नात्यांची जोड

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

तीन एप्रिल 2007 ह्या दिसा  ‘अबुधाबी इंडियन स्कूल’ ह्या भारतीय विद्यालयांत हांवें एक शिक्षिका म्हणून पावल दवरलें. ‘आर्ट टीचर’ म्हणून म्हजी निवड जाल्ली, तेंय चल्यांच्या विभागांत. आज हे गजालीक पंदरा वर्सां जालीं, कालचीच गजाल कशी दिसता! ह्या देशांत चले आनी चलयो एकेच शाळेंत शिकली तरी विभाग मात वेगवेगळे आसतात. चल्यांच्या विभागांत शिकोवपाची म्हजी मनाची तयारी नासली. अशे न्ही कि हांवें चले आशिल्ले वर्ग शिकोवंक नासले. सौदींत ‘स्पेशियल’ म्हणजेच विशेश गरजांच्या भुरग्यांक शिकोवपाचो अणभव आसलो, पूण तो अणभव जगा वेगळोच. हांगा हे शाळेंत दुसरी ते सवी मेरेनच्या भुरग्यांक शिकोवपाचे आसले म्हणजेच आठ ते इकरा वर्सांचे तीस-तीस टोमसोळ एकाच वेळार एकाच वर्गांत म्हजे मुखार आसतले आनी शिकोवपा वांगडा तांकां शिस्त लावपाची जबाबदारी!

म्हजी निवड जाल्या म्हूण फोन आयलो तेन्ना भोव खोशी जालीच, पूण चले…? म्हाका याद आसा, दुसर्‍या दिसा जेन्ना म्हाका शाळेंत नेमणूक पत्र दिवंक आपयल्ले, तेन्ना हांवें प्रिंसिपलाक म्हाका चलयांचो विभाग दिवचो म्हूण विनंती केल्ली, पूण त्या वेळार तांकां गरज आसली ती चल्यां खातीर म्हणून तांणी सांगलें, फुडें केन्नाय दुसऱ्या विभागांत गरज पडली जाल्यार विचार करया पूण सद्या ह्याच विभागांत गरज आसा… म्हणटकीर सद्या तरी चलेच…

एक तो दीस आनी एक आयचो दीस! आयज म्हाका हो विभाग सोडून दुसऱ्या विभागांत वचूंक जाय काय विचारल्यार लेगीत म्हजी जाप तयार आसता… ‘नाका… म्हाका हो विभाग सोडपाचो ना.’

चले म्हणल्यार मस्ती, चले कोणाचेच आयकनात, चल्यांक शिस्त लावप भोव कठीण… हें सगळे म्हणटात ते कितले चुकीचे हें म्हाका ह्या विभागांत शिकयतना समजले. कांय चुकीचे समज पयसावले. मस्ती आनी मायेस्त हाचो एक सुंदर मेळ पळोवंक मेळळो आनी तांकां शिस्त लावप हें कठीण न्ही हेंय समजले.

कलेच्या क्षेत्रांत वेगवेगळ्या रंगाचो वापर करूंक शिकयतना म्हाका तांचे वेगवेगळे रंग अणभवंक मेळ्ळे आनी एका वेगळ्याच मोगाच्या मायपासांत हांव बांदून उरलें.

अंदूं हे शाळेंत म्हाका पंदरा वर्सां जालीं. ह्या चल्यांक शिकयतां शिकयतां हांवय खूब शिकलें… तांकां शिस्त लागची म्हूण हांवें वेगवेगळे रंग आपणायले, केन्ना शिक्षिकेचें , केन्ना आवयचें, तर केन्ना तांचे वांगडचें असले वरी म्हजे रंग हांव तांचे गरजे प्रमाण बदलत रावलें. खरेंच! ह्या भुरग्यांनी म्हाका खूब दिलें… म्हाका म्हजेच कडेन मेळयलें… आनी तीं म्हजी वळख म्हाकाच खूब आवडूंक लागली. ह्या धाकटुल्या भुरग्यांनी आमी आपणायतात ते चुकीचे समज पयस करूंक म्हाका भाग पाडले…

ते आठ ते इकरा वर्सां पिरायचे चले म्हजे खातीर एक शिकवणीचें उकतें पुस्तक कशें म्हाका भासताले. दर पानार वेगळी काणी वाचूंक मेळटाली, दर पानार वेगळीं चित्रां पळोवंक मेळटालीं, कांय सोबीत, कांय रंगीत तर कांय रंगा कडल्यान पयस पयसचें नातें नाशिल्ली. कांय पानां, कांय चित्रां समजून समजनासलीं खरें पूण तांतल्यान लेगीत शिकवण घेवपा सारखी.

गेलीं दोन वर्सां शाळा ऑनलायन जाल्ली तरी ह्या भुरग्यांचो मोग उणो जालो ना. तो मात मेळत रावलो. ह्या भुरग्यां कडल्यान मेळिल्लो मोग, माया आनी आपलेपण, आनी मान ही म्हजी सगळ्यांत व्हडली जोड जी म्हजे कडल्यान केन्नाच कोणच पयस करूंक शकचो ना… ह्या पंदरा वर्सांतली म्हजी ही जोड सदांकाळ म्हजे वांगडा उरतली हाची म्हाका खात्री आनी अभिमान आसा…

पंदरा वर्सां पयलीं, हांव चल्यांक शिकोवंक फाटीं-फुडें कित्याक जालें काय? एक शिक्षका खातीर विद्यार्थी हो विद्यार्थी आसता.

एक गजालीची जाणीव मात जाली… दर एक भुरगो वेगळो आसता तशेच दर एक भुरगो वेगळे तरेन शिकता. एकूच वस्त दर एकल्याक वेगळे तरेन समजता. ह्या भुरग्यांक आमी एकेच तागडेंत बसयले आनी एकाच मापान जोखलें जाल्यार कशें जातलें? एक शिक्षक भुरग्यांक तेन्नाच आवडटा जेन्ना तो भुरग्यांक समजून घेवन तांकां लागपी माप वापरता आनी ते प्रमाणच लागू जाता ते तागडेंत बसयता, तांकां गरज पडटा त्या प्रमाण योग्य तेन्ना योग्य रंग आपणायता आनी भुरग्यांक तांचेच भितर लिपिल्ल्या वेगवेगळ्या रंगाची वळख करून दिता.

हें एक आगळें-वेगळें नातें. आपल्या विद्यार्थ्यां कडेन जुळिल्ले हें नातें कितलें सोबीत आनी समाधान दिवपी!

ह्या पंदरा वर्सांत हांवें जोडिल्लीं हीं नातीं हीच म्हजी खरी जोड!

रुपाली मावजो किर्तनी

0097 15068 90867