सत्री आमची इश्टीण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भरपूर पावस आसूं वा कडक वत ती आपल्या वांगडा आसली की कसलीच चिंता आसना. केन्ना आमचे तकलेर छप्पर जावन तर चलताना आमच्या हाताक आदार म्हूण ती वांगडा आसता. आमी खंय वता थंय ती आमचे बरोबर येता. ती म्हणल्यार “सत्री”.
मिरग (पावस) लागीं पावलो की थोडें लोक पोरणीं सत्री भायर काडटात तर थोडे नवीन घेवपाक बाजारान वतात. बाजारान गेले की तरे- तरेच्यो सत्र्यो दिश्टी पडटात. मागीर ही घेवं काय ती घेवं अशें जाता… मनात गोंदळ सुरु जाता. पावस म्हणलो की दरेकाच्या हातांत सत्री दिसता. सत्री ही एकेच तरेची नासता. विंगड विंगड तरेची, वेग-वेगळ्या रंगाची, डिजायनाची, ल्हान मोठी…. सत्रेचीं हजार रुपां.
आदल्या काळांत लोक काळ्या रंगाचे आनी मोठे सत्रेचो वापर करताले. आजुनुय दादले काळ्या रंगाची सत्री वापरतात. हालींच्या काळांत बायलो आनी चलयो तर जायत्या रंगाचो, डिजायनचो, आकाराचो सत्र्यो वापरतात. ल्हान भुरग्यांक सुद्धा कार्टून, बावलो -बावली आसलेली सत्री जाय. तीं तसो हट्ट करतात. पावसाच्या ह्या दिसांनी सत्री घेतले शिवाय कोणूच भायर सरनात. केन्ना केन्ना इतलो व्हडलो पावस आनी वारों येता की सत्रेची वायट गत जाता. मागीर आमकां ती सांबाळपाक लेगीत जायना. पावसान भिजचेंच पडटा.
जायत्या लोकांक ल्हान आनी घडी घालपाक मेळटा तसली सत्री आवडता. कित्याक ती तांकां दप्तरांत, बॅगांत दवरपाक मेळटा. पावस लागता तेन्ना सत्री तो पावस आपल्या आंगार घेवन पावसाचे थेंब भोंवतल्याचे देगेक उडयता म्हूण आमी पावसान भिजपा पासून वाटावतात. जसो जसो काळ बदलत गेलो तशें सत्र्यांचे रुप बदल्लें. पूण सगल्यांकूच ती जाय. पावसाच्या दिसांनी ती तर आमची इश्टीण जावन मजतीक धांवता.