भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमचे कोंकणी भाशेंत एक म्हण आसा. स्वता मेले बगर सर्ग दिसना. दुसऱ्यान सर्गाची कितलीय तोखणाय केली, म्हूण आपल्याक ते दिसूंक शकता? आपल्या दोळ्यांनी पळयलें, अणभवलें तरच आपणाक ताचो पडटाळो येता. बिर्याणी खावपाक अशी लागता, तशी लागता हें आयकूंक बरें दिसता. पूण तिची रूच कशी आसता हें आयकतल्याक वो कशें कळटलें? जाणें ती खाल्या ताकाच तिची रूच समजतली. हय का ना?
कितें जाता, केन्ना- केन्ना कसलोय पेंच निर्माण जाता. भुरग्यांक कशे तरेन सांगचें तें समजना. बाबा, मोबायल चड पळय नाका म्हळ्यार भुरगो आयकना. वेल्यान विचारता, ” मोबायल पळयल्यार कितें जाता? हांव सदांच पळयतां, म्हाका कांयच जावं ना मगे. पांच स वर्सांनी दोळे पिड्ड्यार जातात तेन्ना मात् पश्चात्ताप करता. दुसऱ्याच्या अणभवान शाणो जावपाचो कोणूच यत्न करना.
ल्हान अज्ञान भुरगीं लायटीच्या सोकेटांत बोटां घालतात, वयर चडनाका म्हळ्यार मुद्दाम चडटात. हूनहुनीत आयदनाक चप्प करून चपको मारतात. ताचो परिणाम तांकांच भोगचो पडटा. शॉक लागलो वा गरम लागतगीर तीं आपशींच शाणी जातात. दुसरे फावट ते भानगडीक वचनात. तांचो अणभवच तांकां शाणेपण शिकयता. अणभव होच व्हडलो गुरू, अशी जाण्टेलीं सांगतालीं, तें खरें.
कांय दिसां पयलींची ही खबर. आमच्या शेजरा एक मनीस रावतालो. ताणें दोंगरार एक बंगलो बांदिल्लो. घरांत वतना ताका बरीच सोंपणा चडून वच्चें पडटाले. सोंपणाक ताणें मार्बल घाल्ले. सुक्या दिसांनी बरें आसतालें, पुण पावसांत मात् समस्या जाताली. त्या ओल्या सुळसुळीत सोपणां वेल्यान देंवतना पांय निसरतालो. बायलेन घोवाक बरेतरेन सांगलें, ” आयकलां, पावसान तीं सोपणां बुळबुळीत जातात . दोन तीनदा हांव निसरलें. कितेंय तरी उपाय करात हां. “
” खंय कितें जाता? कांय जायना. तुमी निसरतात मागीर हांव कित्याक निसरना? आसूं ती तशींच. नाकाशिल्ले एकेक सांगता. नसत्या खर्चाक आमंत्रण” घोव फडफडलो.
घोव कानामनार घेना म्हूण ती ओगीच रावली. सांगपाचें काम तिणें केल्लें. अशेच थोडे दीस गेले. पावस आपलो दिसपट्टी पडटालो. त्या दिसा शेजाऱ्याक ताकतिकेचे काम आशिल्लें. हातांत फायली घेवन बुटांपायांनी सोपणां वेल्यान तो सडसडीत देवंक सोदतालो. ताणें सकयल्या सोंपणार पांय घालो मात् कितें जालें ताकाच कळ्ळें ना.
तो जो निसरलो तो वयल्या सोंपणा वेल्यान कुले धाडायत सामको सकयल पावलो. बरोच मार लागलो, हात-पांय खरचटले. आपुण निसरलो केन्ना आनी सकयल पावलो केन्ना ताकाच समजलेंच ना. एका खिणांत हो खेळ घडिल्लो. हात धरपाक, सांवरपाक ताका वेळच मेळ्ळो ना. आतां ताची ट्यूब लायट पेटली. ताका कळ्ळें, आपली बायल सोंपणां बदल म्हूण आपल्या फाटल्यान कित्याक लागिल्ली ती.
ताणें वेळ केलो ना. रोखडेच गंवंड्या
कडल्यान चक्कर टायल घालून घेतले. बायलेन मनांत म्हळें, ‘स्वत: मेलेबगर स्वर्ग दिसना तो असो. ‘
गीता नायक
99229 22109
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
