खरें उलयात, हरी मेळयात!

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन – 39
आयज आमी एका भोव म्हत्वाचे आनी सादे गजाली विशीं उलोवपाचे आसात, जी आमकां जायत्या वर्सां आदीं व्हड संत तुकोबाराय हांणी सांगल्या. ताच्या अभंगांतल्यो ह्यो ओळीं तुमी आयकल्यांत आसतल्योच :

खरें बोले तरी । 

फुकासाठीं जोडे हरी ॥

ऐसे फुकाचे उपाय । 

सांडूनियां वांयां जाय ॥

आमी फकत जिवीतभर सत्य उलोवपाचें व्रत पाळ्ळें जाल्यार मागीर आमकां देव फुकट मेळटा. पूण अशे सोंपे उपाय सोडून लोक आपली जीण फुकट वगडायतात. सत्य उलोवप ही फकत आध्यात्मिक शिकवण न्हय, पूण जिणेचो एक सादो आनी प्रभावी नेम. खरें उलोवप म्हणल्यार फक्त फट उलोवप न्हय, तर आमच्या विचारांत, उतरांनी आनी कर्तुबांत प्रामाणीक रावप.

महात्मा गांधी आनी तांची प्रामाणीकपणाची शक्त.

महात्मा गांधीजी विशीं आमी सगळ्यांनी आयकलां. ताxचो जिणेचो प्रवास सत्याचेर आदारिल्लो. भुरगेपणांत ताच्या शिक्षकान सुचोवण्यो दितना लेगीत ताणें दुसऱ्या विद्यार्थ्याची काॅपी करून जाप दिवपाक न्हयकार दिलो. शिक्षकाक राग आयलो, पूण तांणी जीणभर  सत्याचो मार्ग वेंचून काडलो.

फुडें, दक्षीण आफ्रिकेंत आसतना तांची एक फावट केस चालू आशिल्ली. ते आपलो वकील इश्ट मिस्टर वेस्ट हांचे कडेन उलयताले. तांच्या अशिलान कांय म्हायती चुकीची दिल्या हें गांधीजींच्या लक्षांत आयलें. गांधीजीन रोखडेच मिस्टर वेस्टाक आडावन कोर्टांत गेले. तांणी स्पश्टपणान न्यायालयाक सांगलें, “हांव फट उलोवंक शकना. म्हज्या ग्राहकान दिल्ली कांय म्हायती चुकीची आसा. ह्या प्रकरणांत हांवें म्हजें मत बदल्लां.”

कोर्टांतल्या सगळ्यांक अजाप जालें. गांधीजींक ही केश सहजपणान जिखूंक मेळटाली, पूण तांणी सत्य वेंचून काडलें. तांच्या प्रामाणीकपणाक लागून समाजांत तांकां वेगळो मान मेळ्ळो. लोकांचो तांचेर अतुट विस्वास आशिल्लो. सत्य उलोवन तांच्या जिवितांत जी शांती आनी समाधान मेळ्ळें, तेंच तांकां ‘हरी’ कडेन जोडपी आशिल्लें.

खरें उलोवप आनी प्रामाणीक रावप आमच्या जिवितांत एक वेगळीच शक्त हाडटा. फट सांगल्या उपरांत ती सदांच याद दवरची पडटा आनी एक फट धांपपाक आनीक कितल्योशोच फटी उलोवच्यो पडटात. ताका लागून मनांत सदांच एक तरेचो गोंदळ आसता. पूण जेन्ना आमी सत्य उलयतात तेन्ना आमचें मन मुक्त आनी शांत उरता. हीच ती ‘हरीची प्राप्ती’.

–  ह भ प देवदत्त दिगंबर परुळेकर