भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आर्विल्ली पिळगी असंवेदनशील म्हळ्यार ते नदरेन वेव्हारीक आसा. ज्येश्ठ नागरीक स्थावर मालत्तेंत फुडले पिळगेचो फुडार लक्षांत घेवन गुंतवणूक करतात, जाल्यार सद्याची पिळगी ताचें उरफाटें वागतात. आदले पिळगेन, भुरग्यां खातीर आनी नातरां खातीर लेगीत व्हड घरां बांदलीं. चडशा जेश्ठ नागरिकांनी जिणभर जोडिल्ले सगले पयशे फुडले पिळगेचो विचार करून खर्च केल्लो आसता. हो सिनियर केन्नाच लांब भोंवडेर, वा विदेशांत लाखांनी रुपया खर्च करपाक गेल्लो आसना. भुरग्याच्या पर्जळीत फुडाराची मोख दवरुनूच पयशे जोडटा. काटकसर करून बँकेंत बचत केल्ल्या पयशांचो फ्लॅट घेता ना जाल्यार शारांत रावल्यार गांवांत घर बांदून जमीन विकती घेता, पूण स्वता खातीर हें सगलें कांयच उपेगाचें आसना.
भुरग्यांक आधुनीक शिक्षण दितात जें फक्त आनी फक्त नोकरी प्रधान आसता. खंयचीच शाळा, भारतांत तरी वेवसाय, वेवसाय उत्पादन प्रधान उद्देग कसो करचो तें शिकयना. दोतोर जावपाक भुरगेपणांतल्यान सुमार एक कोटी रुपया खर्च येता फुडें तें परत मेळोवपा खातीर चडशे नवे दोतोर (दोतोरकी म्हणल्यार सेवा) वेवसाय न्हय तर धंदो करतात. देखून वखदां आनी उपचार ह्या दोनूय मळार भ्रश्टाचार आनी घोटाळे चलतात.
10,000 मदलो एकलो अभियंतो जाले उपरांत उत्पादन उद्देगांत वळटा. उरिल्ले 9999 अभियंते फक्त हेर शारांनी वा विदेशांत चड पगार दिवपी नोकरेक प्राधान्य दितात. उपरांत पांच ते सात कंपनीं थीर जाय मेरेन बदलत रावतात.
नव्या पिळगेची हांगासरले मालमत्तेंत कसलीच आवड ना. कारण ते आपल्या मूळ गांवांत राबितो नाशिल्ल्यान दुसऱ्या शारांत वा विदेशांत राबितो केल्ल्यान मूळ गांवांतल्या स्थावर मालमत्ते भितर तांचो हीत संबंद उरना. घर, जमीन, जुमलो पळोवपाक आनी ताची जतनाय घेवपाक वेळ मेळना. आनी तांकां तातूंत कसलीच आवड वा ताचेर निश्ठा लेगीत आसना! मागीर आवय-बापायच्या मरणा उपरांत कांय भुरगीं जमीन आनी घर विकून पयशे घेवन पयस वतात. विदेशांत रावपी जायतीं भुरगीं आवय-बापूय जिवे आसतना, वेळ ना अशें म्हणत घरा येवपाचें टाळटात. पूण आवय – बापूय संवसाराक अंतरतकच हांगाचे सगलें अर्थीक खातें निवळावपाक देड म्हयनो सुटी मेळटा हें कडू पूण सामकें सत्य.
हे ज्येश्ठ नागरीक, आदले पिळगे भशेन आपल्या भुरग्यां खातीर भांगर-रुप्याचे अलंकार दवरतात.
नवे पिळगेक फक्त पयशे जोडप आनी पयशे खर्च करप कळटा! पूण तांकां जोडपाच्या लायकीचे केले ताचें नवे पिळगेक तांचो अणभव, तांचो हीत, तांचो मोग, तांची निश्ठा हाचे विशीं कर्तव्य ना.
जें आमकां मेळ्ळें ना, तें नवे पिळगेक मागचें पडचें न्हय हाची जतनाय घेवन तांचे तांकीन भुरग्यांक उच्च शिक्षण दितात. पूण जायते वरिश्ठ लोक आपले फुडले पिळगेक जाय ते बरे शिश्टाचार दिवपाक उणे पडटात अशें म्हजें स्पश्ट मत. मेले उपरांत संपत्ती हांगाच उरतली. फुडले पिळगेक ती आलायत्या गिरेस्तकायेचें मोल कळचें ना. कारण रुपयाचें मोल उणें जायत आसा. तुमचो कालचो हजार रुपया आयच्या एक रुपया इतलो. फुडले पिळगे खातीर आपल्याक सूख बळी दिवचो न्हय. तुमी तांकां जोडपाक योग्य केल्यात. ते आपलें जिवीत जगतात. तुमचें जिवितय जियेवचें!
सुदिन वि. कुर्डीकार.
8275425404
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
