भांगरभूंय | प्रतिनिधी
रखरखींत वतांत ताठ मानेन हें झाड उबें आसता. तांबडीं, हळडुवीं, केशरी गुलमोहराचीं झाडां पळोवन प्रवास सुखाचो जाता.
उपरवाला देता है तो छप्पर फाडके देता है, हें वाक्य तुमी आयकलां आसतलें? आमचो सोबीत सैम आमकां सगलें भरभरून दिता. व्हडले रुख, विंगड विंगड झाडां, झोपां, वेली, रुचीक फळां, परमळीत फुलां तो दिता. आमच्या पोरसांतल्या तरेकवार फुलांक फुलतना पळोवन मन धादोसकायेन नाचूंक लागता. पयलें वयलें फूल देवाक अर्पण करप जाता आनी मागीर तीं बायलांच्या माथ्यार वचून बसतात.
आमच्या घराच्या आशिकुशीक व्हडलीं झाडां आसप खरेंच बरें. चड करून थंडगार सांवळी, वारें दिवपी गर्मेच्या दिसांनी झाडाच्या पानांतल्यान झुळझुळ वाऱ्याची ल्हारां व्हांवतात. मार्च ते मे मेरेन गर्मेचो सामको तडाखो आसता. ह्या दिसांनी कुचकुचीत पानां आशिल्लें झाड घरा लागसार आसप म्हणजे एका तरेचें वरदानूच. झाडां लायलीं म्हणून जायना. ताका वेळार सारें उदक दिवप, ताची कुयदाद घेवन ही व्हडली जापसालदारकी.
दुसरें म्हणल्यार सोबितकायेचें वरदान मेळिल्लें झाड म्हणजे गुलमोहर. पळोवंक गेल्यार हें निरुपेगी, फोफशें झाड. मूळ विदेशी. गिमाच्या दिसांनी ते रसरसून फुलता. ताची सोबीतकाय दिसान दीस वाडतच आसता. तांबड्या, हळडुव्या, केशरी फुलांनी बरिल्लो गुलमोहर येवपी, वचप्यांचे मन भुलोवन उडयता. ताच्यो पाकळ्यो, फुलांय हेर फुलां परस वेगळीं.
कितल्याश्याच साहित्यकारांनी गुलमोहराचे लेख, पदां बरयल्यांत. झाडाक पळयतकच जण एकल्याक आपले मोगिकेची याद येता. ‘गुलमोहर गर तुम्हारा नाम होता, मौसम-ए-गुल को हँसाना भी हमारा काम होता’ हें देवता सिनेमांतलें गाजिल्लें पद ओंठार येता. रखरखींत वतांत ताठ मानेन हें झाड उबें आसता. तांबडीं, हळडुवीं, केशरी गुलमोहराचीं झाडां पळोवन प्रवास सुखाचो जाता.
एप्रीलांत गुलमोहर फुलपाक सुरवात जाता. मेंत तो सामको गरगरीत फुलता. पयलीं पाचवेंच आशिल्लें कळे ल्हवूच तोंड उक्तें करतात. रखरखत वतांत गुलमोहराचीं फुलीं खूबच बहरून येतात. तांबडी गुंज सत्री सैमान उक्ती केल्या आनी तो पोंदा बसला असोच भास जाता. ह्या फुलांक जरी परमळ नासलो तरी सैमान ताका सोबीतकाय मात दिल्या.
पाकळ्यांचो शिंताडो पळोवपा सारको. सैममोगींक तर गुलमोहर खूब आवडटा. ती पाकळ्यांची खातड पळोवन दरेकलो पिसो जाता. मोगी, मोगीणी तर ह्या फुलांच्या पाकळ्यांचेर बसून, फुलां ओंजळेंत घेवन एकमेकांचेर मोगाचो वर्षाव करतात. बेधुंद जातात. खीणभर संवसार विसरतात. गुलमोहराच्या झाडा पोंदा वराचीं वरां बसतात.
गुलमोहर आनी नटखट पावस हांचें जल्माचें नातें. तो गरगरीत फुलप म्हणजे पावसाची सुलूस लागप. आमच्या गोंयांत गुलमोहर मे म्हयन्यांत फुलता. गुलमोहराचो रुख पळोवन मनशाचो ताण, हुस्को पयस पळून वता. पुर्तुगेजांनी गुलमोहराचें झाड गोंयांत हाडलें. चर्चींलागीं हें झाड चड करून दिसता. हांगाच्यान तो हेर राज्यांनी गेलो. खरेंच गुलमोहराचें झाड अतिसुंदर. ताची सोबीत फुलां मनाक प्रसन्नताय दिता. ताच्या पाकळ्यांचेर खीणभर बसनशें दिसता. जीवाक थाकाय मेळटा. कितली सुंदर, आकर्शक रंगाचीं ताचीं फुलां. ताची पाकळी आपल्या केंसांत माळपाचो मोह बायलांक जाता. तर असो हो गुलमोहर. आतां फुल्ला आसतलो, पूण मे म्हयन्यांत ताची सोबा वेगळीच.
– सिद्धी तिळवे
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
