भोंवडेंचो उद्देश सफल जावचो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयज 6 आॅक्टोबराच्यान कांय मंत्री राज्याची भोंवडी करतले. आदल्या तेंपार बऱ्याच लोकप्रतिनिधींनी हो उपक्रम चालीक लायिल्लो. ताचे भायर जनता दरबारूय भरताले. आतांय मुख्यमंत्र्यां सयत कांय लोकप्रतिनिधी सप्तकांतल्यान एक दीस लोकांच्यो समस्या आयकून घेतात. मात, हें तांच्या मतदारसंघां पुरतें मर्यादींत आसता. आमदार आसल्यार एकवेळ समजूं येता, पूण मंत्री हो सगल्या राज्याचो. ताणें मतदारसंघा पुरतो रावनासतना पुराय राज्याचो विचार करपाक जाय. आयच्यान मंत्री राज्य भोंवडेर वचपाचे आसात, तांकां तांचे मतदारसंघ दिवंक नात, ही बरी गजाल. आपल्या खात्या संबंदी जाणून घेवपाचेर तांणी भर दिल्यार बरो. लोकांच्यो समस्या, मागण्योय आयकुच्यो. त्यो चडश्यो वैयक्तीक आसल्यो तरीय!
आमदार, मंत्री आपापल्या मतदारांक मेळटात, तेन्ना चडशे लोक स्वताचींच कामां घेवन येतात. तींय नोकरी, कंत्राट, वेवसाय हे संबंदीच. नाजाल्यार क्लब, देवळाक देणगी वा कोणा आड कागाळ. हीं उतरां आसात एका मंत्र्याचीं, 25 वर्सां पयलींचीं. सामाजीक कामां घेवन येवपी लोक खूब थोडे, अशेंय तांणी सांगिल्लें. आयज सावन भोंवडी सुरू जाता, त्या वेळार गांवच्यो समस्या लोकांनी मंत्र्यां सामकार मांडच्यो. खास करून संबंदीत मंत्र्यांच्या खात्याचेर. तांणी फाटले खेप आस्वासनां दिल्यांत जाल्यार ताची याद तांकां करून दिवची. मात हें करतना कांय ग्रामसभांनी जाता तसो विरोधा खातीर विरोध करचो न्हय. तशें केल्यार ज्या उद्देशान ही भोंवडी आयोजीत केल्या तो हेतूच सोंपतलो.
गांवांच्यो कांय समस्या आसतात. पंचायत, पालिका पांवड्याचेर त्यो सुटाव्यो जाताच अशें ना. तांचे कडेन मंत्र्यांचें लक्ष ओडचें पडटलें. वीज, उदक, कोयर, रस्तो, भलायकी, बेकारी, येरादारी, गुन्यांवकारी हे विशय अश्वत्थाम्या परस चिरंजीव आसात. आमच्या देशांत सगल्यांत चड समस्या हांगांच लिपिल्ल्यो आसात. त्यो सुटाव्यो करूं येता, पूण तशें केल्यार जायत्या जाणांचीं बोल्सां बंद जातलीं. सामान्य लोकांक सतावपी समस्या सुटाव्यो करपाक कितें करूं येता, तेंय संबंदीत लोकप्रतिनिधी मुखार मांडल्यार चड बरें. फावो तितलें उदक मेळना. लायटीचो आपालिपा, रस्त्यांचे दुर्दशा, वाडिल्ली बेकारी आनी ताका लागून वाकड्या मार्गार चलपी तरणाटे, गुन्यांवकारी, मनाक येता तेन्ना दांडी यात्रेर वचपी बशी, रस्त्या कुशीक कोयराच्यो राशी मारपी बेजापसालदार लोक, बारीकसारीक कारणां वयल्यान आपल्या दुयेंतीक जीएमसींत धाडपी भलायकी केंद्रां …. आनीकूय सामाजीक समस्या आसात. मनांत जें कितें आसा, ते सांगचें, लेखी निवेदनूय दिवचें.
ह्यो भोंवड्यो सोंपतकच लोकांनी जें कितें सांगलां, ताचेर उपाय जायनात जाल्यार सगलें कितें मातये भरवण जातलें. 15 दिसां भितर लोकांक बदल घडिल्लो दिसलो जाल्यार ह्या उपक्रमाचें सार्थक जातलें. आयच्या मोबायल युगांत खरें म्हणल्यार अशो भोंवड्यो करपाची गरज ना. कारण प्रत्येकाच्या हातांत मोबायल फोन, दरेका घरांत संगणक आसा. घराघरांनी दोन ते चार गाडयो आसात. लोकप्रतिनिधीं कडेन संपर्क करप वा पर्वरी सचिवालयांत, सरकारी खात्यांनी वचप सहज सोंपें जालां. तरीय हे भोंवडेची गरज पडल्या, हाचो अर्थ खात्यांच्यो समस्या संबंदीत मंत्र्यां मेरेन पावनात. खात्याची स्थिती कितें आसा, तें गांवांतल्या पंचायती, नगरपालिकांक चड बरी खबर आसता. ते वयर मेरेन कांयच कळयनात काय? खात्या विशींची समस्या पळोवन, आयकून जाले उपरांत, ‘खायात, पियात, मजा करात’, संस्कृताय गांवांनी रुजपाक लागल्या, तिचेरुय एक नदर मारची. सध्या दर्या वेळांचेर कितें चल्लां तें वेगळें सांगपाक नाका. दिसाळ्यांनी छापिल्ल्यो खबरो वाचल्यार तें कोणाकूय कळटा. गांवांतल्यो जमनी विकपाचेय प्रकार नेटान चालू आसात. समाज जागृत रावल्यार गांवांतल्यो सगल्यो समस्या कळूं येता. सगले कडेन मंडळां, गट, क्लब, समित्यो आसात. आमच्या मनशां आड कशे उलयतले? कोण रागार, फुगार जालो जाल्यार आमचें लुकसाण जातलें, हो भंय मनांतल्यान काडून उडोवन तांणी मेकळेपणान गांवाच्या बऱ्या खातीर उलोवपाक जाय. भिवपाची गरज ना.
मंत्र्यांनी भोंवड्यो सुरू केल्यात, आतां विरोधकांनीय मतदारसंघ वांटून घेवन गोंयकारांच्या मनांत कितें खदखदता तें जाणून घेवचें.