खरेंलें शिक्षण जिवीत शिकयता

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

व्हड तत्वगिन्यानी सॉक्रेटीसान एकदां म्हळां, “हांव एखादे वैजिणी वरीं. भितर जे कितें लिपिल्लें आसा तें हांव भायर काडटां.” हीं ताची वयलीं उतरां म्हणल्यार शिक्षणाची ज्युस्त बरी व्याख्या. भाग्य आनी दुर्भाग्य मनशा भितर दडिल्लीं आसतात. अमृत आनी वीख ताचे भितर उरतात. देव आनी देंवचार दोगूय ताचे कुडींत राबितो करून आसतात. हाका लागून आपूण कोण जावचो हें थारावपाची पुराय मेकळीक मनशाक आसता. आनी जें शिकप मनशाक उजू मार्गान व्हरता, ताका सद्गुणी करता तेच खरेलें शिक्षण.
पूण, एक गजाल मतीन धरूंक जाय. ती म्हणजे जेन्ना मनीस जिवीतान बरो जावपा खातीर धडपडना, तेन्ना तो आपसूक खाला देंवता. ताची गत जनावरा पाश्ट जाता. मनीस जल्माक येता ही गजालूच ताणें सकयल पडप हें सभावीक, अशें थारायता. सकयल घसरप हें सदांच सोंपें. पूण वयर सरप ही एक कला. जिवीतांतली एक सगळ्यान व्हड कला.
अस्सल शिक्षणाची मोख म्हळ्यार ही कला शिकोवप ही आसूंक जाय. ईश्वरा कडेन एकरूप जावपाची ही कला. शिक्षणाचें साध्य म्हळ्यार जिवीत हेंच आसूंक जाय. फकत पोट भरपा खातीर जोडपाक शिकोवप हें न्हय. आपल्या उदरनिर्वाहा खातीर शिकोवप ही शिक्षणाची मोख आसा, अशे समजप चुकीचें. पोट भरपाचें साधन केवळ कूड जगयता. पूण, शिक्षण जेन्ना जिवीत शिकयतलें तेन्नाच तें ताजेंतवाने उरतलें.
जिवीत शिकोवप म्हळ्यार आत्म्या विशीं गिन्यान दिवप. एखादो मनीस सगलें जाणा आसत आनी ताका आत्म्याच्या अस्तित्वाची खबर नासत जाल्यार मागीर ताच्या पुराय गिन्यानाचें मोल शुन्य. ज्या गिन्यानाचो केंद्रबिंदू आत्मो नासता, त्या गिन्यानाचो कितें फायदो? अख्खो संवसार जर उजवाडान पर्जळ्ळो आनी आत्मो काळखांत
उरलो जाल्यार मागीर ताका कांयच अर्थ ना.
ही उंचेली चेतना गांठपा खातीरचे पयलें सोंपण आत्मगिन्यान प्राप्त करपाच्या दिकेन आसूंक जाय. जितल्या प्रमाणात म्हूण एखादो मनीस आपणाक खासाक वळखतलो, तितल्या प्रमाणांत ताच्यांतलें पशुपण उणे जातलें. आत्मगिन्यानाची पुर्णताय मनशाक देव करता. हे सिद्धी उपरांतूच मनशाक मनाची धादोसकाय लाभता. ह्या सर्वोच्च उदरगतीचें, ह्या परम पुर्णावस्थेचे बीं जण एका मनशा भितर आसता. आनी जो मेरेन तें बीं रुजना, तो मेरेन तो मनीस वांझ उरता. ताची स्थिती बद्द जमनीत रुजवणाक घाल्ल्या बियाणां
वरी आसता. जेन्ना आमी तीं बियाणां शिंपतात, तांची मशागत करतात, तेन्ना तीं मातयेंतल्यान भायर सरतात आनी सुर्याचो उजवाड उपभोगतात.
ओंपप आनी लुंवप हांचे मदीं पळय तरेकवार उमळशीक्यो आनी उचांबळयो हांचे उमाळे आसतात. ती भोवच बरीं लक्षणा आसतात. कारण उचांबळाये उपरांतूच शांती लाभता. आनी शिक्षण भुरग्यांच्या ह्या अजापीक अशा काळाक उर्बा आनी उबारी दिवंक शकता. जेन्ना शिक्षण खरेंलें गिन्यान आनी खरेली शांती हांचे वशीन वतलें, तेन्ना नवो मनीस आनी नवें मनीसपण जल्माक येतलें. आमचो फुडार ह्या गजालीचेर निबूंन आसा. मनीसजातीचें नशिब शिक्षणाच्या हातान आसा. जर मनशाक ताच्याच पासून वाटावक जाय जाल्यार ताका नवो आकार दिवन ताची नवी निर्मणी करप गरजेचें. हें जर जालेना जाल्यार मनशा भितरलें जनावर ताचोच नाश करतलें. मनीसजातीन देवा भितर एकरूप जावप ही एकूच ह्या व्हडल्या हुसक्यातल्यान पळवाट आसा.
मूळ लेखक- ओशो

प्रदीप लवंदे
9923292022