अराजकतायेचें ‘ व्याकरण ‘

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दोतोर बाबासाहेब आंबेडकर भारतीय संविधानाचे ‘शिल्पकार’आनी आमच्या देशांतले एक विद्वान अशें व्यक्तीमत्व. 14 एप्रिलाक तांचो जल्म. भारतभर हो दीस आंबेडकर जयंती म्हणून व्हडा उमेदीन मनयतात. ह्या वेळार तरेकवार कार्यक्रम जातात आनी सगळ्या कार्यक्रमांतल्यान डाॅ. बाबासाहेब हांच्या वावराची वळख भौसाक करून दितात. ह्या दिसाचे औचित्य साधून गोंयच्या दिसाळ्यांनी बाबासाहेब हांचेर खूबशें लेख
उजवाडाक आयले. तांच्या व्यक्तिमत्वाच्या विंगड विंगड तासांची तशेंच तांच्या राजकी, सामाजीक, कायदो, साहित्यीक आनी आर्थीक आंगाची वळख आमकां जाली. सगळे लेख बरें आसले. त्या सगळ्यां भितर एका इंग्लीश दिसाळ्यांत 20 एप्रिलाक आयिल्लो अजित
रानडे हांचो लेख म्हाका खूब भावलो. हो लेख वेगळे तरेचो. बाबासाहेबांचेर मोग करपी प्रत्येक मनशान हो लेख जरूर वाच्चो. सगळो लेख तुमच्या मुखार दवरपाची कुवत म्हजे लागीं ना. हे हांव मान्य करता.
सुरवेक लेखक बरयता, बाबासाहेब हांचें जिवीत म्हणजे समाजप्रबोधन. आतां जे तरेन लोकशाय चल्ल्या तें पळयल्यार बाबासाहेबान उक्तायल्लो भंय हळूहळू खरो जायत चल्ला, हातूंत मात्तुय दुबाव ना. लोकशाय प्रणाली आपणावचे पयली म्हणजे 25 नोव्हेंबर 1949 दिसा तांणी एक भाशण केल्लें. “Remembering Grammar Of Anarchy” तांचो सारांश लक्षांत येता. ब्रिटिश राजवटींतल्यान आमी मुक्त जाले, हाचो अर्थ
आमची जापसालदारकी कमी जावंक ना. हाचे उरफाटे वाडली. देश चलयताना कसलीय चूक जाल्यार त्या चुकीचें प्रायश्चित आमी आमच्या भुजार घेवचें पडटलें. दुसऱ्यांक जापसालदाक धरपाचे दीस आतां फाटीं पडले.
25 नोव्हेंबराच्या तांच्या भावनां वरवीं आमचे लोकशायेत तीन सामान्य भंय आसात. पयलो भंय राजकारणान दिसपी
‘हिरो वर्शीप’. तिका थारो दिवंक फाव ना. एकेच व्यक्तीचे वा फुडाऱ्याचे भक्त जावंक फावं ना. भक्त हे फक्त देवाचेच
आसूंक शकतात. देवाची भक्ती जरूर करची. भक्ती मार्ग म्हणजे मोक्ष मेळोवपाचो मार्ग. राजकारणान भक्ती मार्ग म्हळ्यार
आपल्या मुल्ल्यांचो दर्जो कमी करप आनी हुकुमशायेचो मार्ग मेकळो करप.
दुसरो भंय आयज दिसता तो म्हळ्यार राजकी, सामाजीक आनी अर्थीक असंतुळा. हें हाता भायर गेल्यार त्रासीक आनी उदास लोक लोकशायेचे मंदिर हालोवंक शकतात. आनी त्या खातीर भौसाक खूब त्रास जावपाची शक्यताय आसा. खूब कश्टान तयार केल्ल्या लोकशायेच्या मंदिराक वेर वचप समा न्हय, आपलो मुद्दो लोकांक पटोवपा खातीर नाका जाल्ले वाद जे भारतांत चल्ल्यात, ताचे उदाहारण ते दितात.
तिसरो भंय संविधानाचें पावित्र्य आनी मान राखप. सविनय कायदेभंग, असहकार आनी सत्याग्रह सारखे प्रयोग करप टाळप. वयल्या कर्तुबाक प्रोत्साहन दिवप म्हणजे कायदो धाब्यार बसोवप. सध्या एन्कांवंटरां नेटान चालू आसात. पुलिसांक हार – तुरे दिवन लोक तांची तुस्त करीत सुटल्यात. आमचो कायदो अपंगुळ जाता तरीय लोक कायदो हातांत घेवंक लागले जाल्यार तें आमच्या संविधनाचें अपेस. संविधान बरें चलूंक न्यायपालिका, विधीमंडळ आनी प्रशासन हांचे भितर समन्वय जाय !

रवींद्र फोगेरी
गणेशपुरी- म्हापसा