भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनशाचो सभाव म्हण्टात तो सामको मोव आसचो. शांत आनी संयमी. कितलेंय त्रास सोंसचे पडूं चुकून लेगीत कोणाक वायट उतर दिवचें न्हय वा कोणाच कडल्यान तें घेवचें न्हय. आमच्या चंचल मनाचेर आमचो ताबो आसपाक जाय. मनशाचे भायल्या दुस्मानां परस भितरले दुस्मान चड खतरनाक आनी तें म्हणजे काम, क्रोध, लोभ, मोह, मद आनी मत्सर. तांचे पसून जण एकल्यान चार हात पयस रावपाक जाय. जो मनीस घमेंडीन वागता तो एक ना एक दीस रसातळाक पावताच पावता. रावणाचे आनी दुर्योधनाचें कितें जालें? म्हूण चड मद, मस्ती बरी न्हय. मनशाक पयशांचो माज चडपाक फावना. कितलोय गिरेस्त आसल्यार लेगीत ताची उलोवपाची भास म्होंवाळ आसची. उतर गोड आसचें. पांय जमनीर दवरून संतावरी वागचें, सामकें सोज्वळ. तुमच्या दर्शनाक आनी तुमच्या सहवासाक लोकांनी आशेंवपाक जाय. तुमकां पळोवन ‘आयली पनवत’ अशें कोणेच म्हणूंक फावना.
कांय जाण आपुणूच बुदवंत म्हूण साबीत करूंक सोदतात आनी केन्ना- केन्ना सपशेल फसतात. कोण तरी प्रवाहा आड पेंवपाचो यत्न करता आनी अपेशी जाता आनी आपूण मात्सो तुमचे परस वेगळो हें दाखोवपाचो यत्न करता, पूण ताका कोणूच हिसपाक धरिनात. ताचो अतिआत्मविश्वास ताकाच नडटा हें सत. ‘आपलें नाशें आनी जग लोकांचें हांशें’ मात जाता. उंदराच्या रागान कोण घराक उजो लायना. आनी लावचोय न्हय. समाजा भितर फूट घालून राजकारण करतले व्यक्तीक गांवांतल्यान हुंवाळून उडोवपाक जाय. थोड्या लोकांक उजो लावपाक कळटा, पूण पालोवंक कळना. लोकांलीं घरां फोडून आपले घर भरपाचो कोणे यत्न करचो न्हय. थोडे लोक दुसऱ्याकूय कितेंय दिवचेना आनी आपुणूय कोणा कडल्यान कांयच घेवचोना, अशा सभावाचे आसतात. पूण हें समा न्हय. तूं कोणा कडेन मागू नाका. पूण अडचल्ल्यांक मदत करप हें जण एकल्याचें कर्तव्य. कितें आसता, मनशान संवेदनशील आसपाक जाय. गरीब, दुर्बळ लोकांची हाय घेवन जगपाक फावना. तुजे कडेन अधिकार आसा म्हूण त्या अधिकाराचो गैरवापर अजिबात करूंक फावना. फाटल्यान ते पिडीत लोक तुका गाळी संवतात. लोकांक नागोवन, लुबाडून, भ्रश्टाचार करून जमयिल्ली संपत्ती तूं खावंक पावना. कारण तांणी तुका स्राप सोडिल्ले आसतात. चड हांवरेपणां बरीं न्हय.
दरेकलो सुखी आनी गिरेस्त जावपाचीं सपनां पळयता. भरपूर यत्नूय करता, पूण अवघ्याच लोकांक यश मेळटा. जे अपेशी थारता ते मागीर आडमार्गान संपत्ती एकठांय करपाक वावुरतात. वेगवेगळ्या स्कॅमांनी घुस्पतात. लोकांक हातोहात लुट्टात.
गिरेस्त जावपाच्या हांवेसान ते लोक सामके भेरे, कुड्डे आनी मोने जाल्ले आसता. तांणी लोक लज्जा, शरम सगलें सोडिल्लें आसता. तांचे तकलेंत भ्रश्टचाराचो राकेस मातलेलो आसता. तीच मनोवृत्ती घेवन ते समाजात वावुरतना दिश्टी पडटात. आलायत्या पयशांनी गब्बर जाल्लो मनीस उदकावरी पयसो व्हारयता. ताका पयशांचें आनी मनशांचें कोंत आसना. ल्हानपणा सावनच आवय- बापायन बरें संस्कार दिवन भुरग्यांची जडण घडण करची आसता. एकदा वाऱ्यार गेल्ले तांदुळ मुटलाक येना, हे आमी जाणां जावंक जाय. आज प्रत्येक कुटूंबात एक थंय दोन भुरगीं. तिवूय आजच्या पालकांक सांबळनात. एकलें दुकलें जाल्ल्यान भुरग्यांची चड अपुरबाय जावंक लागल्या. मागतां तें- तें भुरग्यांक फुड्यान मेळपाक लागलें. ताका लागून भुरगीं हट्टी आनी पारपोळ जावंक लागलीं. आवय- बापायक परती जाप करपाक लागलीं. पालकांक, घरच्यांक जीव दितले म्हणपाची धमकी दिवन आपले मनमर्जी प्रमाण वागपाक लागलीं. परिणाम पांचवे- सवेकूच बॉय फ्रेंन्ड, गर्ल फ्रेंन्ड करपाक लागलीं.
