गरीब – गिरेस्त न मिटपी दुराय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमी कितलेंय हड्डें बडोवं, गिरेस्तां कडेन सादो मनीस सर करुंकच शकना. आज जंय गिरेस्त आसा थंय आमी पावतूय बी. तेन्ना ते तांच्या भुरग्यांची लग्नां चंद्रार करतले. जातलें आमचे कडेन?

मनीस आपली तुळा कोणा एका मनशा कडेन करता आनी आपणाकच जिणेचे तागडेंत जोखता. हे समा न्हय. कोणा दुसऱ्या कडेन तुळा करिनासतना जण एकल्यान स्वताच्या अंतर्रमनां कडेन तुळा करची. आमचे बाह्यमन आनी अंतर्रमन एक सारकें आसा व्हय? कांय आमी आमच्याच मनाक फटयत आसात. आमी दाखय लिपय तर करिनात मूं? आमी दुसऱ्यांक मनीसपणाचें, शिस्तीचें प्रबोधन करतात, पूण हांवूच जर बेशिस्त वागता आसत जाल्यार कशें जातलें? दरेक मनीस हो युनीक आसता. कोणाची कोणाच कडेन तुळा जावंक शकना. 30 -35 मिटर उंच माडार खापां बगर पायांक खाडू घालून सरसर चडपी पाडेल्याचे काम ऑफिसातलो अधिकारी करूंक शकना. तशे अधिकाऱ्याचें काम गंवडो करूंक शकना. खंयच्याच कामाक कोणेंच उणाक लेखचे न्हय. सगल्याच कामाक समान प्रतिश्ठा दिवपाक जाय. सगलींच कामां म्हत्वाचीं आनी तीं एकामेकाचेर आधारून आसात, आनी कोणेंच तसो यत्न करचो न्हय. हांगासर प्रत्येकां भितर वेगळेपण आसा. जण एकल्यान आपले भितरले वेगळेपण सोदपाचो यत्न करपाक जाय. हालींच फिल्माच्या मळार दितात तो प्रतिश्ठेचो असो दादासाहेब फाळके पुरस्कार अभिनेतो मिथून चक्रवर्तीक घोशीत जालो तेन्ना तांणी आपली प्रतिक्रिया व्यक्त करतना सांगलें, आपल्या काळ्या चेऱ्या खातीर लोक आपली टिंगला मारताले. हाका आनी कोण घेतलो फिल्मांत. चलतना लोकांचे थोमणे आयकुचे पडटाले. तांणी ते थोमणे सोंसले आनी मनांत थारायलें आपूण पांयांचो उपेग असो करतलो की लोकांचे लक्ष आपल्या तोंडाचेर थिराय नासतना तें पांयांचेर थिरावतलें, आनी 1980-90 च्या काळांत तांणी नंबर वन डान्सर म्हूण नामना मेळयली. ‘मिले सूर मेरा तुमारा, तो सूर बने हमारा’ ह्या दूरदर्शनाच्या गितांत अमिताभ बच्चन, जितेंद्र आनी मिथून चक्रवर्ती तेन्नाचे स्टार दिश्टी पडटात.
सांगपाचे तात्पर्य आमचे कडेन जिद्द आसची पडटा आनी कश्ट करपाची तांक आसची पडटा. कोणेंच स्वताक उणाक लेखचो न्हय, आनी दुसऱ्या कडेन आपली तुळा करून स्वताक खुजो समजुचो न्हय. तुंवूय तितलोच पावरफूल आसा. फक्त आपल्या आगांत दडी मारून आशिल्ले कलेक सोदून काडून उत्तेजन दिवपाची गरज आसता. नानाऱ्याची काठी घेवन बसूंक फावना. आयज काल कितें जालां, जो तो उठ्ठा आनी झटपट गिरेस्त जावपाची सपनां पळयता, आनी त्या नादांत जिणेची माती करून घेता. सपनां अशीं पळोवचीं जी आपणाक शक्य जातलीं. हार उडटा म्हूण गांयडोळान उडूंक फावना. हांतरूण पळोवन पांय सोडचे आसता. दुसरी गजाल कोणेंच दुसऱ्याच्या खुस्तार आंदन दवरूंक जायना, आनी कोणाकूच अंडरएस्टिमेट करपाक जायना. तशेंच आपले परस वरचड आशिल्ल्या मनशा कडेन आपली तुळा करून स्वता फ्रस्टेड जावंक फावना.
