भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भरला चोंयवशीं अंध:कार …. अशेच अवस्थेन राजा दशरथाक मरण आयलें. सगळे नगरींत हाहाकार जालो. वसिष्ठ मुनी आनी हेर लोकांनी मोट्या संयमान हे परिस्थितीक तोंड दिलें. नंदिग्रामाक भरताक हाडपाक सेवकांक धाडले. राजा दशरथाक मरण आपलां म्हणणाची गजाल भरताक सांगिनासतना बळयां गुपीत दवल्ली.
‘धडये श्रीरामाचो युवराज्याभिषेक जाता आसतलो, हे खातीर आपणांक बेगोबेग आपयला आसतलो’ अशे कल्पनेन भरत बेगीबेगी अयोध्येक आयलो. थंय पावतकुच ताका उदास, करुण, गंभीर अशेंच सगलें दिसणक लागलें. कैकयीची भेट जाले उपरांत तिणें घडिल्लें सगलें आपल्या पुताक सांगलें. राजाचें क्रियाकर्म करून राज्याचो स्विकार करपाची आज्ञा तिणें ताका दिली. कैकयेचे हें सुवार्थाचें भाशण आयकतकच भरताक तिडक सोंसपाक जालीना. तो कैकयीक म्हणपाक लागलो
माता न्ही तूं वैरिणी
अश्वपतिची कन्या न्ही तुं न्ही तुं म्हजी माय।
धर्मात्म्याच्या वंशान कृत्या जल्मांक येयत काय?
आपल्या नाथाची हत्या, करता कितें काय कोणी?
माता न्ही तुं वैरिणी ॥धृ॥
फांदये सकट तुं झाडूच कापलें फळां मेळटलीं कशी?
आत्मघातकी ज्ञानाची भाट गातले गायनां अशीं।
तुजे खातीर हांव राज्य पत्करतां, कीर्ति जातली दुगणी।
माता न्ही तूं वैरिणी ।।1।।
वनान धाडलो भावाक तुं स्वर्गान धाडलो तात
श्रीरामांक वल्कलां दिली, जळ्ळे ना कशे हात?
नाका रावु तुं हांगा खीणभर, चलूंक लाग तूं वनी।
माता न्ही तु वैरिणी ।।2।।
निराधार हो भरत अनाथ वतलो खंय हांव आयज?
निपुत्रीके तुं भोव घेवन वैध्यवाचो साज।
सावली लेगीत तुजी पडची न्ही गे सदनी सिंहासनी।
माता न्ही तूं वैरिणी ।।3।।
तुकां पळोवन तानेल्या गे ह्या शस्त्राची धार।
श्रीरामाची आसा माय तूं कसो करुं गे वार?
कुपुत्र म्हणटले कैकयी म्हाकां माता दोगुय जणी।
माता न्ही तुं वैरिणी ।।4।।
कशें थांबोवं उतरांनी हांव कौसल्येचें दुख्ख?
सुमित्रेक त्या दिसता आसतले निर्जन तिनूय लोक
खंयच्या उतरांनी लोकांची हांव करुं समजवणी।
माता न्ही तुं वैरिणी ।।5।।
राना परसूय उजाड जालें रामा बगर हें धाम।
राना वनांतल्यान सोडून हाडटलों परतो हांव श्रीराम।
म्हज्या ‘ह्या’ पणान नाकां म्हदीं येवं तुमी आतां कोणी
माता न्ही तूं वैरिणी ।।6।।
चला सुमंता दियात एक उलो आतां आमच्या सैन्याक।
रामांक सोदपाक जाय पडटलो आमतां नदरो लाख।
अभिषेका खातीर घेयात् सांगाताक ऋशी, मुनी, ज्ञानी
माता न्ही तूं वैरिणी ।।7।।
जंय आसा थंय त्या श्रीरामांक मुकूट घालतलों खास।
होच म्हजो ध्यास आणि हीच म्हजी आस।।
काळरातीकुय तुं हांगाच राव रडतच तूं बिजनी ।
माता न्ही तुं वैरिणी ।।8।।
– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार)
97642 43377
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
