कंसाची नवीन येवजण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायण

अरिश्टाक पळयल्या उपरांत कोणाकूय भंयूच दिसपाचो. तो मस्त्या बैला भशेन आशिल्लो. ताच्या येदो व्हडल्या देहाचो मनीस थंय जमिल्ल्या शेकड्यांनी लोकां भितर एकटोय नाशिल्लो.

वृंदावनांतल्या यादवांनी गोवर्धन दोंगरा कडेन कुस्त्यांच्यो सर्ती दवरल्यात हें कळटकच मथुरेतल्या कंसाचे तकलेंत. विचारांचो नवीन किडो वळवळ्ळो. ‘त्या सर्तीनीं नंदाचो आनी वसुदे‌वाचे पोर खातरीन वांटो घेतले. तांका मारपाच्यो ताच्यो पयलींच्यो येवजण्यो फुकट गेल्यो. पूण तांकां सोंपोवपाक आपणांक आपसूक बरी संद मेळळ्या,’ अशें ताका दिसलें. कंसान आपल्या रक्षणा खातीर कितलेशेच मल्ल पोशिल्ले. तातूंतल्या अरिश्ट नावाच्या मल्लाक ताणें आपोवन घेतलो. अरिश्ट म्हणल्यार, बैल. हो मल्ल कुस्ती खेळताना बैला प्रमाण विरोधी मल्लाचेर धांवून ताच्या आंगार वतालो. त्या मल्लाक मागीर घट्ट धरून ताचे तकलेर आपली तकली ढण्ण करून आपट्टालो. ताणें तशें करतकच दुसरो मल्ल कांय खीण घुंवळिल्ल्या सारको जातालो. ती संद सादून तो त्या मल्ल्याक सकयल उडोवन ताच्या पोटार बसतालो आनी जैतां मेळयतालो.

अरिश्ट ताचे कडेन येतकच कंसान ताका म्हणलें, ‘अरिश्टा, गोवर्धन दोंगरा कडेन कुस्त्यांच्यो सर्ती जावपाच्यो आसात हें तुका खबर आसतलेंच. आतां हांव सांगता तें बरें आयक. तूं थंय चल आनी ते सर्तींत वांटो घे. कृष्ण नांवाचो एक भुरगो बरी कुस्ती खेळटा,अशें हांवें आयकलां. तूं कितेंय करुन तुका त्या पोरा कडेन कुस्ती खेळूंक मेळटले अशी येवजण कर. तो एकदा तुज्या हातांत सांपडलो म्हणतकच ताका जितो दवरुं नाका. थंयच मारून उडय. फुडलें हांव पळयतां. तुका हें जमलें जाल्यार. तूं सांगता तितलें भांगर हांव तुका दितलों, पूण तूं जर ताचे कडल्यान हारलो जाल्यार परत म्हाका तोंड दाखोवपाक येवं नाका. कळ्ळें?’ अरिश्टान कळ्ळे अशें म्हणून तकली हालयली.

कंसान सांगिल्ल्या प्रमाण, अरिश्ट मथुरे सावन वृंदावनांत गेलो. थंय पावले उपरांत ताणें कृष्ण कोण तो सोदून काडलो. हो पोर आपल्या मुखार तिगुकूच शकना आनी आपणांक ताका मुसाक कसो मारूंक मेळटलो असो ताणें मनांत विचार केलो. ते राती कडेन तो मागीर सुशेगाद न्हिदलो. दुसऱ्या दिसा पूजा आशिल्ली. गोवर्धन दोंगर मनशांनी फुलून गेल्लो. दोंगराच्या माथ्यार आशिल्ल्या एके व्हडले घोलींत पुजा चलताली. वृंदावनांत बुडटी आयिल्ली तेन्ना तेच घोलींत यादव राविल्ले आनी तांणी आपलो जीव वाटायल्लो. दोंगराच्या पायथ्या कडेन व्हडलो वाटकुळो माटव घाल्लो. कुस्त्यो खेळपाक माटवाच्या बरोबर मद्दीं आखाडो तयार केल्लो. भोंवतणी लोकांत बसपाची तजवीज केल्ली. लोक पयलीं दोंगर चडून पुजा चलता थंय पांया पडून येताले आनी मागीर कुस्त्यो पळोवपाक बसताले. भोंवतणच्या सगळ्या वाठारांतले लोक पुजेक आनी कुस्त्यो पळोवपाक थंय आयिल्ले. त्या लोकां मदीं अरिश्टय आशिल्लो. ताणें फुडें वचून आखाड्याक सामकी लागीं अशी सुवात पळयली आनी तो थंय बसलो.

कुस्त्यो चालूच आशिल्यो लोक व्हडल्या-व्हडल्यान आंड्डून कुस्ती खेळटल्या म‌ल्लांक नेट दिताले. एक कुस्ती सोंपतकच दुसरी जाताली. कोणाकूय आपल्या वेळार कुस्त्यांच्या सर्तींत भाग घेवपाक मेकळीक आशिल्ली. अरिश्टाक आखाड्या भायर चड वेळ बसून रावपाक जमना जालें. बाशिल्ले सुवातेर ताका चिमटे येवपाक लागले. तो फट करून उठलो आनी आखाड्यांत देवलो. ताणें मागीर सगळ्या लोकां हुजरां मोट्यान आड्डून म्हणलें, ‘म्हजे आड कुस्ती खेळपाक कोण तयार आसा? कोणूय येयात, पूण एक लक्षांत द‌वरात, कुस्ती खेळटाना म्हजे कडल्यान ताचो जीवूय वचूं येता. तेना बरो विचार करात आनी फुडें सरात.’ ताचे ते उलोवन आयकून सगळ्यांक अजाप जालें. कुस्तींत जिखप हारप आसता पूण कोणाचों जीव वच मेरेन कुस्ती खेळप? अशें आव्हान दिवपी मल्ल अती आत्म-विश्वास आशिल्लो आनी सुबेज आसा अशें सगळ्या लोकांक दिसलें. हाका कोणेतरी बुद्ध शिकोवंक जाय असो विचार तांच्या मनांत आयलो. पूण कोणूय उलयलो ना. सगळे ओग्गी बसले, ताका कारणूय तशेंच आशिल्ले. 

अरिश्टाक पळयल्या उपरांत कोणाकूय भंयूच दिसपाचो. तो मस्त्या बैला भशेन आशिल्लो. ताच्या येदो व्हडल्या देहाचो मनीस थंय जमिल्ल्या शेकड्यांनी लोकां भितर एकटोय नाशिल्लो. ताचे आड कुस्ती खेळप म्हणल्यार जिवाची आशा सोडूनूच दिवपा सारकें आशिल्लें.

मुखार चलता

अनिल नायक

9049079789

————