महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वनपर्व- 4

पांडवांची तिर्थयात्रा

(युधिश्टीरान ते खातीर बृहदाश्वशीचे खूब उपकार मानले. बृहदाश्व मागीर युधिश्टीराचो निरोप घेवन काम्यक वनांतल्यान गेलो…. आतां फुडें..)

अर्जुनाचो निरोप घेवन आयिल्लो लोमास रुशी काम्यक वनांतूच रावपाक लागलो. एक दीस धर्मराजान आपली सगली कर्मकाणी लोमास रुशीक सांगून तांची फुडली येवजण कितें आसा हें ताच्या कानार घालें. अर्जुन उत्तर दिकेक गेला आनी आता हेर पांडव उरिल्ल्या तीन दिकांनी वचून थंयच्या राजांक मेळपाचे आसात हें कळना फुडें लोमास रूशीन आपूणूय तांचे वांगडा येतां अशें सांगले. तो ही सगली राज्या भोंविलो आशिल्ल्या कारणान प्रवासांत ताचो उपेग पांडवाक जातलो हें लोमास रूशीन तांच्या लक्षांत हाडून दिले. हो प्रवास म्हणल्यार एक तिर्थ – यात्राच कशी जातली अशेंय ताणें युधिश्टीराक म्हणलें.

कांय दीस गेल्या उपरांत युधिश्टीर, हेर पांडव, द्रौपदी, पांडवाचो पुरोयत धौम्य, लोमास हे सगले तिर्थयात्रेक वतात अशें काम्यकवनांतल्या हेर रूशींक सांगून भायर सरले. तांका सांगात दिवपाक घटोत्कच आनी ताचे कांय इश्ट हेय आयले. लोमास रुशी तांका सगळ्या राजांकडेन घेवन गेलो. राजसूय यज्ञाच्या वेळार ह्या सगळ्या राजांची वळख युधिश्टीरा कडेन जाली. तांणी पळयिल्ल्या सम्राट युधिश्टीराची आतांची जाल्ली दशा पळोवन तांकां खूब वायट दिसलें. दुर्योधनान केल्ले वायट करणेन हे सगले जाला हें तांकां कळ्ळें. ते खातीर युधिश्टीरान तांचे कडेन जें कितें मागणें केलें ताका तांणी रोखडीच मान्यताय दिली. निरोप मेळना फुडें झुजाच्या वेळार आपलें सैन्य आनी सगली सामग्री घेनन बेगोबेग येतात अशें उतरुय तांणी युधिश्टीराक दिलें. 

कृष्ण आनी द्रुपद राजा पांडवा वटेन आसात हे गजालीचो खूब उपेग युधिश्टीराक ह्या राजांक मनयताना जालो. तिनूय दिकांनी भोंवून जाता म्हणसर सुमार चार वर्सा सोंपली. शेवटाक तांणी उत्तर दिकेची वाट धरली. हिमालयाची वाट चलतना तांकां खूब कश्ट जाले. पूण घटोत्कच आनी ताच्या इश्टांनी तांचे ते कश्ट उणे केले. पांडव आनी द्रौपदीक जेन्ना वाटेंत पुरो जातालें तेन्ना घटोत्कच आनी ताचे इश्ट तांकां उखलून घेताले. अशें तरेन तांचो प्रवास चालू आसतना अचकीत एक दीस तांका वाटेंत अर्जुन मेळ्ळो. अर्जुन दिसना फुडें पांडवांच्या देहांनी एक नवी उर्बा तयार जाली. युधिश्टीराक ताचो प्राण परत आयिल्यावरी दिसले. हेर पांडवांनी अर्जुनाक घट्ट वेंग मारली. सगल्यांक अर्जुना कडेन कितें उलोवंक आनी कितें नाका अशें जाल्लें. पांडवांचो एकामेकां वयलो मोग पळोवन धौम्य आनी लोमास रुशीक खूब कवतूक दिसलें.  अर्जुन मेळ्ळ्या उपरांत लोमास रूशीन सगल्यांचो निरोप घेतलो आनी हिमालयाचे दिकेन गेलो. पांडवांनी मागीर काम्यक वनांत वचपाची वाट धरली.

कांय म्हयन्यांनी पांडव काम्यक वनांतल्या तांच्या आस्त्रयांत पावलें. मागीर एक दीस तांणी एकठांय बसून तांचे अणभव एकामेकांक सांगलें. फुडें कितें कितें करपाक जाय हाची तांणी येवजण केली. वनवासाची धा वर्सा सोंपिल्ली. आनीक तीन वर्सा तांका काडपाची आशिल्ली. ताचो ते विचार करपाक लागले.

तिर्थयात्रेक गेल्ले पांडव परत काम्यक वनांत आयल्यान हें कळटकच कृष्ण द्वारकेतल्यान तांका मेळपाक आयलो. कुष्णाक पळोवन पांडवाक खूब खोस जाली. कृष्णान तांकां म्हणालें, “अर्जुना, तुजो पूत अभिमन्यू आतां लग्नाचो जाला. तो तुजेभशेनूच दिसूंक लागला. ताचें शिक्षण बरें तरेन चल्लां. म्हाका तर एकेकदां दिसता तो तुजे परस व्हड धोर्णूविर जातलो. आनी द्रौपदी, तुजे पूत आतां कांपिल्य नगरीत ना. तांच्या मामान, धृश्टद्युम्नान पांचूय जाणांक द्वारकेत हाडून दवरल्यात. तेय आतां व्हड जाल्यात. तांचेय शिक्षण आतां अभिमन्यू वांगडा बलराम, सात्यकी आनी म्हजे नदरे खाल चल्लां. तेन्ना तुमच्या भुरग्यांचो हुस्को करपाची कायच गरज ना. कळ्ळे?” 

