भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ज्येश्ठ म्हणल्यार कितें? केंस धवे जावप? थरथरपी हात? दोळ्यांर वक्ल? खावप- पिवप उणें जावप? न्हीद उणी जावप? पिरायेची ज्येश्ठता आनी शिक्षण, अणभव, सेवेंतल्यान येवपी ज्येश्ठतेंत फरक आसता. जाण्टेंपण म्हणल्यार दुसरें भुरगेंपण म्हण्टात. पिराय वाडिल्ले जाण्टे आपल्याक अजूनय जाण्टेपणांत घुस्पून घेनात. तांच्या दोळ्यांत आशा आसता, तांचे दोळे उजवाडाची दिका. ते आपूण कार्यमग्न रावपी, दुसऱ्यांक शिकोवपी. आपले शिकवणेन हेरांची मानसिकताय बदलपी. ते कालचे गुरु, आयजय आसात. तांकांय शिकोवया, चुको जाल्यार दाखोवया, चुकीची जाणविकाय करुन दितना नितळ करुया, नितळ जावया. दुसऱ्यांक कितें तरी दिवप ही तांची निती, आयजय आसा पूण तांच्या भुरग्यांची नीत बदलता तेन्ना ते कालचें कुशीक दवरुन नव्याक आपणावपाक येवकार दितात. सादूर रावन तशें केल्यार जाण्टेपणांतय न्हीद बरी पडटा. ते सुस्त न्हय, मस्ती न्हय, ते वावरांत बुडून घेवपी, एकेच वाटेन वचून कोटी मेळयल्यार पन्नास टक्के समाजाक दिवपी. कित्याक दिसता तांचें कर्तृप समा ?
तें लखलखपी, तें लिकलिकपी, काळें, सावळें, धवें, तांबडेंय आसू्ं तें नितळ. त्या नितळसाणींतल्यान फुलपी फुलां नितळ आसतलीं अशें न्हय. तीं निळीं, पांचवी, भगवीं, जांभळीं, पारवीं, गुलाबी आसूंये. तातूंतले एकादरे उत्कृश्ठतायेची वाट धरपी, दुसरीं घरा बसूनय जोड हाडपी. उत्कृश्ठताय मेजल्यार तीं एकठांय जावन व्हडलीं, एकादरो उत्कृश्ठ आसूनय कांय ना मेळिल्ल्यान उत्कृश्ठतायेक चुट्टी लावपी. ती मानसिकताय घात करपी, धोंशी घालपी, विखुरपाक उमेद दिवपी. तातूंतय राजकारण आसचें ना अशें न्हय. तीच तर ज्येश्ठनीत, हेरांवांगडा आसपी, हेरांक बराबर घेवन वचपी, मातयेंत भांगर सोदपी, फुलांच्या निर्माल्याक भांगराळी जोड दिवपी उजवाती, मेणवातींतल्यान, फुडार पण्टेचो आसत.
ती पण्टी, पणती कोणाची? त्या राश्ट्रपित्या महात्मा गांधीजींची. घटनेचे शिल्पी डॉ.बाबासाहेब आंबेडकराचीं समानता, तीच शांती, तीच ज्येश्ठनीत. ते शांतींकायेंतल्यान मुखार सरपी संवसार शांतीचो, मायेचो आसतलो. ते शांती मायेंतल्यान बंदखणीचीं देवळां उगडटलीं, नवी दिका दिसतली.
ही ज्येश्ठनीत बरयतना अंदूचो शिक्षकदीस सुवाळो जालो. कुजीरा बांबोळेच्या डॉ. के ब हेडगेवार शिक्षण संस्थेचे मुख्याध्यापक विलास सतरकार हांकां राश्ट्रीय शिक्षण पुरस्कार मेळ्ळो ही धादोसकाय दिवपी खबर आयली. विलास हे आदले सभापती विश्वास सतरकार, विद्या गावडे हांचे भाव. घराबो सावयवेरेंचो, आमचे गुरु शशिकांत लक्ष्मणराव सरदेसाय हांच्या गांवांतलो. विलास, एक फकत शिक्षक न्हय, बरो गुरु, बरो समुपदेशक, गणिताचो शिक्षक. विलासान फकत हेडगेवार माध्यमिक शिक्षण संस्थेत क्रांती हाडलीच आमचे आवयभाशेक कोंकणीक नवीं दारां उगतीं करुन दिलीं. एकचित्तान फुडें वचत पावंड्या पावंड्यार येवपी आडमेळ्यांक पयस करत विद्यार्थ्यांक घडोवपी. विलासाक हुनहुनीत परबीं दितना ताकाय शिक्षणाचें नवें दार दिसत व्हय ? भुरग्यांचेर माया करपीच तितलोच शिस्तीचो. तीच तर ज्येश्ठनीत. आवय बापायची, भावा भयणीची, मनीसपणाची. विलास सर, तुजे उत्कृश्ठतायेक सलाम. असोच फुडें वच, बरें तें घे, बरें ते दी. विज्ञानाचे दिकेन वचपी, पयलींचे राश्ट्रपती ए पी जे अब्दुल कलाम हांची व्हडवीकाय सांगपी, विद्यार्थ्यांच्या आवय बापायकय जागोवपी.
ज्येश्ठताय एकादरे बेगीन येत, उसरां येत. ती येता तेन्ना बरेपण आपणावप, बदल करप, शिक्षणात नवें हाडपाकय ताचो आदार. दिसता भुरग्यावरी, चलता एक दोन करीत, दोळ्यांक वक्ल. इटस ऑल द वे विलास सर, यू आर वन द बेस्ट, अभिनंदन भुरगींय म्हण्टलीं. ताची नमळाय, तीच व्हडवीकाय, तीच शांतीकाय. विद्यार्थी थंय घडटले शिस्तीन, व्हड जातले, मळबाक हात लायतले तेन्ना तांकांय फाटीर शाबासकी दिवपी सांगतले, विलास सर आंबेडकर नितींतल्यान व्हड जाल्लो. समानतेची आंबेडकर नीत तीच तर ज्येश्ठनीत आनी नीती. तीय बदलपाक जाय तेंपाप्रमाणे कुरपणे घालत. बदल जाले तरी तें बोट कापून कोण उडोवंक शकना. एकलव्य द्रोणाचार्याची काणी वेगळेपणान सांगपाची तयारी करुया. व्हडा पड्ड्यार ल्हारां ल्हारां ल्हारां पळोवया. त्या ल्हारांचीं गणीतां व्हड, त्या ल्हारांचें पांखेय व्हड. आमचे शिक्षक आमचे गुरु, आमच्या वेवसायांतले सांगाती आमकां शिकोवपी. ते दीस गेले, ते कालचे शिक्षक गुरुय बदलले.
आयज तंत्रगिन्यानान बुडटना, चुको जाल्यार माफ करात, ल्हान जातात म्हान तेन्ना चुकोय जातल्योच, त्योय सुदरना जाल्यार निमणे घेराव, एक वाक्य हातबरपांतल्यान हजार वेळा येता तेन्ना सुदारपय जाता. हय आमी सुदारपी, आमी सुदारक. एकदां विलास सराक मेळपाक जायच अशें ना, ताचो तेंको विद्यार्थ्यांक धांवपाकय. तीच ज्येश्ठनीत. तुमची आमचीय.
सुहासिनी प्रभुगांवकार
9881099260
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
