फेक….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

तरनाटे दिसतात तशे सादे आनी फकांडेर समजनाका, केन्नाय पप्पा म्हणटा तें तिणें आज अणभवलें.!! व्वा!

वळेसर

यू कॅन कंट्रोल टू थिग्स, युवर वर्क एथिक्स अॅण्ड युवर एटिट्यूड अबावट एनिथिंग….

“समीर तूं मरे कला कुशलताय वगडावन बसलो हें सेर्त,  कितें तें पिशोल हातांत, ती स्टायल, तो बोर्ड. ताचेर रंगाचो मेळ. कलाकृती जणु  जिती- जागती मोनालिसा व्वा !!!  आनी तो ताळयांचो शिवोंर. शे… शे  बेठेच लावन घेतलें ते एआयचें पिशें.

“म्हातारे पोराक खंय गुडगुडे व्यसन “म्हणटात तशें  जाले रे!!!?

“हें पळय करचें आदीं चित, पावल सांबाळुन घाल. तुका खूब समजायिल्लो, पूण तूं वादळांत . हे  त्या OZ भशेन भारारभानच नाशिल्लें तुका. आमची उतरां तुका पिशेपणाचीं दिसतालीं “. 

“राव अजुन सगळें सोंपले ना, पापया  तकली शेणय नाका.” फ्लॅटार बडबड आनी एकामेकाची वाट कशी लागता सहज चर्चेचो विशय.

इतले मजगतीं आज्यान सांगिल्लें गडगडो,  मटको, कार्ताचो खेळ. एकच प्यालातलें पात्र. तळीराम सगळें रिल कशें घुंवडायिल्लें. सकाळींच उजवाड फ्लॅटभर पसरिल्लो. तांतूत मम्माची बडबड. सगले कशे मजेंत दीस  वताले. कोण दांत घांसचे आदीच च्या पिवन मेकळो, हेर दोग जाण मोटार सायकलीचेर आयिल्ले. सडसडीत येवन सोमतेच डायनींग टेबलार.

“मम्मा बेगीन, दी तुमचे ते फोव बरे जातात”  म्हणीत खावपाक मेजार फोंवांची वाट पळयताले.

कितें इतले सकाळीं तुका कोणे आपयलो रे “. म्हणत एकामेकाचीं फकांडां मारीत सुटिल्ले. थंय हॉलांत टिव्हीचेर ओल्ड सिनेमा तोय तरनाट्याचें झील पळयत बशिल्ले . फकत बडबडत एआय चर्चा, वाद संवादाचो वेळ, खेळ. एआयच्या आदारान संवसार जिखप शक्य. हाजेर चर्चा.

“आरे ! ! पूण हाका लागुन आमचे कुशळतायेचो गोबोर जातलो. जाणात, तुमी? गुळे जावन पडटले आमी. तकली मंद, सायकीक जावं येता. मेन्टली रिटार्टेड?

“तोंडाक येता तें पचपच नाका, सुवाद दवर. टिव्हीचेर नदर मार, सिनेमा. ओल्ड इज गोल्ड” चॅलेज घेवपाक भियेता म्हूण सांग. आदल्यांनी तेंच केलां!! “

इंग्लीश. OZ The great. Power. दोळ्यांवेलो हात काडचे आदीं मनशाचे कुडीचे दोन कुडके. पटना न्हय? पूण दोळ्यांक पट्टी बांदुन. फेकच न्हय. सगळ्यांक भूल घालता. हिप्नोटायज करता हो सिनेमा. कांय बायलांक उबारून लेगीत व्हेल्यांत,  सगल्या भांगरा शिंगरां सयत. पयशाचें  पाकीट पडलां म्हूण सांगतना खिणांत कोटाच्या बोल्सांतले पयशे नाच्च. भूल मारली. फेक.”हें पळय जेवणाचें ताट. जेव, हो पळय पापड खा. आनी अक्षरशा दोळे बंद तरी पापड खावपी हेर अजापीत हांसुन हांसुन पोट दुखपाचोच वेळ. मम्मा हेंच सांगताली.

