचें. देव देव करचो, पूण श्रद्धेन. अंतस्कर्णांत अंधश्रद्धा दवरून न्हय. देवस्पणाक लागून दुसऱ्यांक आनी स्वताक कसलेंच अर्थिक, शारिरीक, मानसिक त्रास, लुकसाण जावचें ना हाचीय जतनाय घेवची.