नव्या वर्सांत उमेदीन फुडें वचुंया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

बदल हो सैमाचो एक नेम. आमी फकत त्या नेमा प्रमाण नव्या वर्साक येवकार दिलो. एक उत्सवी भारतीय लोकमन जावन
नव्या विचारांक, नव्या संकल्पाक येवकार दिवपाची सदांच उमेद आसता. नवें वर्स म्हटलें की ताच्या येवकारा वांगडा संकल्प लेगीत प्रवाहान आयले. दरेकल्याची नव्या वर्साक येवकार दिवपाची पद्दत वेगवेगळी आसता. हो ताचे खोशयेचो आनी समाधानाचो एक भाग.
तुमी तुमच्या घरांत, देवळांत दिवो पेटोवन कुटुंबा सयत नव्या वर्साक येवकार दितात काय बार- रेस्टॉरंटांत सोरो पियेवन रस्त्यार बोवाळ करून भोंवतात? समाजीक जाणविकायेन उमेदीच्या वातावरणांत नव्या वर्साक येवकार दिवप ही सगळ्यांची इत्सा. कांय अस्तंती देशांचें कुड्डें अनुकरण वा नक्कल करपाच्या नांवान आमी आमचे संस्कृतायेचीं खाशेलपणां विसरतात आनी जिणेचे रचणुकेक फावो अशी कृती करीनात. हाचेर गंभीरतायेन विचार करपाची गरज आसा.
‘थर्टी फर्स्ट’ मनोवपाक बियर बार आनी पार्ट्यो करपाक सरकारानच परवानगी दिल्या, देखून नव्या वर्साचे पयले सकाळीं फांतोडेर मेरेन मजा करपाचें चित्र दिसलें. महाराष्ट्रांत तर सोऱ्याचेर बंदी घालपाचे मागणेचेर कांय गटांनी भर दितनाच रातभर सोरो पिवपाक परवानगी दिली. हें समाजाक आनी राश्ट्रहिताक कितलें योग्य आसा, हाचेर सगल्यांनी विचार करूंय फावो. अर्थांत, नवें वर्स मनोवप हो गुन्यांव न्हय, पूण तो मनयतना दुसऱ्यांक त्रास दिवचो न्हय, हाची जतनाय सगल्यांनी घेवपाक जाय. कितल्या जाणांनी घेतली ती? नव्या वर्साक येवकार वा सण म्हणल्यार पिवप आनी जाय तितलो व्हडलो आवाज करप, लावड स्पीकर वा डीजे घालप, बायलांक त्रास करप असो न्हय. ह्यो गजाली मतींत दवरून वर्साच्या निमाण्या दिसाचो आस्वाद घेवंक जाय.
प्रारंभ म्हणजे सुरवात. फाटल्या वर्साच्यो बऱ्यो- वायट गजाली विसरून, नव्या सुर्योदयाक नमस्कार करून नवे संकल्प सोडप, आपलें निश्चीत धोरण थारावप, देश आनी संस्कृतायेचो अभिमान धरप, सत्य उलोवप आनी नवे उर्बेन, नवे उमेदीन काम सुरू करप म्हणल्यार नव्या वर्साक येवकार दिवप. ते खातीर नवे वर्साच्या निमतान कितें तरी बरें करपाचो संकल्प आमी सगळ्यांनी करपाक जाय. राज्यांतच न्हय तर देशांतले मुठभर शेतकार सोडल्यार हेर शेतकार हलाखीचे अवस्थेंत आसात. तो निर्शेतकच आत्महत्या करपाक ताका प्रेरणा मेळटा. हे अवस्थेंत जगतना, मद्यपानांत घुंवडावचे परस ताका आदार करपाचो संकल्प करप सदांच बरें. सरकारा वांगडाच हे विशीं आमी लेगीत विचार करपाक जाय.
सद्याच्या विज्ञानाच्या आर्विल्ल्या युगांत मनीस खूब फुडें सरला. पूण, ह्या प्रगतीच्या वातावरणांत, एक निर्जीव यंत्रा भशेन, भोंवतणचे परिस्थितीचो कसलोच विचार करिनासतना तो आपलो सुवार्थ आनी नैतीक मुल्यां चिड्डुवपाक लागला. संवेदनशीलताय, मनीसपण हीं उतरां ताच्या कोशांतल्यान ना जाल्यांत. न्हय तीं ताणेंच धांवडावन घाल्यांत. आतां नवें वर्स आयलांच, आयजूच मनीस म्हणून जगपाचो संकल्प करूं येता आनी मनीस म्हणून आपले तांकी प्रमाण गरजेवंतांक मजतीचो हात दिवं येता.
ल्हान- ल्हान संकल्पांचो फुडाराक व्हड फायदो जाता. ते खातीर स्वता आनी तुमच्या इश्टां खातीर जिवीत गिरेस्त आनी अर्थपूर्ण जावपाक कांय संकल्प करपाकूच जाय. फाटल्या वर्सा घडिल्ल्या बऱ्या- वायट गजालींच्या यादींनी मनांत त्रास जाता जाल्यार नव्या वर्सा विशीं तितलोच भंय निर्माण जाता. पूण, ‘जुने जाऊ द्या मरणा लागुनी.. जाळूनी किंवा पुरूनी टाका’ हे केशवसुतांचे कवितेचे ओळी प्रमाण सगळ्यो न्हयकारात्मक भावना पयस करून नव्या वर्सांत नवे उमेदीन मुखार वचूंया.
काळ बदललो तरी कांयच जायना, पूण विचार बदलल्यार समाज बदलता. तर ह्या नव्या वर्सा आमच्या विचारांत आनी वागणुकेंत सकारात्मक बदल करपाचो संकल्प करुया.

श्रीपाद टेंबे
9158088042