‘पुतांची खबर मेळिल्ल्यान द्रौपदी आनी पांडवांक खूब बरें दिसले. सगल्यो गजाली जाल्या उपरांत कृष्ण आनी पांडव फुडली येवजण थारावपाक एकठांय बसले. पांडवांनी आतां मेरेन झुजाची तयारी म्हणून कितें कितें केलां हे तांच्या कडल्यान कृष्णान आयकून घेतलें. कृष्णानूय पांडवांक ताणें आनी धृष्टद्दुम्नान तांच्या सैन्यांनी झुजा खातीर कशी तयारी चल्ल्या हें सांगलें. उरिल्ल्या काळांत कितें करपाचें हेंय तांणी थारायलें. कृष्ण मागीर कांय दीस तांच्यावांगडा रावलो आनी उपरांत रथांत बसून द्वारकेक परत गेलो.

कृष्ण गेल्या उपरांत सगल्या पांडवांक चुकल्या चुकल्या भशेन दिसूंक लागले. मनाक शांती मेळची हे खातीर तांणी काम्यक वन सोडून द्वैतवनांत वचपाचें थारायलें.

वनपर्व-५

द्वैतवनांत दुर्योधन

हे वटेन हस्तिनापूरांत दुर्योधनाची न्हीद उडिल्ली. पांडवांक वनवासाक धाडिल्ले ते गजालीक आतां धा वर्सा जाल्लीं. गुप्तहेरां कडल्यान दुर्योधनाक पांडवाच्यो सगल्यो खबरो मेळटाल्यो. मदली कांय वर्सा पांडव तिर्थयात्रेक गेल्यात हेंय ताका कळिल्लें. तिर्थयात्रा करुंक लागल्यात तेन्ना राज्य परत मेळोवपाची इत्सा पांडवांनी सोडून दिल्या आसतली असोय विचार ताच्या मनांत आयिल्लो. तशें जाल्यार चड बरें जालें अशें ताका दिशिल्लें. पूण पांडव परत काम्यक वनांत येवन रावूंक लागले, हाचो अर्थ ते आपलो राज्या वयलो हक्क सोडचेना हें ताच्या लक्षांत आयलें. पांडव कशे रावतात, कितें करतात हें ताका स्वता वचून पळोवंक जाय आशिल्लें. आपूण कसो सुखांत रावता आनी तांची कशी दशा जाल्या हें ताका पांडवांक दाखोवंक जाय आशिल्ले. पूण हें कशें साध्य करप हें ताका कळना जालें. ते खातीर ताणें दुःशासन, कर्ण आनी शकुनी मामाक आपले कडेन आपोवन घेतले आनी ताच्या मनांत कितें विचार आयला तो तांका सांगलो.

काम्यक वन सोडून पांडव सध्या द्वैतवनांत रावूंक आयल्यात ही खबर तांकां कळिल्ली. व्दैतवनाच्या कुशीक आशिल्ल्या व्हडल्या मळार कौरवांच्या गौरवांचे गोठे आशिल्ले. त्या गोठ्यांनी शेकड्यांनी गोरवा आशिल्ली. तांची राखण आनी जतनाय घेवपाक कितलेशेच मनीस आशिल्ले. वर्सांतल्यांन एकदां ही सगलीं गोरवां मेजपाचें काम हस्तिनापूराच्या राजपरिवारातलो एक मनीस येवन करतालो. हें सगलें लक्षांत दवरून त्या चवगांनी एक येवजण केली. गोरवा मेजपाक वतां अशें सांगून कौरवांनी आपल्या बायलांक घेवन व्दैतवनांत वचपाचें आनी पांडवा मुखार आपल्या ऐश्वर्याचें प्रदर्शन करून तांकां लज करपाची अशें तांणी थारायलें. ते प्रमाण दुर्योधनान धृतराष्ट्रा कडल्यान व्दैतवनांत वचपाक संमती मेळयली. पूण त्याच वेळार धृतराष्ट्रान दुर्योधनाक शिटकावणीय दिली. “हें पळयात, तुमी वतात थंय सावन पांडव लागींच रावतात हें म्हाका कळ्ळां. पांडवाचो तुजेर खूब राग आसा. तेन्ना ते रावतात ते सुवातेर मात वचूं नाका. दुर्योधनान वयलेचाराक बरें-बरें अशें म्हणलें. दुसऱ्या दीसा सगले कौरव आपल्या बायलांक घेवन, बरी बरी वस्त्रां घालून, तरा- तरांची भांगरा आंगार चडोवन व्दैतवनांत गेले. तांची सगली वेवस्था पळोवपाक कांय सैनिकूय तांणी आपल्या वांगडा व्हेले. तीन चार दिसां उपरांत कौरव व्दैतवनांत पावले. (फुडें चलता)

अनील नायक

9049079789