सैमाचो सत्यानाश कोणाच्या फायद्याक?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सगलीं कामां एकेय सरकारी यंत्रणेची लेखी परवानगी, दाखले घेनासतना जाल्यांत. हातूंत कोण घुस्पल्यात त्या सगल्यांक ख्यास्त जावंक नाका?

गांवाची उदरगत जावंक जाय जाल्यार पयसो घोळूंक जाय. ते खातीर त्या गांवांत कारखानो वा एखादो प्रकल्प उबो रावंक जाय. तो आयलो काय कामगार येतात. तांकां रावपाक घरां, खावपा- जेवपाक हाॅटेलां, खाणावळी जाय पडटात. कारखान्याक लागून रस्ते दुरुस्त जातात. उदक, वीज पुरवण सुरळीत जाता. बशी येतात. गांवांतल्या ल्हान, व्हड घरगुती उद्देगांक बरे दीस येतात…. ही एके तरेची सांखळूच! कारखानो, प्रकल्प, निवासी इमारती उबारतलो जाल्यार जमीन जाय. आमच्या गोंयांत आतां ती उरूंक ना. ताका लागून खोलायेचेर, वयर सकयल आशिल्ले जागे लोबर- मातयेन भरपाचे, कापून सपाट करपाचें काम नेटान चल्लां. दोंगर बोडकावप, कापप चालू आसा. गांवचे उदरगती खातीर हें जाता, अशें न्हय. फक्त पयसो करप होय हाचे फाटलो उद्देश आसा. कारण गांव- शाराक बाधा येवं येता, अशें तरेन जमनींचेर भराव घालपाचें काम चल्लां. शेतां, भाटां, बांयो, तळयो, व्हाळ पुरोवन फक्त ‘इमारत एके इमारत’ हेंच ध्येय तांणी नदरे मुखार दवरलां. ह्या सैम विरोधी कामांत वयर पसून सकयल मेरेन सगले राजकी फुडारी आनी सरकारी अधिकारी घुस्पल्यात, हें वेगळें सांगपाक नाका.
सैमाक, लोकवस्तीक कसलीच बाधा येवची ना, अशे जागे सोदून थंय प्रकल्प उबे केल्यार कोण कांय म्हणचो ना. मात, सैमाचो सत्यानाश करून चलिल्ली ही उदरगत लोकांकूच बादपाक शकता. उत्तराखंडांत कांय वर्सां पयलीं जूनांत पालसाणां कोसळून बरींच घरां कोसळिल्लीं. दोंगर कश्या कशेय पोखरून बांदकामां केल्ल्यान ही दुर्घटना घडली, असो निश्कर्श त्या वेळार काडिल्लो. राजधानी पणजी शारांत पावस लागलो काय 1- 2 रस्तेच बुडटाले. मात आतां वरभर दडक रकली काय पणजेक व्हॅनीस शाराचें रुप येता. सध्या तिचो ‘स्मार्ट’ मेकअप चल्ला. पांच म्हयन्या उपरांत पणजे उदक तुंबतलें कांय ना, ताची उमशळीक सगल्या गोंयकारांक आसा! उदक जिरपाक जमीनूच उरूंक ना, हें हांगां हुंवार येवपा फाटलें एक कारण!
गोंयांत जमीन पुरोवन थंय बांदकाम करपाचे प्रकार सगलेच कडेन चल्ल्यात. हालींच मांद्र्यां दक्षिणे कडलो सुपरस्टार नागार्जुनाक पंचायतीन नोटीस धाडली. माकाझाना पारंपरीक तळयोच पुरपाचो यत्न थळावे पंचायतीन जुलयांत उक्ताडार हाडिल्लो. पर्रा जमनींचीं रुपांतरां, शेतांनी माती….. हें प्रकरण फाटल्या मेंत बरेच गाजलें. ह्याच स्तंभांत तेन्ना म्हणिल्ले प्रमाण, सगलें आतां शांत जालां. मेरशेच्या मोरांबी ओ पिकेन वाठारांत खाजन शेत माती, अटल सेतूचें खणिल्ले डांबर, कोयर उडोवपाक वापरतात, अशी कागाळ आरजी पार्टीन केल्या. ते ओगी राविल्ले जाल्यार ह्या हाताचें त्या हाताक कळचें नाशिल्लें. हीं आनी हेर सगलीं कामां एकेय सरकारी यंत्रणेची लेखी परवानगी, दाखले घेनासतना जाल्यांत. हातूंत कोण घुस्पल्यात त्या सगल्यांक ख्यास्त जावंक नाका? म्हयनोभर बोवाळ जाता. मागीर खंयचे कडेन कांय ना.
शार आनी नगर नियोजन कायद्या खाला कांय म्हयन्यां पयलीं एक अधिसुचोवणी आयिल्ली. जांचे मालकीचो दोंगर, खोलायेचेर शेत वा जमीन आसा, तांकां मुख्य नगर नियोजकाची कायदेशीर परवानगी घेतले बगर दोंगर कापपाक मेळचोना, खोल जागो माती घालून भरपाक मेळचो ना. भरलोच जाल्यार कडक ख्यास्त. पूण, वास्तव कितें? लोक हांगा स्वताची सोडात, दुसऱ्यांच्योय जमनी, दोंगर बांदकामा खातीर तयार करून विकपाक लागल्यात. नगर नियोजक हातूंतलें कांय खबर ना (?), पंचायती पसून काळखांत (दोळे धांपतकच काळोख जातलोच) आसा. 1980 दशकांतलो गोंयचो सैम आनी आतांचो दरेकल्या गोंयकारान स्वताच याद करून पळोवचो. एका काळार शेतां, कुळागरां, दोंगर, व्हाळ आशिल्ले थंय आतां काँक्रिटाचे बंगले, इमारती दिसतात. सुकणीं, मोर, कोले येताले, थंय आतां सुणीं भोंकतात. गांव म्हणलो काय एक सोबीत, शांत, मनभुलयणें चित्र नदरे मुखार येता, तें आयज कितल्या गांवांनी दिसता? अभयारण्यांनी पसून आतां यो- वच वाडलां.
गोंयचें पर्यावरण इबाडून आमी कोणाचीं बोल्सां भरतात. गोंय, गोंयकार, मोनजातीक हाचो खऱ्यांनीच फायदो जातलो? काय हाची ख्यास्त फुडल्या पिळग्यांक भोगची पडटली?