भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अविनाश कुंकळकार हांचें नवें पुस्तक ‘मनांतलें पेनांतल्यान’ रोखडेंच उजवाडाक येवपाचें आसा. ‘म्होंवा बोट’ सदरांतल्या धाकटुल्या लेखांचो हो संग्रह. पुस्तकाची ही प्रस्तावना.
———
आदल्या तेंपार दोनशे, तिनशे पानांच्यो कादंबऱ्यो उजवाडाक येताल्यो. त्यो वाचपाची आवड, न्हय उमळशीक जायत्या साहित्य मोगींक आसताली. तसो वेळूय आसतालो. मात जसजसो काळ बदलत गेलो, तसतशी वाचकांची आवड बदलत गेली. दूरदर्शनाचेर येताल्यो त्यो माळो अजून लोकांच्या यादी कुर्कुटांत आपालिपा खेळटात. उपरांत सोनी, झी टीव्ही चॅनल सुरू जाले आनी पळयतां पळयतां तांचो आंकडो पांचश्यां वयर पावलो. आतां कितें बरें, कितें वायट तेंच कळना जालां. तें पळोवपाक वेळूय पावना जाला. साहित्याचेंय तशेंच. आयज झटपट, फटाफट वाचून सोंपता अशें साहित्य वाचकांक पसंत पडपाक लागलां. एका काळार कविता, कथा, निबंध दिसाळ्यांच्यो पुरवण्यो सोबयताले. आतां तांचो जागो प्रासंगीक लेखांनी घेतला. कथा, कादंबरी दिवाळी अंकां पुरत्यो मर्यादीत उरल्यात. हाचे मुखार दीस येतले ते ल्हान लेखांचें, निबंधांचे. घडये फेसबूकच पुस्तक जायत.
‘भांगरभूंय’ दिसाळ्यांतलें ‘म्होंवा बोट’ सदर सुरवेक सावन येता. तातूंतल्या साबार बरोवप्यां मदले अविनाश कुंकळकार एक. तांचे वाचनीय अशे धाकटुले लेख ह्या सदरांत येताले. अजून येतात. वाचकांच्या मागणे वयल्यान तातूंतले कांय तांणी पुस्तक रुपांत पुंजायल्यात. तोच हो लेखसंग्रह, ‘मनांतलें पेनांतल्यान’. मोग, फुलतीं फुलां, इश्ट, भुरगेंपण, धडपड, घर, कलाकार, कवी, हॅल्मेट…. अशे साबार लेखांचो हो पुंजूलो दरेकल्यान वाचपा सारको. तातूंत फक्त म्हायती ना, तर जिणेचें तत्वज्ञान आसा. बारीकसारीक गजालींचो संदर्भ घेवन तांणी मनशान कशें वागचें, जगचें हाचो उपदेश केला. मात, तातूंत अहंगण, हांव सांगतां तूं आयक ही भावना दिसना. नकसूद उतरांनी थोडें भितर तांणी जिविताचो हारसोच वाचकांक दाखयला. दुखयनासतना चिमटो काडला.
दरेका लेखांतल्या वाचकांक बोध मेळटा. कशें जगचें तें होलमता. चली ह्या लेखांत चलयेचें धाडस, कर्तृत्व, त्याग वाचूंक मेळटा. आयच्या 21 व्या शेंकड्यांतूय चली जाली काय नांक वांकडें करपी शेंकड्यांनी लोक आसात. तांचें दोळे उक्तें करपी हो लेख. आपल्या घराची जापसालदारकी सांबाळून लग्ना उपरांत दुसऱ्याचेंय घर सांबाळपी चली कितली म्हान तें हो लेख वाचतकच कळटा. समाजांत सुवार्थ, लाचारी वाडल्या. तेच वांगडा आयज मनीसपण चुकूनच दिश्टी पडटा. मनीसपण लेखांत कुंकळकार म्हणटात, देवान प्रत्येक मनशाच्या काळजांत मनीसपणाची एक वात पेटयिल्ली आसा. ती केन्ना पालोवंक दिवची न्हय. सुवार्थी मनशांनी हाचेर विचार करचो.
दुबाव हो सगल्यांक मारक. स्वता वांगडा हेरांकूय फोंडांत घालपी. दुबाव हो दुर्गुण आशिल्लो मनीस संवसारांत सोदचो पडचो ना. सगल्यांच्या आशीकुशीक तो आसतलोच. लेखक म्हण्टा, दुबावान मारिल्लो फार त्याच कांसाक लागतलो, अशें ना. खरें तें. दुबावान जायते संवसार मातये भरवण जाल्यात. तेन्ना शक्य आसल्यार मेळटा ताचेर दुबाव घेवप थांबोवचें. वेळ लेखांत अविनाश हांणी वेळाचें म्हत्व सांगलां. वेळ म्हणल्यार पयसो. तो आपलें कार्य वेळार करता. चुकून लेगीत चूक करीना. आळशी मनशान वेळ कितलो म्हत्वाचो तें जाणून घेवपाक जाय. दूद ह्या लेखा वांगडाच सोरो हो लेख आसा. दूद कितलें पुश्टीक आनी फायद्यांचें तें सांगपाची गरज ना. मात स्वता वांगडा कुटुंबाचें घट्टण करपी सोरो लोकांक प्रिय. दुख्ख विसरूंक आनी सूख मनोवपाक लोक सोरो पियेतात. पिनेवालों को पिने का बहाना चाहीए, म्हणटात तेंच खरें.
हालींसराक तत्वज्ञानात्मक बरयतना जायते लेखक दुसरे भाशेंतल्यान साहित्याचो आदार घेतात. मात, अविनाश हांचें लिखाण स्वतंत्र, अस्सल हें वाचतकच कळटा. तत्वज्ञान, बोध दिवपी लेख आसले तरी ते वाचनीय जाल्यात. अविनाश कुंकळकार भुरग्यांचें साहित्यूय बरयतात. ललित लेखां वांगडांच तांचें भुरग्यांचें साहित्यूय सकस आनी वाचनीय अशें. कविताय बऱ्यो आसात. ह्या लेखसंग्रहांतलीं चित्रां प्रतिक्षा दयानंद मळीक हांणी पितारल्यांत. सुंदरूच जाल्यांत. मुखपृश्ठ स्वता अविनाश कुंकळकार हांणी काडलां. तांणी हाचे मुखारुय बरयत रावचें. तांकां तांचे साहित्य जिणेंत येश मेळूं.
– महेश दिवेकार,
9049601235
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