“हाकाच  म्हणटात फेक बेठोच भुलयता लोकांक. भूल भूलैया. आतां अशे सिनेमा न्हय. आमकां अशो घडणुको सरळ दोळ्यां सामकार दिसल्यो तर अजाप कसलें? तेंच तें एआय कितें वेगळेपण. संवंसाराक भूल घालपाचीच कला.

OZ. सगळेंच फेक. तुमचे वागप. तरनाट्यांचें कांय जाणांचें वळण पळय. स्कुटर घेवन 

फास्ट स्पीडीन डब डब करुन सायलन्सर काडुन दवरुन  मोटार सायकल चलोवपाची उमेद.

जगपाचो खिण फकत आतां पुरतोच. खिणांपुरतोच. मोटारसायकल खांब्यार आपटल्यार खिणांत उसळचें. ते आदीं म्हणपाचें. “जिंदगी इक सफर है सुहाना यहाँ कल क्या हो किसने जाना”.

“आमकां शाणेपणा सांगता ,तूं कितें करता ?”. 

फकत मजेन खिण जगपाची इत्सा. असोच शेनवार  येता काय म्हूण  शांतनु वाट पळयता. 

होच तो फ्लॅट. एकटो न्हय. आदल्या दीसा सगळो प्रोग्राम  शिजिल्लो आसता.  कोणा कोणाक कितें कितें आवडटा ताची वळेरी तयार . . पयशाचो प्रस्न ना. सगळे जोडटात, पगार मेळटा म्हणल्यार नोकरी करतात. फकत  एक दीस सगळ्यांक रिलेक्स!! रांदप बंद. काम करी 

नासतना जेवण जेवचें दिसता.

“हाय गायस !!  कुल कुल चिल चिल यार” 

मम्मा आमी हें सदांच मागयनात, आमकांय खबर आसा. भायली खाणां बरीं न्हय. पूण “एक दीस मात्शें आमका एन्जाॅय करुंदी. तूं पयशे बी दिवं नाका, पूण हें खाल्यार अशें जाता,  तें जाता म्हूण आमची तकली खावं नाका प्लीज.”

“बरें, बरें. हांव कांयच उलयना. पूण हांव नाकात्रे न्हय. परत सांगता तुमकां हें बरें न्हय हें भायलें खाण. चिकन, नुडल्स, चायनीज, पहाडी, लॉलिपोप, फ्रेंच फ्रायज तुमचे भलायकेची वाट कशी लायता तुमका कळना. तीं तेलां!!?”

जालें परत सुरु? 

“ना, तशें म्हाका ओगी रावंक येता”. तें उलोवप सोपता थंय आसा.

“आरे.! त्या मोन्याल्या चलयेच्या एकांवटावेले पयशे काडले खंय”. ताच्याच घरचे बी आसतले कोणुय.”

“हय, पूण सद्या पयशे गेले. ते कोण दितलो ?”

“आमच्या एकट्याचो एकांवट हॅक केलो. केदो प्रोब्लेम केलो जाणा?”

“आरे, आर बी आय कहता है जानकार बनो सर्तक रहो”.

“कितें म्हूण आमचे पयशे दितात सेफ सेक्युर दवरपाक. तरी माथ्यार तलवार वयर लांबिल्ली दिसताच”

“बुडकुल्यांत घालुन रांन्नी कडेन पुरुन दवरताले तें बरें म्हणटा मम्मा”.

“हां हा. हां. हांसतच  रावले इश्ट, तांचे  सांगाता शांतनु. निमाणें एक मिनीट, मम्माक.

“हें पळय हांव एकच सांगता 20%  एआय म्हूण जिवीतांत आपणायात, पूण आमची बुनयाद सोडुन हवेंत म्हाल. 100% म्हाका मान्य ना”.

“विचार करुंया मम्मा, तरनाटी  पिळगी तुमच्या ह्या ल्हान रोंप्याक उदक, वारें आनी  गांवठी सारें घालुन शिंपपाचो यत्न करतली.”

आरे बाबा आॅनलायन मागयिल्लें खंय पावलें?

तरनाटे दिसतात तशे सादे आनी फकांडेर समजनाका, केन्नाय पप्पा म्हणटा तें तिणें आज अणभवलें.!! व्वा! 

– विजया असोळडेकार