तीं काणी आमी जाणाच आसतली. बेबो बैला येदो जावपाचो यत्न करता आनी स्वताचो जीव व्हगडावन बसता. हीं पिशेंपणां. जिणेंत असलीं पिशेंपणां उपकारनात. आमी आमचे जिणेचो आत्मसोद घेवपाक जाय. काजुल्या वरी आमी स्वंयप्रकाशीत जावन पर्जळपाचो यत्न करपाक जाय. तितली धमक आमच्यांत आसा. फक्त जाण ना. आयज काल जण एकलो एकामेकाच्या कानांत घालपाक लागला. कांय जाण ग्रूप करून थारावीक लोकांच्या कानांत घालतात, आनी स्वंयघोशीत फुडारी भौसाक गोरवां भशेन हामुडटा आनी मोनो, भेरो, कुड्डो भौस मोन्यांनी चलता. हें योग्य न्हय. हे छक्के पंजे खंय तरी थांबपाक जाय. कोणेंच कोणाक गृहीत धरपाक जायना. लोक पिशें नात. फक्त उलयनात. कारण सत्ते मुखार शाणेपण चलना. तशेंच कटकारास्थनां करून रडी खेळपी लोकांक कोण कसो आडायतलो?
आयज सगल्याच मळार चड उलयतात ताका थंयचे थंय कुसयतात. वा अचळय कुशीक काडटात. तांदळांतल्यान आसो काडचो तसो. ताका लागून नाकाच तीं अप्सरणां म्हूण सगले मूग गिळून ओगी रावतात. सर्वसाधारण मनशाचो सभाव म्हणजे लोकांनी ताची तुस्त करपाक जाय म्हूण तो रीण काडून सण साजरे करतना दिश्टी पडटा. मनीस स्वता खातीर कांय एक करिना. लोकांनी बरें म्हणपाक जाय म्हूण करता. सादी रहाणी आनी उच्च विचारसरणी आपणावपाक आमकां जमनात. घरांत मनशां तीन आसता, तरी पूण 25 लोक रावंक शकतलो असलो आमी बंगलो बांदता, फक्त मिरोवंक. बॅकांचीं रिणां काडून. रिणाच्या वज्यान त्या बंगल्यांत न्हीद तरी पडटा व्हय? आमी मध्यमवर्गातले लोक सर्विसकार पूण आमी समाजाक भासोवंक सोदतात खूब पयशेकार कशे? ते बिल्डर लोक, बिजनेसमॅन, राजकरणी तांचे पंगतीक बसूंक सोदतात. आमी म्हयन्याच्या पगाराचे मनीस तांचे कडेन तुळा करतात आनी जिणेंत पुराय फसतात. आमकां चड जगपाक जाय आनी मेळिल्ले जिणेचो आनंद घेवपाक जाय जाल्यार आमी रीण मुक्त जगपाक जाय. तकलेर चिंतनाचे वजें घेनासतना जायत व्हय आमचे कडेन? केन्ना केन्ना आमकां लक्झरी जीण जगपाची लहर येता, तेन्ना आमी एक चिंतूक जाय गरीब मनशाच्या आंगा वयले पिंजकारे कपडे पळयतकच ताका आमी भिकारी म्हणटात, आनी गिरेस्तान पिंजकारे कपडे घालीत जाल्यार ताका आमी ताणें फॅशन केल्या म्हणटात. साध्या मनशान कितलेय म्हारग कपडे घाले तरी ताची तुळा धनिका कडेन कोण करचोच ना. हाचे उरफाटें गिरेस्तान सादे लुगट लेगीत घालें जाल्यार तें हजारांनी आसतलें असो अदमास बांदतात. मागीर हें भानगडीत कित्याक पडपाक जाय? गरिबाक पाद आयल्यार तो पदलो आनी गिरेस्त पादलो जाल्यार ताका गॅस जाला ही खंयची रीत? गरीब श्रीमंत ही न मिटपी दुराय जावन आसा. आमी कितलेंय हड्डें बडोवं, गिरेस्तां कडेन सादो मनीस सर करुंकच शकना. आज जंय गिरेस्त आसा थंय आमी पावतूय बी. तेन्ना ते तांच्या भुरग्यांची लग्नां चंद्रार करतले. जातलें आमचे कडेन? कितें आसता, समाज एकामकाचे अनुकरण करता. प्रत्येक जाण एकमेका परस वरचड जावंक सोदता. शेजाऱ्यागेर व्हडलो टिव्ही हाडलो. आमगेर ताचे परस व्हडलो हाड. तांणी नवी मोटार हाडली, हेवटेन आमी तांचे परस व्हडली हाडुया. तांणी भुरग्यांचो बर्थ डे हॉलांत केलो आमी व्हडल्या हॉटेलांत करुया. फक्त कंपीटीशन. हो सगलो व्याप करचे परस. एकामेकाचो दुस्वास करचे परस आसा तांतूत आनंद, सूख, समृध्दी कशी वाडीक लागतली ताचेर चिंतुया. आमी सकारात्मक जगुया आनी दुसऱ्यांकय सुखान जगूंक दिवया.

काशिनाथ नायक
9158345844