तूं कोण हें सारकें बरें वळख

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमचे पुराय जिवीत म्हळ्यार ‘म्हजे हावेस, म्हज्यो गरजो आनी म्हजीं सपनां’ हांचे भोंवतणी घुंवता. आपणा पुरतोच विचार करप हें जैत, सूख आनी उदरगत हीं प्राप्त करपाच्या मार्गा वयलें सगळ्यान व्हडलें आडमेळें आसा.

अध्यात्म हो आतां मेळत ताच्या तोडांत घोळणारो शब्द जाला. पूण खुबश्या जाणांक ताचो सारको बरो अर्थ कळना. अध्यात्माक तुजी जिवीत- शैली, वेवसाय वा शिक्षण हांचे कडेन कसलेच देणें- घेणें ना. तो तुज्या खरेल्या व्यक्तीमत्वाचो हारसो जावन आसा.

तुजी कूड, चित आनी बुदवंतकाय हे तुजे भौतीक थर; ती तुजी मुस्तायकी कशी. खरेलो तूं म्हळ्यार तुजो आत्मो, जेन्ना तू खासा आत्मो समजता, भौतीक घटक समजना तेन्ना तूं खऱ्या अर्थान अध्यात्मीक जाता. तुका आत्म्या विशी कांयच खबरना. देखून तूं खासाक कूड, चित्त आनी बुदवंतकाय समजता. मनीस जसो येवजीता तसो तो जाता. हाका लागुन बळिस्ट, सगलो व्यापी, भोवशक्तीमान अशा आत्म्याक तूं नाशवंत, सिमीत आनी परावलंबी वस्तू कशी देखता- तूंच आत्मो हें घट्ट मतीन धर. मागीर तू म्हाबळिश्ट जातलो. 

सूत्र अशें आसा : मनीस – आस = देव. आमका सगळ्यांक आशा आसात. पूण जितल्यो म्हूण आमी त्यो भागयतात तितल्यो त्यो अदीक निर्माण जातात. सत हें की आशेक जिवितान जयपत ना. तुका जें फावता तेंच तुका गावता. जें तूं इत्सीता तें न्हय. आध्यात्म तुजी पात्रताय वाडयता, जेन्ना तूं तुज्या भितरल्या अव्यक्त शक्तीक चैतन्यमय करता तेन्ना तुजी पात्रताय वाडटा. जस- जसो तूं उचेत्या पांवड्यांचेर पावता, तसतश्यो तुज्या लहान- सान इत्सांची आपसूक पुर्तताय जाता. देखून अध्यात्मीक जातकूच तुका ह्या जगांतलें जायतें कितें मेळटा. अध्यात्म तुका पारलौकीक पांवड्यार व्हरता. थंय मागीर पुराय जग तुज्या ताटांत आसता!

सामान्या भायलो खेळगडो जावूंक जाय जाल्यार एखाद्या खांप्या फुटबॉलपटूक लेगीत खेळाचे नेम खबर आसप गरजेचें आसा. हेच भाशेंत वेदांत तुका ह्या जिवीत रूपी खेळाचे नेम शिकयता. येस हातासपाक, सुखी जावपाक आनी तुजे भितरती लिपिल्ली ताकद जाणा जावपाक हें गिन्यान सामकें गरजेचें आसा. अर्विल्ल्या काळांत आमी सुवार्थी आनी आत्मकेंद्रीत जाल्यात. आमचे पुराय जिवीत म्हळ्यार ‘म्हजे हावेस, म्हज्यो गरजो आनी म्हजीं सपनां’ हांचे भोंवतणी घुंवता. आपणा पुरतोच विचार करप हें जैत, सूख आनी उदरगत हीं प्राप्त करपाच्या मार्गा वयलें सगळ्यान व्हडलें आडमेळें आसा. आमी कित्या खातीर काम- धंदो करतात, फक्त पयशे करप हेंच आमचें ध्येय व्हय? तशें जाल्यार आमीं केवळ सामान्य मनीस जातात. व्हडले- व्हडले जैतीवंत उंचेल्या हावेसां खातीर आपणाले जीव अर्पण करतात. डॉन ब्रॅडमन हो दुडवां खातीर क्रिकेट खेळनासलो. उस्ताद बिसमिल्ला खान हाका संगीत म्हळ्ळ्यार आपणाको जीव की प्राण आसलो. आयन्स्टायन जाल्यार भौतिकशास्त्रांत पुरायपणान बुडलेलो आसताली. पारलौकिकता (transcendence) प्राप्त करपाक भागीरथ येन्नांची गरज आसता. जाका Flying Scotsman म्हण पुराय संवसार वळखता त्या एरीक लिडेलान ऑलिंपीक सर्तींनी कितलींशींच भांगरा पदकां जोडल्यांत. ताचे तत्वगिन्यान सादें- सरळ आसलें. तो म्हण्टालो, ‘देवान म्हाका धांवपा खातीर निर्मिला आनी हांव देवा खातीर धांवतलो !!’ ताणें खेळांनी निरमिल्ले उच्चांक मोडप भोवच कठीण आसलें. तो अजिंक्य आसलो.

वेदांत आत्मनिर्भर जावपाक मदत करता. हाचो परिणाम म्हूण मागीर मोलादीक संबंद जुळटात. एखाद्या वाली वरी तूं परावलंबी आनी कश्टी जीण जियेवं नाका. उरफाटे एखाद्या भव्य वडाच्या रूखा वरी तूं विशाल आनी मेकळी जीण जिये. कसल्योन्य अटी, अपेक्षा, निर्शेवण्यो आनी कोडसाणी बगर तूं हेरांचेर मोग करीत राव. वेदांत बुद्धीमत्ता विकसीत करता आनी विचारांक स्पष्टताय दिता. तुका जगपा फाटलो उद्देश कळटा आनी तो साकार करपाक तूं निर्धारान आनी तळमळीन वावुरता. तुजें व्यक्तीमत्व उत्तुंग जाता.

ह्या संवसारांतती जण एक गजाल सरता. कूड जाण्टी जाता आनी मरता. व्हडा कश्टांनी पुंजयल्ली तुजी संपत कांय खिणां भितर ना जावन वता. नातीं- गोतीं कालांतरान शेणून वतात. प्रस्थापीत अनुमानां बदलतात. हें परिवर्तन तुका भेश्टायता आनी खंती करता. फक्त तुजे भितरलो आत्मो शाश्वत उरता. तो आदीं तसोच आसलो, आतांय तसोच आसा आनी फुडाराकूय तसोच उरतलो.

तूं जेन्ना खासाक आत्मो समजता आनी त्या शाश्वता भितर आलाशिरो घेता, तेन्ना जगांतले कसलेच चड- उतार तुका बादनात. जगांतल्या बदलांक लागुन तूं थतरवितर जायना. कारण तूं तांचेर निंबून ना. तूं कितल्यान खोशी आसता आनी ही तुजी खोस कोणूच झोमुन घेवंक शकना. तूं बळिश्ट, सुखी आनी मुक्त आसता.

(मूळ लेखक- जया रोव)

प्रदीप लवंदे