कठोर न्यायांतल्यान समाज सुदारणा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन – 81

तुकाराम महाराजान आपल्या अभंगांत एक खूब खोल तत्त्व सांगलां –

न करितां निगा न काढितां तन ।

कैंची येती कण हातासी ते ॥

शेतकारान पीक रोंवन ताची जतनाय घेना जाल्यार, नडणी करीना जाल्यार ताका धान्य मेळचें ना. समाजीक जिणेकय होच नेम लागू जाता. अन्याय, वायटपण, गुन्यांव बंद जाले नात जाल्यार ते तणावरी वाडत रावतात आनी समाजाचें पीक नश्ट करतात.

दुसऱ्या म्हाझुजा उपरांत संवसार हालिल्लो. लाखांनी लोकांक मरण आयिल्लें, होलोकॉस्टांत ज्यू लोकांचो अमानवी खून आनी झुजाचे भयानक गुन्यांव — सगळ्या संवसाराक धक्को बशिल्लो. प्रस्न असो आशिल्लो, इतल्या व्हड गुन्यांवाक खंयची ख्यास्त दिवची?

त्या वेळार संवसारांतल्या मुखेल देशांनी संयुक्तपणान न्युरेंबर्ग चांचण्यो सुरू केल्यो. नाझी जर्मनींतल्या व्हड फुडारी, लश्करी अधिकारी आनी मंत्र्यांचेर खटले चलयले. तांणी केल्ल्या गुन्यांवांचे पुरावे संवसारा मुखार मांडले.

जायत्या आरोपींक जल्मभराची बंदखण, कांय जाणांक मरणाची आनी कांय जाणांक खर ख्यास्त फर्मायली. हो न्याय फकत ख्यास्त दिवपा खातीर न्हय, तर पुराय संवसाराक संदेश दिवपा खातीर आशिल्लो —

“अमानवीय कृत्यां करपी मनशाक ख्यास्त नक्कीच मेळटा. सत्ता, पद, पयशे कोणाकूच कायद्या परस वयर दवरीनात.”

ह्या खर न्यायाक लागून आंतरराश्ट्रीय मानवी हक्क, झुजाच्या गुन्यांवांचेर कायदे आनी संवसार सुरक्षीत दवरपा खातीर संस्था स्थापन जालीं.

शेतकार तण काडटा तेन्ना पिकां फुलतात, तशेंच न्युरेंबर्गच्या खर न्यायान फुडल्या पिळग्यांक शांतताय, मनीसपण आनी कायद्याचो सन्मान मेळ्ळो. त्या वेळार गुन्यांवकारांक सोडून दिल्ले जाल्यार “कितें जालां, आसूं तें” जाल्यार फुडाराक आनीकूय भयानक झुजां जावपाचीं.

घरांत, शाळेंत आनी ऑफिसांत चुकीची वागणूक आमकां दिसता. जर आडावंक ना जाल्यार ती एक संवय जाता. वाडटा. येरादारीचे नेम मोडपी मनशाक पुलिसांनी दंड दिलो ना जाल्यार तो दुसऱ्या दिसा आनीकय धोक्याची गजाल करतलो. भ्रश्टाचाराचेर आमी दोळे धांपले जाल्यार तो पातळटा आनी समाजाक लुकसाण करता.

अन्याय खरपणान थांबयल्यारूच समाज शुद्ध उरता अशें न्युरेंबर्ग ट्रायल्स सारकिल्ल्या इतिहासीक उदाहरणां वयल्यान दिसून येता. अन्यायाक ख्यास्त दिवप ही फकत गरज न्हय, तर फुडल्या पिळग्यांक सुरक्षीत फुडार दिवपाचीय जापसालदारकी.

देखून सगळ्यांनी थारावचें पडटलें – वायटाक वायट म्हणून थांबोवप हीच खरी समाजाची राखण.

– ह भ प देवदत्त दिगंबर परुळेकर