हालींच गांवांत कालो आसलो, सातवेच्या एका विद्यार्थ्याक एके टिचरीन विचारलें, रातीं काल्याक सावन केन्ना आयलो? ताणें म्हणलें, फांतोडेर चाराक. त्या उतराक तिणें विचारलें, चार मेरेन कित्याक रावलो? ताचेर तो सांगता, ‘चेडवां बघूंक.’ तिची जापूच बंद. इतलीं भुरगीं मातल्या. कारण आठवी मेरेन पास आनी टिचरांनी भुरग्यांक कसलीच ख्यास्त करप ना. कायद्याची आडखळ. स्वताच्या आवय-बापायक जीं भुरगीं मीठ घालिनात ती शिक्षकांक कॅर करतात? आवय- बापूय भुरग्यांक बरें संस्कार दिवंक कमी पडटात. ज्या हायस्कुलांत भुरगीं 6 वर्सा शिकतात तीं धावेक पावतकूच त्याच हायस्कुलाची मोडतोड करून भायर सरतात. फॅनाची कमळां करता, वॉश रूमांतलीं दारां, बॅसिनां फोडून उडयता. ह्या ‘डिस्ट्रक्टीव’ भुरग्यांक कोण कसो आडयतलो? टिचरांनी विचारल्यार टिचराच्या मोटरसाकलीचीं सिटां पिंजतात, गाडयांक सडे घालतात. ताका लागून कोण एक विचारिना. आवय- बापायक आफोवन हाडून विचारीत जाल्यार तीं सांगतात, ‘आमकां तो वा तें आयकना. आमी कितें करूं?’
हांव म्हण्टां भुरगो असो जावपाक पालकाची चूक आसा. कारण पालक भुरग्यांक बरें संस्कार दिवंक चुकल्यात वा कमी पडल्यात, हें मान्य करचेच पडटले.
पालकांनी भुरग्यांक पयशें आनी जाय- जाय त्यो वस्तू दिल्यो ताचो हो परिणाम. आयचे पालक दोगांय जोडटात. फावो तितकें लक्ष भुरग्यांचेर पडना. तांतूत आठवी मेरेन पास. आस्को ना हुस्को भुरगो. आरटीईच्या नेमा नुसार पास जाताच. पालक सुखी, भुरगीं बिनदास्त आनी कांय शिक्षकूय आवांतार. कोणाक कोणाचें पडिल्लें ना. हांचो परिणाम नकळत समाजाचेर जाता. अशे हे नवे पिळगे कडल्यान समाज कितें अपेक्षा करतलो? खरे म्हटल्यार पालकांनी आपल्या भुरग्यांक पयशें आनी म्हारग वस्तू दिवन तांचे अतीलाड करचे बदला तांकां बरें संस्कार दिवन बरें मनीस घडयात. तांकां सगळें आलायतें दिवन भोटे करूं नाकात. तांकां तांच्या अस्तित्वाची जाणिव करून दियात. तांच्यातलो स्वाभिमान जागयात. तांचे मानसीक मनोबल, आत्मविश्वास वाडयात आनी एक सक्षम नागरीक घडपाक ताका मदत करात. बेठोच पालक जावन उपकारना, तें निभोवंक कळपाक जाय.
मनीस संवसार करतना जो कितें रात दीस भुरग्यां खातीर कश्ट, दगदग काडटा ताचें सार्थक जावंक जाय जाल्यार तुमी तुमच्या भुरग्यांक वेळ दियात. तांचे कडेन संवाद सादात. घरांत एक शिस्तीचें आनी भक्तीचें वातावरण तयार करात. खंयचीच गजाल भुरग्याचेर लादू नाकात. ताच्यो आवडी निवडी पळयात. तुमी भुरग्यांचे मालक जाय नाकात, प्रामाणिकपणान पालकत्व निभावपी पालक जायात आनी भुरग्याचो फुडार पर्जळीत करात. तुमकां तुमच्या भुरग्यांचो अभिमान दिसपाक जाय. भुरग्यांच्या नश्ट्या पाड्या कर्तुत्वाक लागून तुमी तुमचीच लज काडून घेवं नाकात. पालकांनो तुमीच तुमच्या भुरग्यांच्या फुडाराचे खरे शिल्पकार.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
