भांगरभूंय | प्रतिनिधी
चिंतन 44
जें मनांत ना तें लागीं आसून लेगीत ताचो कांयच फायदो ना, जशें वासरू व्हड जातकच गाय ताचे कडेन चड लक्ष दिना.
तुकाराम महाराजांचें हें वचन म्हणल्यार, प्रत्यक्षांत आमचे दिसपट्टे जिणेचो आरसो. आमी चड करून नात्या मुखार, वस्तू मुखार वा संदी मुखार लेगीत उबे रावतात, पूण मनांतल्यान जोडप जायना. मागीर तें सगळें लागीं आसून लेगीत पयस दिसता.
एका इश्टा कडेन सगळें आशिल्लें – मोगाळ कुटुंब, बरी बायल, सोबीत घर. पूण ताचें मन मात सतत मोबायल फोन, सोशल मिडियाचेर गुंथिल्लें. ताची बायल ताचे कुशीक बसून उलयताली, ताचो पूत ताका खेळपाक ओडटालो, पूण ताका त्या गजालींनी रूचीच नाशिल्ली. मागीर प्रस्न असो – मन घरांत, कुटुंबांत, सोयऱ्यांमदीं ना जाल्यार खरे नातें कशें जियेवंक शकतले?
शाळेंत इतलीं भुरगीं आमकां दिसतात. शिक्षक दर दिसा शिकयतात, हातांत पुस्तकां आसतात, ट्युशन आसता, पूण तांचें मन अभ्यासांत ना. तर ताचो परिणाम कितें? पुस्तकां आसलीं तरी तांकां गिन्यान मेळना. दुसरे वटेन वायट परिस्थितींतलें भुरगें, पुस्तकांची तान लागिल्लें, दिसान दीस एका नोटबुकाचेर शिकता आनी उपरांत दोतोर जाता. थंय अंतर ना, मन आसा.
एका वेवसायिका कडेन खूब पयशे आशिल्ले. तो दर दिसा नवे गॅजेट्स घेतालो, म्हारग गाडयो बदलतालो. पूण ताच्या मुखामळार समाधान नाशिल्लें. कारण पयशे लागीं आशिल्ले, पूण मन समाधाना कडेन वळूंक नाशिल्लें. दुसरे वटेन गांवांतली एक जाण्टी आजी दर दिसा सकाळीं भजन गायताली आनी तिच्या दोळ्यांतलो शांत हांसो खंयच्याय भांगराच्या कांकणां परस चड मोलादीक दिसतालो.
आमी केन्ना थांबून स्वताक विचारतात काय – खरेंच म्हजें मन खंय आसा? जें म्हजे लागीं आसा ताची म्हाका जाणविकाय आसा? काय लागीं आशिल्लें सोडून पयस आशिल्लें सतत सोदतां?
तुकाराम महाराज म्हणटात – मन ना जाल्यार लागीं आसूनय कांयच फायदो ना. देखूनच खरें लागसारपण मनाचें आसता, अंतराचें न्हय.
मागीर आयच्यान थोडो वेळ घेयात.
कुटुंबा वांगडा बसात, इश्टां वांगडा हांसात, एखादें पुस्तक वाचात, स्वता कडेन गजाली मारात. कारण तुमच्या मनांत जें आसा तेंच खऱ्या अर्थान आपल्या लागीं आसता.
– हभप देवदत्त दिगंबर परुळेकर
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
