मथुरेंतल्यान द्वारकेंत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायण

(उजो लागल्या उपरांत कृष्ण आनी बलराम भायर आयले जाल्यार तांकां थंयच मारून उडोवचे अशेंय जरासंधान फर्मायलें…. आतां मुखार…)

जालें! जरासंधाच्या सैन्यान सबंद मथुरेक उजो लायलो. राजवाड्यांत आशिल्ले कृष्ण आनी बलराम सादूर राविल्ले. काळोख पडटकच ते राजवाड्यांतल्यान पयलींच भायर सरून लिपून राविल्ले. राजवाड्याक उजो लायतकच जरासंधाचे शिपाय कृष्ण आनी बलराम केन्ना भायर सरतात ताची वाट पळयताले. पूण राजवाडो सबंद जळून ताचो गोबर जालो तरी तातूंतल्यान कोण भायर आयलो ना. तेन्ना कृष्ण आनी बलराम जळून मेले असो सैनिकांचो समज जालो आनी तांणी तशें जरासंधाक वचून सांगलें. कृष्ण आनी बलराम सोंपले, आपल्या जावयाच्या मरणाचो बदलो आपूण घेतलो हे खोशेन जरासंध दुसरेच दिसा आपल्या राज्यांत गेलो. थंय पावतकच ताणें आपल्या चलयांक, ‘तांच्या घोवाक मारपी कृष्णाक आपणें लासून मारलो’ ही बातमी मोठ्या अभिमानान सांगली. बातमी आयकतकच जरासंधाच्या चलयांच्या काळजांक थंडाय आयली.

जरासंध आपल्या सैन्याक घेवन मगधाक परत गेलो. पूण ताचे वांगडा आयिल्लो कालयवन मथुरेंतूच राविल्लो. ताचे सैन्य वचपाची तयारी करताले, इतल्यांत ताच्या सैनिकांनी खबर हाडली की कृष्ण आनी बलराम खंय तरी लिपून आशिल्ले आनी ते आतां आपलो रथ घेवन मथुरेतल्यान पळूंक लागल्यात.

कृष्ण आनी बलरामा वांगडा आनीक कोणून नाशिल्ले ते खातीर कालयवनान आपल्या सैन्याक मथुरेतूच रावपाक सांगलें आनी आपूण एकटोच तांचो फाटलाव करपाक रथ घेवन भायर सरलो. आपलो रथ ताणें कृष्ण गेल्ले दिकेन घेवपाक ताच्या सारथ्याक सांगलो. कृष्णाक कालयवन आपलो फाटलाव करता हे लक्षांत आयलें. आपलो रथ द्वारकेचे दिकेन व्हरचो सोडून ताणें तो उरफाटे दिकेन आमुडलो. कालयवनाचे सैन्य द्वारकेंत पावलें जाल्यार सगळ्या यादवांक त्रास जातले हें कृष्णाक खबर आशिल्लें. कृष्णान धरिल्ली वाट कोसल राज्यातल्यांन वताली. त्या राज्याचो राजा मुचकुंद व्हड योद्धा आशिल्लो. कालयवन सामको क्रूर आशिल्लो. ताचे आड झूज करप सोंपे नाशिल्ले ते खातीर कृष्णान मुचकुंद राजा कडल्यान मजत घेवपाची थारायली आनी रथ कोसल राज्याचे राजधानी वटेन आमुडलो. ते पळोवन कालयवनान लेगीत आपल्या सारथ्याक रथ ते वटेन व्हरपाक सांगलो.

मुचकुंद राजाच्या राजवाड्याकडे पावतकच कृष्णान आपलो रथ प्रवेशदाराचे कुशीकूच उबो केलो. कृष्ण आनी बलराम रथातल्यांन सकयल देंवले. देंवतकच कृष्णान फाटल्यान पळयले जाल्यार कालयवनाचो रथ सामको लागीं पाविल्लो. कृष्ण आनी बलराम मागीर थंयसरूच लिपून कालयवन फुडें कितें करता तें पळोवंक रावले. कालयवन थंय पावतकच ताणें कृष्णाचो रथ वळखलो. कृष्ण राजवाड्यांत भितर सरला आसतलो असो ताणें अंदमास केलो आनी तो प्रवेश दारांतल्यान भितर गेलो. आपूण येसर थंयच राव अशें ताणें आपल्या सारथ्याक फर्मायल्ले. राजवाड्यांत भितर पावतकच ताका मुचकुंदाच्या शिपायांनी आडायलो तें पळोवन कालयवनान तांका म्हणलें, ‘तुमी म्हाका कोण तो वळखतात? तुमच्या राजाक वचून भायर यो म्हूण सांगात!’ एका शिपायान ताका सांगलें, ‘राजा न्हिदला. ताची न्हीद पिड्ड्यार जाली जाल्यार ताका राग येता. तेन्ना तो उठसर ताची वाट पळोवची पडटली.’ तसो कालयवन चवताळलो आनी ताणें म्हणलें, ‘अरे वा! बरी युक्ती सोदून काडल्या! त्या कृष्णाक भितर लिपयला आनी म्हाका आडोवपाक सांगला? चल यो, म्हाका राजाची न्हिदपाची कूड दाखय’. अशें म्हणून ताणें त्या शिपायाची गोमटी धरली आनी ताका भितर व्हेलो.

भितर पावतकच ताणें पळयलें की एके खाटीर कोणतरी तकलेर पांगरुण घेवन न्हिदला. कृष्णान आपणांक फटोवपाक तकलेर पांगरुण घेतलां आली व्हिदित्ल्याचें सवंग करता अशें कालयवनाक दिसलें. ताणें शिपायाची गोमटी सोडून ताका धुकलून पयस उडयलो. मागीर ताणें न्हिदिल्या मनशाचेर एक खोट घाली आनी म्हणलें, ‘पळपुट्या, हांगा येवन हिदपाचे नाटक करता? चल उठ!’ तो न्हिदिल्लो मनीस मुचकुंद आशिल्लो. खोट बसना फुडें तो जागो जालो, तितले म्हणसर कालयवनान दुसरी खोट घालपाक आपलो पांय वयर उखलिल्लो.  मुचकुंदान ताचो तो पांय आपल्या दोनूय हातांनी घट्ट धरलो आनी तो घुंवडायलो तसो कालयवन सकयल पडलो. 

अनिल नायक

9049079789